Vliegen boven de woestijn en scrubben in de Hammam

Het is nog pikkedonker buiten als het reisgezelschap zich klaar maakt om opgehaald te worden door Marrakesh by Air. We hebben afgesproken bij de Moskee en stipt 06:00 staat de chauffeur op ons te wachten, wij zijn zijn eerste vrachtje want hij geeft aan dat hij nog andere mensen moet ophalen echter na een telefoontje van MbA blijkt dat wij een VIP treatment krijgen en dus overgezet worden in een luxere SUV die wij voor ons zelf hebben.

Langzamerhand zien wij de stad ontwaken terwijl wij uit de Medina wegrijden en via de rand van de nieuwe stad richting La Palmeraie rijden.

Je ziet geen hand voor ogen zeker niet als er een tegenligger is die ook niets ziet en dus zijn grote lichten opzet. Gelukkig kent onze chauffeur de weg op zijn duimpjes en ontwijkt hij iedere hobbel en hooggelegen putdeksel naadloos. Het is een serieus eindje rijden naar de lanceerplaats, gelukkig rijden wij in een luxe SUV dus komen we relaxed aan. Het is aardedonker bij aankomst en er is nog geen ballon te zien, wel een mooi verlichte Berbertent waar koffie en verse croissants geserveerd worden.

Langzamerhand komen er meer passagiers binnen die redelijk slaapdronken hun bed zijn uitgerold, verdwaasd kijken ze rond en vragen zich af waarom ze dit avontuur zijn aangegaan.

De bedrijvigheid buiten neemt ook toe, er arriveren 4wd’s en er worden lichten ontstoken en warme lucht blazers aangezet die de inmiddels neergelegde ballonnen opblazen.

Het ochtendlicht begint zachtjes toe te nemen en inmiddels hebben MJ en Saskia uitgevonden in welke ballon wij gaan varen. De piloot van de ballon is in druk gesprek met hen want ze blijkt een Belgische te zijn die hier samen met haar man het bedrijf opgezet te hebben. Bijzonder om te zien dat zij een plek heeft verworden in deze overwegend mannenwereld. Wafia Qarmoudi heet ze en ze heeft serieus de wind eronder want ze managed het hele team wat de ballon “vaart” gereed moet maken.

Wafia probeert Saskia, die zich gepromoveerd heeft tot grondtroeper, alsnog in de mand te praten maar wij weten reeds beter, Saskia is niet te vermurwen. Langzamerhand beginnen de balonnen zich te verheffen en moeten doormiddel van een spanband verbonden aan een 4WD in toom gehouden worden. De piloot sommeert ons in de mand te klimmen en plaats te nemen.

De mand is opgedeeld in 5 secties waarvan de middelste voor de piloot en co-piloot zijn en de overige 4 secties voor de passagiers.

We krijgen snel uitgelegd wat onze opstijg en landings posities zijn, het komt er in het kort op neer dat we gehurkt in de mand zitten en ons goed vasthouden aan lussen, die voor dat doel aan de binnenkant van de mand zitten. We moeten de opstijg positie innemen, en er wordt nog een dot warmte de ballon ingeblazen, dan ontstaat er toch wat stress want plotseling draait de ochtendbries en de mand wordt daardoor geroteerd. De captain grijpt snel in door de 4WD te her positioneren en daardoor de mand te stabiliseren. Ze laat nog meer warme lucht ballon instromen. Ze vraagt nogmaals aan Saskia of ze meegaat maar die blijft standvastig. Vlak voor we los gaan raakt een kind ook nog in paniek en de moeder besluit haar bij de grondtroepen achter te laten.

Ze wordt snel uit de mand gehesen en dan is het opnieuw opstijg positie innemen, opnieuw warme lucht in de ballon, en we zweven.

Binnen de kortste keren stijgen we honderden meters en valt het op hoe stil het is. We genieten van het uitzicht en zien dat er nog vele ballonnen in de lucht zijn.

Wafia ontpopt zich ook als diskjockey en passende muziek wordt afgespeeld. We worden getrakteerd op een geweldige view als de zon boven het atlas gebergte uitkomt en Wafia besluit naar 1500 m door te stijgen; daar aangekomen voelen we ineens wind, voor maar een paar seconden, doordat de wind op die hoogte vanuit een andere hoek waait en de ballon eerst met de wind mee moet gaan drijven.

Een ander fenomeen is dat we zand proeven in de lucht en dat klopt volgens onze pilote, zand/stof uit de woestijn wordt meegevoerd op de hoogte. Al met al is het een bijzondere vlucht en na een uur vliegen wordt de daling weer ingezet.

We zien ver beneden Saskia en de grondtroepen ons proberen te volgen. Daarbij scheuren ze soms dwars door de woestijn om zo dicht mogelijk bij de mogelijke landingsplaats te geraken.

De pilote heeft een mogelijke landingsplaats in zicht maar moet bij het dalen toch een doorstart maken omdat de daalsnelheid in combinatie met de wind voor een mogelijke clash met hoogspanningsmasten zou kunnen leiden. We scheren over een dorp en de masten heen, ondertussen gevolgd door de grondtroepen die klepperend met hun aanhanger over een akker scheuren.

Waarna we in landings positie in de mand door Wafia op een hele rustige manier op de grond gezet worden.

Wat een mooie vlucht hebben we meegemaakt. We krijgen allemaal een vlucht certificaat uitgereikt en we poseren nog eenmaal voor de camera.

In no time wordt de ballon weer opgevouwen en geretourneerd richting kamp waar wij ook heen gaan voor een uitgebreid Berber ontbijt.

Vol adrenaline delen we onze ervaringen met Saskia die ons vanuit een ander perspectief heeft kunnen volgen. We genieten van de vele smekjes en smaakjes.

We besluiten richting Jardin Majorelle te gaan en aangezien we een VIP behandeling hebben brengt onze chauffeur ons daarheen. Na een ritje van 30 minuten bereiken we de tuin waar het mega druk is. Er staat een rij van toeristen van wel 400 m en de wachttijd is zeker een uur. Dit is een kolfje naar de hand van Moeder Jachthaven die op onderzoek uitgaat en terugkomt met een briljante oplossing; we kopen een combinatie ticket voor de tuin en het naastgelegen Yves Saint Laurent museum waarmee we de rij omzeilen.

Het Yves Saint Laurent Museum ( Arabisch : متحف إيف سان لوران بمراكش , Frans : Musée Yves Saint Laurent de Marrakech) is een museum gewijd aan de modeontwerper Yves Saint Laurent. Het museum omvat een tentoonstellingsruimte met het werk van Yves Saint Laurent, waarin foto’s, video’s, schetsen, 30.000 accessoires en meer dan 7.000 kledingstukken uit de persoonlijke collecties van Saint Laurent te zien zijn.

Van buitenaf neemt het aardekleurige gebouw de vorm aan van een verzameling kubussen en rondingen, gekleed in een kantwerk van bakstenen dat weefselweefsel oproept. De materialen zijn terracotta, beton en terrazzo, met kleuren waardoor het gebouw opgaat in zijn omgeving. De aardstenen zijn gemaakt van Marokkaanse aarde en lokaal geproduceerd. Het terrazzo aan de voorkant en op de begane grond is een samenvoeging van steen en lokaal marmer.

Wij genieten vol op van het museum en na het uitgebreid bekeken te hebben verplaatsen wij ons richting jardin Majorelle waar nog steeds een mega rij voor de poort staat. Deze rij skippen wij en melden ons direct bij de beveiliger die ons, na het scannen van ons combi ticket, toelaat tot de tuin.

De Marjorelle tuin (Arabisch:حديقة ماجوريل, Frans: Jardin Majorelle) is een botanische tui. De tuin werd ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle in 1924, toen Marokko een protectoraat van Frankrijk was. De kobaltblauwe kleur, kenmerkend voor vele decoratieve elementen in de tuin en het atelier, werd later naar deze kunstenaar vernoemd; Majorelle blauw.Sinds 1949 zijn de tuin en het atelier van Majorelle opengesteld voor publiek. De tuin herbergt planten van alle vijf continenten, met nadruk van planten uit de cactusfamilie en bougainvillea.

In de tuin, bevindt zich ook een museum met islamitische kunst. In het voormalig atelier is namelijk een klein etnografisch museum gevestigd over de cultuur van de Berbers met schilderijen en voorbeelden van textiel, keramiek en sieraden. Vanaf 1980 was de Majorelle tuin eigendom van de in 2008 overleden Franse modeontwerper Yves Saint Laurent en zijn partner Pierre Bergé. In 1997 richtte Bergé een stichting op, die het behoud en beheer van de tuin op zich nam. Na zijn overlijden werd Saint Laurents as in de rozentuin verstrooid.

Het is redelijk druk in de tuin maar wij krijgen toch een goede impressie van het bijzondere karakter van de tuin. De kleur Majorelle blauw spreekt voor al de Wormholetraveler aan en hij schiet dan ook vele plaatjes om e.e.a. goed vast te leggen.

Na toch een behoorlijke tijd in de tuin doorgebracht te hebben keren het gezelschap weer terug richting Riad Shaloma. Aangezien wij in de namiddag gaan genieten van Le Bain de Kasbah besluiten wij eerst de rooftop van cross cultural cafe Clock te bezetten.

Daar gebruiken wij de lunch die, zoals gebruikelijk in Marrakesh, uitgebreid en verrukkelijk is.

Met volle buikjes keren we terug in de Riad om onze spullen te dumpen en nog snel wat verschoning voor de Hammam mee te nemen. De Hammam die we uitgekozen hebben staat als erg goed bekend en heeft een voordeel dat zowel mannen als vrouwen (natuurlijk wel gescheiden) zich kunnen laten behandelen daar.

De hammam heeft zich ontwikkeld vanuit de badhuizen en thermen uit het Romeinse Rijk en het Byzantijnse Rijk, in combinatie met de Centraal-Aziatische en Turkse traditie van het stoombaden en de rituele reiniging. Net zoals in een Romeins badhuis bestaat een hammam uit drie kamers die met elkaar verbonden zijn: de hararet of sicaklik of hete ruimte, de sogukluk of warme ruimte en de camekan of koele ruimte.

Een Marokkaanse hammam bestaat uit de volgende ruimtes, de mashlah of goulsa, de entreeruimte en de kleedruimtes, de al-Barrani, de koele ruimte, de al-Wastani, de warme ruimte en de al-Dakhli, de hete ruimte.

Ahmed heeft voor ons gereserveerd want deze Hammam is erg gewild en zit dus continu vol. We melden ons bij de receptie en de geiten worden gelijk gescheiden van de bokken. Wij van te voren al begrepen dat wij niets mee hoefden te nemen, zoals handdoeken zwembroeken en badpakken. Het gezelschap krijgt handdoeken en badjassen uitgereikt en niet geheel onbelangrijk ondergoed wat in de Hammam gedragen moet worden: de jongens mogen een flatteuze zwarte disposable boxershort dragen en de meisjes een sexy tanga die op de Braziliaanse stranden niet zou misstaan.

De WHT en Erik melden zich in badjas met badslippers bij de receptie waar zij onder begeleiding naar de al-Dakhli ruimte gebracht worden.

Ze worden opgewacht door een gespierde kerel die hun met korte gebaren gebied te gaan zitten, de WHT wordt verzocht zich te douchen onder afwisselend warm en koud water. Daarna mag hij gaan liggen op een marmeren bank die niet echt zacht aanvoelt. De bewaker van deze stoomcabine smeert daarna de WHTY in met een onbekend smeerseltje waarna hij zich opnieuw onder de douche moet begeven. In de tussentijd ondergaat Erik hetzelfde proces. Opnieuw wordt de WHT op de pijnbank gelegd en dit keer volgt een gommage een stevige scrub met een harde flanellen handschoen. Stevig kan je wel zeggen het is alsof er met een staalborstel over de huid gegaan wordt. Er is geen ontsnappen mogelijk en de WHT weet zeker dat er een cm huid van zijn lichaam is gestroopt. Als een gevild konijn ligt hij op de pijnbank en net als hij wil vluchten wordt hij opnieuw richting douche gedirigeerd. De beul voorziet nu de WHT van een lichaams – en haarmasker met ghassoul, een mengsel van fijne klei met kruiden en lavendel. Dit verlicht de schrijnende pijn van de scrub en inderdaad gedeelde smart is halve smart want Erik ondergaat dezelfde marteling. Na het opdrogen van het maskers volgt er opnieuw een wasbeurt met sabon beldi waarna we onze badjas en slippers weer uitgereikt krijgen en in de al-Wastani plaats nemen. Daar krijgen we thee en kunnen we bijkomen van de emoties.

Opnieuw worden we gesplitst en moeten we plaats nemen in de al-Barrani. Daar ondergaan we een massage. We hebben de keuze uit een relaxed massage, intensieve massage en een combinatie van relaxed en intensief. De Wormholetraveler , laf als hij is, kiest voor de relaxte uitvoering en dat is maar goed ook want de rest van het gezelschap, Moeder Jachthaven incluis zijn daarna behoorlijk gekneusd maar wel voldaan. De WHT weet zich niet veel ervan te herinneren want na de eerste massage handelingen dreef hij weg richting dromenland. Kortom volkomen ontspanning. Behalve de scrub zou de WHT dit wel iedere dag kunnen hebben ! Na al dit hammam keren we terug richting Riad Shaloma waar we een korte periode chillen om daarna weer richting place du Ferblantiers te gaan waar we een restaurantje uitkiezen om van het avondeten te genieten.

Het was een mooie dag met vele hoogtepunten, morgen opnieuw vroeg op want we gaan richting Sahara.