Op de fiets door La Candelaria

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijtje, waarbij de Spaanse taalvaardigheid van het reisgezelschap op de proef wordt gesteld. Wat dacht u van Huevos con Jamon, con verduras e con salchicha e cafe americano e pan. We krijgen arepas met scrambled eggs met groente, hammen worstjes en voor de koffieleuten een prima cappuccino en cafe americano.

Daarna bestellen we een taxi want de traveler heeft een sim only nodig om zijn internet tijdens de reis te kunnen gebruiken. Op aanraden van de hotelreceptionist gaan we niet lopen want we komen door wijken van Bogota die niet veilig zijn, dus pakken we de taxi. Bij de Claro winkel aangekomen scoort de Traveler een prepaid sim met onbeperkt bellen en data voor € 7,00 een koopje vindt hij zelf ook. De taxi is blijven wachten en brengt ons naar Bogota Bike Tours waar we een 4 uur durende bike tour door Bogota gaan maken.Bike Tours Bogota is gelegen in de wijk La Candelaria.

La Candelaria is de 17e wijk van Bogotá , Colombia . Een historische wijk in het centrum van de stad. De architectuur van de oude huizen, kerken en gebouwen heeft Spaanse koloniale , barokke en art-decostijlen . Het herbergt verschillende universiteiten, bibliotheken en musea. Het bestaat uit de wijken La Catedral, La Concordia, Las Aguas, Centro Administrativo, Egipto, Belén, San Francisco Rural, Nueva Santa Fe en Santa Bárbara. Bogota werd daar gesticht op 6 augustus 1538 en de eerste kerk werd gebouwd. Deze wijk omvat het historische centrum van Bogotá, evenals een belangrijk toeristisch, educatief en commercieel centrum. Teusaquillo (tegenwoordig Chorro de Quevedo ) was een rustplaats voor de Muisca- heerser genaamd Zipa . Er wordt aangenomen dat op deze plaats Gonzalo Jiménez de Quesada op 6 augustus 1538 de stad Bogotá heeft gesticht. De wijk dankt zijn naam aan de koloniale kerk van Nuestra Señora de la Candelaria .

Onderleiding van David en Omar gaan we fietsen op gewone fietsen, geen elektrische. Dit tot groot verdriet van Moeder Jachthaven die met grote vrees kijkt naar de stijgings- en dalingspercentages in het parkoers. Voordat we vertrekken, krijgen we instructies en waarschuwingen; als fietser ben je vogelvrij, als een auto toetert dan betekent dat hij voorrang neemt, hou het verkeer scherp in de gaten, voetgangers en automobilisten zijn onvoorspelbaar omdat niemand zich houdt aan de verkeersregels. Als je je duizelig voelt en last heb van hartkloppingen waarschuw de tourleader, Bogota ligt op 2600 m dus hoogteziekte ligt op de loer. De Traveler kiest een prima mountainbike en de rest van het gezelschap heeft ook prima mtb’s behalve MJ die met een citycruiser deze tour gaat volbrengen.

Aangezien de group van tour deelnemers te groot is voor een gids wordt er gesplitst en worden wij aan David toegewezen en als mecanicien/bezemfiets krijgen we Omar mee. David blijkt een grafisch ontwerper te zijn en een bekend muurschildering kunstenaar. Hij verteld ons van alles over de stad en stopt regelmatig bij prachtige muurschilderingen die Bogota rijk is.

Het fietsen is geen sinecure en de WHT voelt zich terug geworpen in de tijd dat hij met zijn vriendjes door de straten crosste. Wij rijden op de voetpaden die vol met mensen zijn en dan rijden we weer op de weg, springen met onze fiets van hoge stoepranden af en rijden dan weer links tegen het verkeer in. Het is uitermate verwonderlijk dat er geen ongelukken gebeuren en de Traveler kan zich niet heugen ooit zo’n tour meegemaakt te hebben.

Het eerste wat we tegenkomen is Calle del Embudo. De smalle, geplaveide straat dankt zijn naam aan zijn vorm. Embudo betekent “trechter”; de straat heeft de vorm van een trechter. Het is een van de meest kleurrijke straten in de historische wijk La Candelaria en leidt naar de Plaza del Chorro de Quevedo . Veel muren aan de Calle del Embudo zijn beschilderd met straatkunst of graffiti, in de felle kleuren van Colombia. Sommigen van hen verbeelden legendes uit het pre-Columbiaanse tijdperk.

We arriveren op Plaza del Chorro de Quevedo. Er wordt aangenomen dat de Spaanse conquistador Gonzalo Jiménez de Quesada op 6 augustus 1538 de hoofdstad Bogotá op dit plein heeft gesticht. Het plein dankt zijn naam aan een Augustijner priester, broeder Quevedo, die in 1832 de openbare waterfontein in het centrum opzette. De watertoevoer werd afgesneden toen een nabijgelegen gebouw in 1896 instortte. Er wordt ook aangenomen dat het vanaf deze plek was dat de zipa , de belangrijkste cacique van de Muisca , de savanne van Bogotá bekeek . Vandaag de dag, met alle gebouwen die het plein omringen, is zo’n uitzicht niet beschikbaar.

We stoppen bij een overdekte markt en sampelen daar allerlei Colombiaans fruit, de ene nog lekkerder dan de ander.

Af en toe duizelt het, zoveel input krijgt de Wormholetraveler, er is zoveel te bekijken en te bewonderen.

Er zijn vele muurschilderingen te bewonderen waaronder de hoogste muurschildering van de wereld.

Langzamerhand dalen we steeds verder naar beneden en komen in wat rustigere omgevingen terecht.

Bij het Parque de la Independencia waar ook het Museo de Bogotá Planetario Distrital gelegen is komen we ook allerlei moois tegen waaronder een heus gravel tennispark waarvan het onderhoud reeds enige jaren niet was uitgevoerd.

We stoppen bij een atelier van een beroemde muurschilderingen kunstenaar waar de verschillende technieken besproken worden. Het lijkt bijna op batik techniek, het aanbrengen van al die laagjes.

Zelf mogen we ook met de spuitbus aan de gang en de resultaten zijn niet onverdienstelijk.

Langzamerhand keren we weer terug naar La Candelaria wat betekent dat we weer gaan stijgen. Moeder Jachthaven heeft het moeilijk en de bezemfiets rijdt vlak achter haar, dan gebeurt het onvoorstelbare, MJ rijdt lek en Omar moet in actie komen. Razendsnel weet hij de band te repareren en voordat we het weten zijn we back in business.

We komen aan bij Avenida 26 wat de hoofdweg is die Bogota verbindt met de luchthaven en het industrie gebied. Opnieuw ondervindt moeder Jachthaven technisch malheur, haar ketting loopt eraf door schakelproblemen, dus de mecanicien moet opnieuw in actie komen. Hij weet opnieuw razendsnel een oplossing te creëren echter MJ mag nu alleen nog maar in een versnelling rijden wat niet echt handig is heuvel op.

We stoppen bij een muur waar een zee van bloed opgeschilderd is en het gezicht van een vermoorde graffiti artiest. Dit is een protest tegen het politionele geweld in de jaren 70 en 80 toen er een heuse binnenlandse oorlog woedde in Colombia.

We belanden via een loopbrug bij Parque El Renacimiento waar silhouetten op de grond zijn geschilderd, deze vertegenwoordigen de vermoorde mensen door de politieke milities in de jaren 90. Veel Colombiaanse families hebben doden te betreuren, Ook David vertelt ons een verhaal over zijn familie die dat overkwam.

We gaan onderweg naar de koffiebranderij waar we (eindelijk) koek en sopie kunnen nuttigen. Onderweg zien we dat het vergeven is van de militairen, wat blijkt, niet ver van de koffiebranderij, zit de president te vergaderen. De koffie is heerlijk en de empenadas des te meer. Na deze pauze leidt David ons rond in de koffiebranderij en vertelt ons alles over de Colombiaanse koffie. Grappig is dat de slechte kwaliteit koffie voor binnenlands gebruik is terwijl de hoge kwaliteit koffie voor de export is.

We fietsen weer door en de WHT neemt moeder Jachthaven op sleeptouw. We rijden door de wijk waar de Recyclers zich ophouden en het devies is geen foto’s maken en doorfietsen.

Uiteindelijk komen we aan op Plaza de Bolivar. Hier is de plaats van de formele stichting van de stad, de Plaza Mayor die tegenwoordig bekend staat als Plaza de Bolívar . Daaromheen zijn het Capitolio Nacional (zetel van het Congres van Colombia ), het Paleis van Justitie (zetel van het Hooggerechtshof ), het Palacio Liévano (zetel van het burgemeesterskantoor van Bogotá ), de Primatial-kathedraal van Bogotá , de kapel del Sagrario en het paleis van de aartsbisschop (zetel van de aartsbisschop “Kardinale zetel”).

Hierna fietsen we terug naar ons startpunt waar we de fietsen inleveren. Ter afsluiting mogen we de kunstwerken van David bewonderen

en doen we nog een heel leuk spel Tejo genaamd. Het is het meest typische spel dat Colombianen graag spelen. De Chibcha en Muisca Indianen speelden het al eeuwen geleden. Het gaat als volgt: je gooit een metalen schijf over een lengte van 15,5 meter naar het doel. Dat doel is een schuinliggende bak met klei met in het midden een kleine explosieve lading erin. De bedoeling is dat je het doel raakt wat dan explodeert. Natuurlijk gaan we vol de strijd aan en uiteindelijk wint Pepi (Herba 🌶kamp) die met een machtige gooi het explosief tot ontbranding brengt. De oren van de WHT tuiten nog steeds….

En zo komt deze mooie fietstour tot een einde en verplaats het reisgezelschap zich naar een terras om zich te laven aan wat edel vocht.

Aangezien we besloten hadden de dag in La Candelaria te beëindigen weet Moeder Jachthaven via de locals een adres los te peuteren van een goed lokaal restaurant. Het heet La Puerta Falsa en om binnen te komen moet je geduld hebben.

Gelukkig hebben we MJ bij ons die de wachtrij skipped en direct een tafel voor vier bedingt. Toch moeten we wachten want in het andere wachtende gezelschap zit een Colombiaanse beroemdheid, een senator van de de Colombiaanse Senaat, Cesar Pachon Auchury. We raken in gesprek en wij geven aan dat wij ook een beroemdheid in ons midden hebben, Million Dollar Babe, nou daar wil de senator wel mee op de foto.

Uiteindelijk komt er een tafel vrij voor ons en mogen we in de pijpenla grote restaurant op de vide plaats nemen.

We kiezen voor Ajiaco Santafereno, Tamales, Salchichas en Huevos con pericos con pan. We hebben een mooie avond en laten ons het goed smaken.

Na goed Bogotaans gebruik sluit de tent om zeven uur en wordt iedereen er met zachte hand uitgeveegd. De Traveler bestelt een Uber en voor negen uur s’avonds zitten we weer in het hotel en zoeken we ons bedje op. Morgen op naar Montserrat.