Vandaag is het zover, we gaan naar het zuiden richting Leticia waar we onze expeditie richting het Amazone gebied gaan ondernemen. Natuurlijk hebben we eerst een stevig ontbijt want je weet nooit of je überhaupt wat krijgt gedurende de dag. Vandaag krijgen we in plaats van de Arapas met Huevos, Granolas met fruit en yoghurt en sloten koffie. Kortom de Traveler is er na dit ontbijt wel klaar voor.
We hebben een extra grote taxi besteld die ons in recordtijd naar het vliegveld brengt.
We hebben een binnenlandse vlucht, maar dat maakt het inchecken niet minder chaotisch, allereerst is de boeking niet gelijk bekend dus krijgen we een supervisor toegewezen. De man helpt ons met inchecken maar laat de Traveler tot drie keer toe de koffers op een andere weegschaal plaatsen, goed voor de fysiek maar slecht voor het humeur.
Uiteindelijk worden we via een speciale balie ingecheckt en zijn we gereed om richting vliegveld te gaan. Het duurt echter nog even voordat we kunnen boarden dus gaan we in een koffiebar een bakje leut nemen en ondertussen De Vuelta kijken. De security check gaat lekker vlot en voordat we het weten is het Latam vliegtuig op hoogte en onderweg naar Leticia. Ondanks de spectaculaire onweerswolken is de turbulentie minimaal.
We landen op een kletsnatte baan en gaan via een soort vergrote keukentrap naar buiten.
Na het koele Bogota voelt het warm en vochtig aan en het omringende oerwoud is zeer nabij. We kunnen door het raam zien hoe de koffers met de hand op een lopende band gezet worden. Een National Geography team heeft klaarblijkelijk genoeg betaald om hun koffers, camera’s en kabels en overige accessoires als eerste van de band te krijgen, daardoor duurt het even voordat wij onze koffers van de band kunnen halen.
Zodra we naar buiten lopen worden we ontvangen door Sergio van Amazonas Jungle Tour en regelt taxis om ons naar het kantoor van hem te brengen.
In colonne rijden wij richting kantoor alwaar wij laarzen uitgereikt krijgen die tijdens de tour gebruikt dienen te worden. Helaas voor Moeder Jachthaven passen de aanwezige laarzen niet en moeten deze uit Bogota komen. Voor MB passen de laarzen ook niet maar die worden ergens in Leticia geregeld, ook voor haar zal zij die morgenochtend ontvangen. Voor de tour maakt het niets uit want de eerste dag zullen wij voornamelijk op het water zitten. We proberen de tourgelden in dollars te betalen maar dat hebben ze liever niet omdat de koers van de dollar super laag is en dus ook nadelig voor ons. Na alle plichtplegingen worden we richting hotel gebracht waar we de nacht zullen doorbrengen, lang zullen we er niet van genieten want tien over zes ‘s ochtends worden we weer opgehaald om richting Puerto Narino te gaan per boot richting Amazones.
De kamers zien er bijzonder uit; donker en alleen ramen aan de gangzijde, daarnaast 3 bedden en meubilair uitgevoerd in donker mahonie. De verlichting is het bekende witte tl licht waar als je er lang in kijkt je las ogen krijgt. Wel heb je heel toepasselijke ornamenten die erg fotogeniek zijn.
En we hebben geluk, er is een zwembad in het hotel, waar we snel gebruik van maken.
Voor vandaag hebben we nog twee zaken af te handelen, ten eerste het bezoeken van Parque Santander waar om vijf uur de papegaaien onder zeil gaan en ten tweede gaan eten in het restaurant wat Sergio de eigenaar van Amazones Jungle Tours heeft aangeraden. We wandelen richting Parque Santander wat niet zo moeilijk is, de meeste steden in Colombia hebben een zogenaamde grid indeling voor de straten, wat het navigeren bijzonder makkelijk maakt. Wat ons opvalt is de constante stroom scooters, motoren en tuk tuk. Op de een of andere manier gaat het voorrang geven continue goed, alhoewel de WHT af en toe de adem inhoudt. Na zo’n 10 minuten wandelen, waar we ogen en oren tekort komen, uit winkels schalt luide muziek en er is een keur aan mode winkels en restaurants,
komen we aan bij het Parque Santander wat op behoorlijke afstand al kunnen ruiken en horen.
De Papegaaien maken een oorverdovend lawaai en laten regelmatig hun poep tijdens vertrek en aankomst vallen. Het is alsof er een kunstmest fabriek op volle capaciteit aan het produceren is. We nemen strategisch plaats in het park want we willen natuurlijk niet ondergesneeuwd worden met vogelpoep. Ook de roofvogels zijn gearriveerd en als er een boven de bomen verschijnt vliegt de hele populatie op om onder veel gekrijs en formatie gevlieg de roofvogel in verwarring te brengen.
Het is een duizelingwekkend fenomeen en we blijven minuten lang gebiologeerd kijken wat hier allemaal gebeurd. Aangezien we geen zin hebben om in het donker terug te wandelen besluiten we na een half uur weer retour te lopen en precies bij het invallen van de duisternis te arriveren bij Terras Amazonicas.
Terras Amazonicas heeft een geweldige keuken die allerlei specialiteiten uit de Amazone maakt, van speciaal klaargemaakte grote meelwormen tot Ossehaas met wel heel lekkere sausjes. Aangezien we de Spaanse taal nog niet geheel machtig zijn brengt Google Translator met de camera uitkomst; we begrijpen de menukaart en bestellen heerlijke zaken. Sergio heeft niets teveel gezegd we snoepen wat af en onze start in de Amazone is super.
Wat in veel restaurants is dat er geen koffie en desert geserveerd wordt dat haal je weer ergens anders, gelukkig om de hoek van de straat van het hotel is een koffie bar waar je ook heerlijk ijs kunt bestellen.
Ook hier is het gekozenen een voltreffer dus we keren met volle buikjes weer terug in het hotel alwaar we al snel richting bed gaan morgen vroeg op om richting Puerto Narino te gaan.
Weer een geweldige reis!!!!