Het regenwoud doet zijn naam eer aan deze morgen; we worden wakker van het geluid van luid stromend water; de sluizen van de hemelpoort staan volledig open. En iedereen in Puerto Narino past zich onmiddellijk aan.
We zouden om negen uur opnieuw de jungle intrekken, in dit geval de secondary jungle, maar helaas onze vertaler is er nog niet, na een half uur besluiten we het kantoor in te schakelen om de goede man op te sporen, ook Neider, het beest van de jungle, is er niet dus we voelen ons enigszins verloren. Na ongeveer een half uur vertraging komt Neider aanlopen en is eigenlijk verbaasd dat zijn aanhangsel Christian er nog niet is. We doden de tijd door nog maar een koffietje te nemen en bijzondere passanten te bevragen.
Het is maandag en alles onder de 18 jaar gaat weer naar school, wat opvalt is dat ze een lepel meenemen om tussen de middag te kunnen eten wat door de school verstrekt wordt.
Na 45 min komt Christian opdagen. Het bleek dat zijn gewassen kleren in een afgesloten kast zaten en hij er niet bij kon, een vreemd verhaal maar we hebben er mee te dealen. We vertrekken verkleed als dementors en trekken de jungle in. Neider geeft onderricht in hoe de locals selfsupporting zijn en hoe hun huizen geconstrueerd worden met materiaal uit de jungle.
Naast mais wordt er ook cacao verbouwd, dit wordt heftig gesubsidieerd want de overheid wil het verbouwen van cocaïne tegen gaan en probeert het op deze manier terug te dringen.
We komen weer van alles tegen ook de bekende hoornaars, de jungle heeft zo z’n standaard gevaren.
Ook de lopende boom is van de partij, dit is een boom waarbij de wortels uit de stam naar de grond groeien, een voor een, waarbij de boom eerst naar links held en dan weer naar rechts; de locals zien hierin dat de boom heel langzaam loopt.
Na een lange hike door het woud komen we aan bij een uitloper van een mangrove moeras, waar een heus moerasmonster huist. We worden door Neider een platform opgedreven waar we de aanval van de Pirarucú, zo heet het monster, goed kunnen bekijken.
Naast dit beest zien we ook meervallen af en toe een luchtje scheppen.
Er worden kip nuggets in het water gegooid en we zien een rode schicht toe schieten. Met een machtige klap van de bek wordt de kip naar binnen gewerkt en verdwijnt het monster weer naar de bodem. De WHT schat dat het beest zo’n 2,34 m lang en wel 100 kgs was.
Na een tijdje dit aanschouwd te hebben gaan we wat balanceer oefeningen doen op een balken pad wat door de mangrove leidt.
Moeder Jachthaven lukt het bijna droog over te komen maar helaas vlak voor de kant mist ze de afsprong en komt tot haar knieën vast te zitten in het moeras. Met vereende krachten en gesjor weten we haar op de kant te krijgen; geluk bij een ongeluk haar laarzen zitten als gegoten en er is geen druppel modder naar binnen gegaan.
We vertellen Neider dat Million Dollar Babe “very famous” in Nederland is en we laten een stukje zien van de Million Dollar uitzending. Nou Neider wil best wel op de foto met MB en wordt gelijk vrienden op Facebook met haar en appt al zijn vrienden.
Neider besluit weer richting Puerto Narino te gaan, gelukkig niet door het oerwoud maar via een geciviliseerd pad wat in het koude kikkerlandje zeker als buiten de gebaande paden zou zijn geclassificeerd.
Na terugkomst lunchen we voor de laatste keer in ons restaurant en krijgen we heerlijk meerval voorgeschoteld.
Na de lunch bezoeken we de uitkijktoren van Puerto Narino, een uit hout opgetrokken toren die wat gammel aandoet; her en der missen er wat spijlen en op de tweede verdieping zelfs een heel hek; in Nederland zou deze attractie gesloten zijn. Een beetje wiebelend lopen we naar boven en genieten van het spectaculaire uitzicht op de Amazone rivier. Natuurlijk leggen we het vast en schieten her en der selfies.
Dan loopt het tegen tweeën en dalen we af richting het Amazonas Jungle Tours kantoor om onze bagage op te halen en nog een IJsje met Amazone smekjes en smaakjes te scoren. Moeder Jachthaven krijgt van de chef van AJT de laarzen, want hij denkt dat ze die in Nuqui ook nodig heeft, ze worden in dankbaarheid aanvaard. We nemen afscheid van onze gids Neider en wensen hem alle goeds, en dan gaat het richting de ferry die ons mee terugneemt richting Leticia.
Onder begeleiding van onze vertaler checken we in, we staan op de lijst, maar helaas is er geen plek voor ons. Gelukkig is er nog een tweede boot ingezet waar wij op meegaan, de vertaler geeft aan dat we onze plaats moeten bevechten dus hebben we de toegangsloopplank tot de boot geblokkeerd zodat niemand erop kan.
Voor de politie die een arrestant aan boord brengt maken we natuurlijk een uitzondering. MJ weet al snel wat er aan de hand is, de jongen moet voor de rechtbank verschijnen voor een vergrijp. De rechtbank is gelegen in Leticia dus daar wordt de man heen gebracht. Een kwartier later dan verwacht vertrekken we dan uiteindelijk en zijn we blij onderweg te zijn.
De boot wordt helemaal volgeladen om uiteindelijk een half uur na schema tijd aan te komen. Helaas blijkt dit de stop boot te zijn en dus houdt hij stil bij iedere molshoop waar mensen met hun shirt staan te zwaaien.
AJT staat al op ons te wachten met een Tuk Tuk om op het Leticia Head-office de achtergebleven koffers op te halen.
Daarna worden we bij het hotel Yurupary afgezet waar we ditmaal twee kleine kamers krijgen. Het maakt ons niet zoveel uit want morgen gaan we onderweg naar Medellin.
Opnieuw hebben we een topavond in Restaurant Tierras Amazonicas met heerlijke gerechten en zo waar een fles wijn. We proosten op top dagen in de Amazone, het was prachtig.
Morgen naar Medellin
Hebben jullie het moddermonster gegeten?
We denken van wel maar dat zou dan illegaal zijn geweest daar het beest beschermd is inmiddels