Voor de verandering staan we vandaag vroeg op want we worden opgehaald om door het RIF gebergte richting Sahara te gaan. Het is zo vroeg dat zelfs de vogels in de Riad nog slapen.
Verbazingwekkend hoe toch iedere keer de afspraken over transport worden nagekomen, exact op het tijdstip dat we opgehaald moeten worden verschijnt er een busje waar we een mooi plekje in opzoeken. Het is nog pikkedonker maar toch is er al verdacht veel verkeer op de weg. Als dit inderdaad ons vervoermiddel wordt voor de komende dagen dan mogen we ons in ons handje knijpen want het is bijna prive vervoer. Na 5 minuten gaat de chauffeur tanken en weer 5 minuten later mogen we het busje verlaten voor een ander exemplaar.
Het lijkt wel of we met een skibus onderweg zijn naar de Alpen we rijden door Marrakesh heen om allerlei mensen op te pikken maar een uur gaan we dan eindelijk op weg. Een busje vol met 19 mensen. Naast ons nog 2 Nederlanders, Duitsers, Fransen, Engelsen, Spanjaarden, Noren, een Indiër en een Israëliër. Kortom de hele wereld is vertegenwoordigd.
Via de Tizi—N—Tichka pas rijden we naar ruim 2000 meter
hoogte. Het grijze gesteente veranderd langzaam in geel gesteente en de begroeiing wordt steeds ruiger. We menen sneeuw op de bergen te zien liggen maar dat blijkt zout te zijn.
De chauffeur die meertalig is en weigert gebruik te maken van de microfoon, vertelt op conversatie volume wat er zo onderweg te zien is. Gelukkig heeft de WHT een scherp gehoor en weet veel informatie aan zijn reisgenoten door te geven. Na wat tachograaf stops is onze eerste toeristische stop Ait—Ben—Haddou. Het decor van vele films en last but not least is de Game of Thrones erop genomen.
Dat en de bijzondere ligging aan een rivier en de authentieke staat waarin het oude stadje zich bevind maakt het een zeer populaire plaats voor toeristen. We stoppen midden in het nieuwe gedeelte van het dorp en worden in de bus verwelkomt door een Berber gids die zo uit een film weggelopen lijkt te zijn.
Hij zal ons begeleiden bij onze mini excursie in het dorp. We worden vakkundig door de toeristen- centrifuge geloodst. Het doet inderdaad lijken op een filmset echter alle rekwisieten zijn verdwenen. Dat is vereist door de UNESCO die het behoud financieel steunt. Zij hebben ook gezorgd voor een brug tussen het nieuwe en het oude gedeelte.
Vroeger was bij hoog water in de rivier alleen van de ene oever naar de andere te komen op de rug van een kameel of ezel vertelt de gids, maar vandaag is het water beduidend onder NAP.
We wandelen naar de top van het oude dorp waar we een mooi uitzicht hebben op de omgeving.
Na een mooie demo van Berber kunst waarbij met suikerwater tekeningen worden gemaakt die door warmte zichtbaar worden. de kleur wordt gemaakt door wat Indigo en saffraan toe te voegen.
Natuurlijk steunen we de lokale middenstand en kopen we wat Berber kunstwerkjes. Even later worden we op vakkundige wijze opnieuw een tourist trap in gelokt waar mooie tagelmust verkocht worden.
Een tagelmust of cheche bestaat uit een lap katoen die als hoofddeksel in delen van Afrika om het hoofd gewikkeld wordt. Het is een combinatie tussen een tulband en een gezichtssluier. De tagelmust wordt gedragen door stammen in de Sahara, voornamelijk door mannen van de Toeareg-stam. Traditioneel is de tagelmust indigo van kleur, maar tegenwoordig worden ook andere kleuren gedragen. De tagelmust is een praktisch kledingstuk in de Sahara, daar het zowel het hoofd bedekt als beschermt tegen het inademen van zand. Veel dragers geloven dat het dragen van een indigo-kleurige tagelmust niet alleen mooi, maar ook gezond is. Door het tekort aan water in de Sahara, wordt de tagelmust niet op de traditionele manier geverfd, maar wordt deze met gedroogde indigo ingewreven. Hierdoor geeft de tagelmust vaak permanent een indigo-kleur af aan de huid van de drager, wat vaak als iets goeds wordt beschouwd. Hierom worden de Toeareg soms de “blauwe mannen” genoemd.
Onder de Toeareg worden de mannen die een tagelmust dragen Kel Tagelmust genoemd, wat mensen van de sluier betekent. De tagelmust wordt alleen gedragen door volwassen mannen en wordt alleen afgedaan in het bijzijn van naaste verwanten. Veel Toeareg willen uit schaamte hun neus en mond niet aan vreemden of mensen met een hogere sociale status tonen. Zij bedekken die soms met hun handen op het moment dat ze geen tagelmust dragen. De manier waarop de tagelmust om het hoofd is gedrapeerd, kan aantonen tot welke groep de drager behoort en de donkerte van de tagelmust toont over het algemeen de rijkdom van de drager.
Zowel de WHT als Erik schaffen er een aan want die kon in de woestijn nog van pas komen.
Uiteraard is bij de aanschaf een demonstratie
wikkelen inbegrepen, dus de Wormholetraveler kan nu op z’n Berbers een Cheche knopen.
Na al dit moois vertrekken we opnieuw en maken een lunchstop waar we de energielevels weer op orde kunnen brengen.
Daarna gaat het weer voort en opnieuw hebben we een tachograaf stop in de plaats Ouarzazate. In Ouarzazate bevindt zich de grootste filmstudio ter wereld genaamd Atlas Studios. Verscheidene bekende films werden in deze studio opgenomen. De stad wordt het “Hollywood van Marokko” genoemd. Ten oosten van Ouarzazate ligt El Mansour Eddahbi, een meer van enkele kilometers lang. Het meer is door de Marokkanen zelf aangelegd en is gezien de droogte in het gebied een uniek iets. In 2006 was Ouarzazate de finishplaats van de vierde etappe van de rally Parijs-Dakar. De rallyrijders bereikten de stad na een barre tocht door de woestijn nadat ze eerder die dag in Errachidia waren vertrokken.
Na een korte stop aldaar weer verder door een weinig afwisselend landschap. Vlak voor zonsondergang krijgen we de
gelegenheid deze vanaf een hoge rots te aanschouwen. Dat levert mooie foto‘s op.
Vanaf de top van de heuvel kregen we een prachtig uitzicht over de vallei. Alsof we op mars geland waren. De chauffeur geeft aan dat we verder moeten want we moeten naar onze eindbestemming de Gorges du Dades. De kloven van Dadès zijn een reeks ruige wadi – kloven die zijn uitgehouwen door de rivier de Dadès. De rivier vindt zijn oorsprong in het Hoge Atlas – gebergte van het Atlas-gebergte en stroomt zo’n 350 kilometer richting het zuidwesten voordat hij zich bij de Draa-rivier aan de rand van de Sahara voegt. De veelkleurige wanden van de kloven variëren van 200 tot 500 meter. De naam werd aan de rivier gegeven door koning Anu, de heerser van het oude Iberia in de eerste eeuw na Christus.
Aan het begin van de avond arriveren we in Hotel Gorges du Dades. Je kan merken dat we in de bergen zitten want het is maar een paar graden boven nul en het hotel is van een eenvoud die je normaal alleen bij berghutten op de Haute Route ziet. De aankleding is nogal spartaans; veel lage plafonds, veel kleurige kleden en kleine kacheltjes die de temperatuur in een ruimte tot grote hoogte opjaagt.
De slaapkamers zijn net zo Spartaans en we liggen nog net niet op een zak stro.
We eten gezamenlijk met het busgezelschap en we genieten van heerlijke lokale specialiteiten.
Aangezien het internet niet veel soeps is, de kachels inmiddels gestopt zijn en het behoorlijk fris wordt in het hotel en we eigenlijk best wel vermoeid zijn geraakt van de bijna tien uur durende reis vertrekken we richting het bed en vallen snel in slaap. Morgen richting Sahara.
