Vandaag hebben we een gemêleerd programma, naast een bezoek aan het goud museum gaan we ook de Cero Monserrate bezoeken. Na een opnieuw koninklijk ontbijt, nemen we de taxi richting Cero Monserrate. Dit keer heeft de taxi kleinere afmetingen maar gelukkig passen we er allemaal in. De taxichauffeur rijdt als een bezetene en heeft allerlei slimme tussendoor weggetjes die in de ogen van de WHT best wel smal en steil zijn; het kleine motortje valt af en toe helemaal stil maar op miraculeuze wijze weet de chauffeur toch iedere keer weer de helling te bedwingen. We worden aan de voet van de berg afgezet en daar splitst het gezelschap zich. Moeder Jachthaven en Million Dollar Babe gaan met de Teleferico en Fried en Pepi gaan lopend naar boven.
Monserrate (genoemd naar de Catalaanse gelijknamige berg Montserrat ) is een hoge berg van meer dan 3000 m hoog die het stadscentrum van Bogotá domineert . De berg rijst 3.152 meter boven de zeespiegel. Op de top bevindt zich een kerk (gebouwd in de 17e eeuw) met een heiligdom gewijd aan El Señor Caído (“The Fallen Lord”). De berg, die al als heilig werd beschouwd in de pre-Columbiaanse tijd toen het gebied werd bewoond door de inheemse Muisca , is een pelgrimsbestemming, evenals een belangrijke toeristische attractie. Naast de kerk bevat de top restaurants, cafetaria, souvenirwinkels en vele kleinere toeristische voorzieningen.
Monserrate kan worden bereikt met de kabelbaan (een kabelbaan die bekend staat als de teleférico)of met een gondel of door te klimmen, de favoriete manier van pelgrims. De klimroute was eerder gesloten vanwege bosbranden en aardverschuivingen als gevolg van droogte, maar ging in 2017 weer open. Het hele centrum van Bogotá, het zuiden van Bogotá en sommige delen van het noorden van de stad zijn zichtbaar richting het westen, waardoor het een populaire bestemming is om de zonsondergang over de stad te bekijken. Elk jaar trekken Monserrate en zijn buurman Guadalupe veel toeristen aan.
De geschiedenis van Monserrate gaat terug tot het pre-Columbiaanse tijdperk . Vóór de Spaanse verovering werd de Bogotá savanne bewoond door de Muisca , die waren georganiseerd in de Muisca Confederatie . De inheemse bevolking, die een grondige kennis van astronomie had, noemde Monserrate quijicha caca ; “grootmoeders voet”. Tijdens de zonnewende van juni komt de zon, in hun religie vertegenwoordigd door de zonnegod Sué , precies op van achter Monserrate, gezien vanaf het Bolívar-plein.
De Spaanse veroveraars in de vroege koloniale periode vervingen de Muisca-tempels door katholieke gebouwen. De eerste primitieve kathedraal van Bogotá werd gebouwd op de noordoostelijke hoek van het Bolívar-plein in 1539, een jaar na de oprichting van de hoofdstad van het nieuwe koninkrijk Granada . In de jaren 1620 begon de Cofradia de la Vera Cruz (“Broederschap van Vera Cruz”) de heuveltop van de Monserrate te gebruiken voor religieuze vieringen. Naarmate de tijd verstreek, begonnen veel toegewijde inwoners van Bogotá deel te nemen aan de klim naar de heuveltop. In 1650 ontmoetten vier heren de aartsbisschop en Juan de Borja, het hoofd van het Tribunaal van Santafe de Bogotá, om toestemming te krijgen voor de bouw van een kleine religieuze retraite op de top van Monserrate. De oprichters besloten de hermitage-retraite te vestigen in de naam van de Morena-maagd van Monserrat. Haar heiligdom bevond zich in Catalonië , in de buurt van Barcelona, waardoor de berg de naam Monserrate kreeg. Sommige mensen geloven dat Montserrat werd gekozen als patroonheilige, omdat een van de oprichters, Pedro Solis, een oom had die eerder als abt in het heiligdom van Montserrat had gediend. Tegen 1656 had pater Rojas de opdracht gekregen om het heiligdom te bewaken en gaf hij opdracht om een kruisbeeld en een standbeeld van Jezus Christus te maken. Nadat dit beeld van het kruis was gehaald, kreeg het de naam El Señor Caído( “De gevallen heer”). Oorspronkelijk werden deze sculpturen geplaatst in een kleine kapel gewijd aan de aanbidding van Christus in plaats van in de religieuze retraite zelf. Naarmate de tijd verstreek, begonnen steeds meer mensen het heiligdom te bezoeken om het standbeeld van Jezus te zien, in plaats van de matroneheilige van Monserrat. Tegen de 19e eeuw had het standbeeld van “The Fallen Lord” zoveel aandacht gekregen, dat het beeld van de Maagd van Montserrat van de heuvel werd verwijderd als het middelpunt van het heiligdom en werd vervangen door “El Señor Caido”. De berg heeft daarna de naam Monserrate behouden. Sindsdien hebben pelgrims en burgers gedurende meer dan vier eeuwen de berg beklommen om hun gebeden op te dragen voor het heiligdom van “El Señor Caido”.
Zowel Monserrate als zijn buurman Guadalupe Hill zijn iconen van het stadsbeeld van Bogota. De wandeltrack is 2,4 km lang, waar je de steile heuvel kunt oplopen. Afhankelijk van klim snelheid duurt het tussen de 50 minuten en 3 uur waarbij de hoogte 600 m toeneemt. De gemiddelde steilheid is 25 procent. Kortom geen sinecure.
De WHT en Pepi beginnen aan de klim en algauw is de hartslag van de WHT boven de 150 en hijgt hij als een molenpaard. De invloed van de hoogte is goed merkbaar en maakt de klim behoorlijk intensief. Op allerlei strategische punten op de klim route staan zeer zichtbaar politie agenten opgesteld die de route beveiligen. De route staat er om bekend dat als het rustig is klimmers overvallen worden. Gelukkig gebeurt dat niet en de WHT voelt zich zeker veilig met de hermandad op de achtergrond. Ondanks dat we behoorlijk hoog zitten, 2700 m plus, is er veel bloeiende vegetatie te zien en maakt de aanwezigheid van kolibries en andere vogels dat de Traveler afgeleid wordt van de intense inspanning die er geleverd wordt.
Ook zijn er vele pelgrims die om de zoveel stappen kniebuigingen maken of op de knieën in gebed gaan. Daarnaast wordt deze track ook gebruikt om de conditie op peil te houden en je ziet dan ook vele sportievelingen die op tempo naar boven en naar beneden lopen. Onderweg zijn er ook tentjes met eten en drinken om de dorstige en hongerige klimmers te verleiden tot het doen van een aankoop. Na 55 minuten klimmen komen De Traveler en Pepi aan op de top waar ze als ware helden worden ontvangen door Moeder Jachthaven en Million Dollar Babe.
We genieten van het uitzicht en bezoeken de kapel waar de maagd van Monserrate is opgesteld. MJ en MB hadden het wat makkelijker met naar boven gaan, zij zijn met de kabeltram gegaan, helaas was de gondel in onderhoud, en hebben reeds foto’s van de vergezichten gemaakt en zijn lekker aan het ‘mensen kijken’.
Er is wat dat betreft genoeg te zien, bodybuilders die poseren, devote bedevaartgangers die allerlei ceremonies uitvoeren en sporters die behoorlijk bezweet aankomen.
Natuurlijk bezoeken we ook de toeristentrap met alle winkeltjes en restaurantjes waar we uiteindelijk de lekkernij van Bogota nuttigen; warme chocolademelk met kaas. De Traveler vond het in eerste instantie een gruwelijke combinatie maar moest toch bekennen dat het erg lekker smaakte.
We besluiten terug te keren richting Bogota centrum, MJ en de WHT nemen de kabeltram en MB en Pepi lopen naar beneden.
Beneden aangekomen staat een serieuze menigte te wachten om naar boven te gaan, de WHT is blij dat we besloten hadden vroeg naar boven te gaan. Als MB en Pepi beneden aankomen heeft de de steile afdaling zijn tol geëist, MB bezweert dat dit de laatste keer is dat ze haar knieën zo belast heeft.
De taxi brengt ons vlot naar het Plazoleta del Rosario waar de smaragd market en het goud museum zijn gevestigd. Maar eerst gaan we lunchen want we hebben trek.
We eten iets met kip en gebakken banaan (blijkt wortel te zijn) en rijst, de WHT laat het zich goed smaken want na de ochtend hike had hij een hol gevoel in zijn maag.
Opnieuw splitst het gezelschap zich want Million Dollar Babe en Pepi gaan de grootse fruitmarket van Colombia bezoeken en de WHT en MJ gaan de smaragd markt en het goud museum bezoeken die vlakbij zijn. Aan het eind van de dag verzamelen we ons weer in Candelaria.
Op de smaragd markt, gelegen op carrera 6 tussen Calle 12C en de avenida Jimenez, verzamelen iedere dag de smaragdhandelaren zich, om hun kostbare waar te verkopen. Natuurlijk gaat de WHT geen aankoop doen, hij is namelijk geen expert. Colombia is de belangrijkste smaragdproducent ter wereld. En dan te bedenken dat smaragd twintig keer zeldzamer is dan diamant. De smaragden uit Colombia zijn diep groen van kleur wat door chroom of vanadium veroorzaakt wordt. De meeste smaragden komen uit mijnen in Boyaca. Hoe werkt het smaragd handel systeem, nou eigenlijk heel eenvoudig; je stopt je smaragden in een klein papiertje en stopt dat in je binnenzak. Dan ga je lekker rondlopen op Plazoleta del Rosario en verkondigd dat je heel mooi spul hebt tegen je collega’s. Uiteindelijk zijn er een aantal die je vragen om het te showen, dus dan vouw je het papiertje open en laat het daglicht zo gunstig mogelijk op je handelswaar schitteren. Bij een gunstig bod veranderd het papiertje met inhoud van eigenaar. Een kind kan de was doen.
De Traveler is geen expert maar heeft al snel gezien dat wat echt op display staat neppers zijn. Ook hier kijken, kijken maar nie kopen.
Een straat verder gelegen dan de smaragd markt ligt het Museo d’Oro. Het museum toont een selectie van precolumbiaans gouden en tumbaga kunstvoorwerpen. Deze gouden voorwerpen, gemaakt van een voor indiaanse culturen heilig metaal, getuigen van het leven en denken van de verschillende culturen die in het huidige Colombia leefden vóór de Spaanse verovering van Amerika.
In 1939 begon de Banco de la República met het beschermen van het archeologisch erfgoed van Colombia. In 1940 vond in een vergaderzaal van de bank de eerste tentoonstelling plaats; in 1947 werd er een zaal toegewezen zodat uitgenodigde gasten objecten konden bezichtigen. In 1959 opende het museum zijn deuren voor het publiek.
Het object dat bekend staat als Poporo Quimbaya was het eerste stuk in de verzameling. Daarnaast herbergt het museum ook het gouden vlot van de Muisca dat in 1969 in Pasca werd gevonden en dat de inwijding van het nieuwe opperhoofd voorstelt.
De collectie van Museo d’ Oro bestaat uit meer dan 30.000 gouden objecten, en meer dan 20.000 objecten van andere materialen.
Na al dit moois aanschouwd te hebben keren we terug richting La Candelaria waar we MB en Pepi weer ontmoeten.
Daar krijgen we te horen dat MB en Pepi in hun zoektocht naar de fruitmarkt in een gevaarlijke wijk terecht zijn gekomen. Zwervers, hoeren en afval beheerste het straatbeeld en toen beide dames door twee families afzonderlijk werden gemaand hun telefoontoestellen uit het zicht te houden, besloten ze terug te keren en dan maar niet naar de fruitmarkt te gaan. Gelukkig keren ze ongeschonden terug op Plaza Bolivar en bezoeken ad random de bibliotheek waar ze een alleraardigste tentoonstelling over dames & fietsen bezochten.
Nadat het reisgezelschap weer herenigd was besloten we vroeg te gaan eten want iedereen was wel toe aan eten en rust. We vinden in de buurt een leuke tent die naast een micro brewery ook een goede keuken tot zijn beschikking heeft.
De pizza’s zijn van hoge kwaliteit en heerlijk en in up tempo eten we deze pizza’s.
Daarna met de Uber vlot naar huis gereden en bij het hotel aangegeven dat we morgen vroeg vertrekken. Bij thuiskomst drinken we nog een glaasje en duiken het bed in. Morgen vliegen naar Leticia, op naar de amazone
