Leticia is de meest zuidelijke stad in de Republiek Colombia , hoofdstad van het departement Amazonas , de meest zuidelijke stad van Colombia (4,09 ° zuid 69,57 ° west) en een van de belangrijkste havens aan de Amazone-rivier. Het heeft een hoogte van 96 meter boven zeeniveau en een gemiddelde temperatuur van 27 ° C . Leticia is lang het verzendpunt van Colombia geweest voor tropische vissen voor de aquariumhandel . Leticia heeft ongeveer 48.000 inwoners op de linkeroever van de Amazone-rivier , en ligt op het punt waar Colombia, Brazilië en Peru samenkomen in een gebied genaamd Tres Fronteras.
Volgens een legende werd een Colombiaanse soldaat verliefd op een Indiaanse vrouw genaamd Leticia en besloot hij de nederzetting naar haar te noemen.
Leticia heeft een tropisch regenwoudklimaat met minimale verschillen in gemiddelde hoge en lage temperaturen gedurende het jaar. Leticia heeft merkbaar nattere en drogere maanden, met in de natste maand (maart) iets meer dan twee keer zoveel regen als in de droogste maand (juli). De gemiddelde maandelijkse regenval in de stad is constant boven de 150 millimeter.
In deze stad wordt het reisgezelschap wakker en gaat lekker buiten de deur ontbijten , tenminste dat was het plan. Maar als iedereen zijn koffer pakt en paspoorten en geld op een veilige plek wil opbergen slaat de paniek toe. Pepi dacht dat MB, het geld dat onder het matras in Puerto Narino verstopt was, had meegenomen, maar dat was niet het geval. De WHT beseft dat snel handelen geen kwaad kan want het gezelschap vliegt pas om vijf uur deze middag dus er is ruimte voor een reddingsactie. Sergio van AJT wordt gebeld en hij belt met het kantoor in Puerto Narino. Nog geen 5 minuten later wordt de WHT gebeld met de informatie dat documenten en geld gevonden zijn. Een kwartier daarna wordt gespecificeerd wat er is aangetroffen en wordt de WHT medegedeeld dat de verloren goederen om twee uur aan wal gebracht worden in Leticia. Uit de specificatie blijkt dat 12,5 procent van het oorspronkelijke bedrag niet is aangetroffen; MB en Pepi beschouwen het als vindersloon en zijn al lang blij dat de vergeten spullen op tijd binnen zijn voordat we Leticia verlaten.
Alsnog gaan we ontbijten in een belendend pandje waar een hippe koffie en ontbijt tent gevestigd is. Vicpal Pub & Coffee is een heerlijke tent om chill te ontbijten. We eten een calorie licht ontbijt met heerlijke sapjes en koffie.
Aangezien we ochtend voor ons zelf hebben, we worden om twee uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan, besluiten we het drie landen punt te bezoeken. Het blijkt na, op een papiertje getekend te zijn, dat dit niet zover van het hotel ligt en we er prima heen kunnen wandelen.
We zien weer van alles onderweg, van een soort orthodontisten boulevard tot een winkel waar letterlijk de geweren en revolvers op display staan.
Ter hoogte van het drielandenpunt vraagt Moeder Jachthaven aan een agent of hij een foto wil maken terwijl het gezelschap poseert bij het Amazonas beeld. Natuurlijk wordt dit gedaan en het resultaat mag er zijn.
We keren terug richting hotel en de dames besluiten de nagelstudio in te duiken om goed verzorgd op reis te gaan.
Uiteindelijk keren de ladies terug in het hotel en gaan we op jacht naar een lunch restaurant wat we uiteindelijk vinden. Het is er stampvol ondanks tl verlichting en plastic stoelen. We eten er prima en voor Colombiaanse begrippen serieus goedkoop.
Na de lunch keren we terug bij Yuripary waar de taxi net komt aanrijden.
We laden alle koffers in en zijn klaar om te vertrekken. We vliegen vandaag via Bogota naar Medellin waar we helaas pas laat aankomen. Net voor het boarden spotten we een uiltje wat de WHT als een gunstig teken ziet.
Het boarden gaat prima en we kunnen vlot onze zitplaatsen opzoeken, vlak voor de start wordt het vliegtuig nog even ontdaan van alle ongedierten en wordt er wat damp naar binnen gespoten, de WHT wil niet weten wat daar in zit.
Op de vlucht richting Medellin ontmoet de WHT een militair, een majoor. De WHT heeft een geanimeerd gesprek en wisselt kleine kadootjes met de majoor uit. Mocht de WHT in de problemen komen, de majoor is er om hem te helpen.
We arriveren ver na bedtijd bij het Riviere Boutique hotel waar een slaperige receptioniste na stevig onderhandelen in het Spaans, de WHT en MJ ook een grotere kamer geeft.
We zoeken snel ons bed op; morgen Medellin en mee met een tour guide
