Naar de smaak van de WHT en zeker ook van moeder Jachthaven ging de wekker wel erg vroeg af vandaag. Aangezien traveling light niet volledig gelukt was moesten er nog allerlei zaakjes en snufjes ingepakt worden. Om stipt half zeven stond de Uber uit Zuidland voor de deur waar tot verassing van de WHT de rest van het reisgezelschap reeds was ingestapt. Ploffer en de Pensionado hadden ook hun expeditie zaken over handige koffers verdeeld, gelukkig paste alle bagage in de voiture en konden we na wat Tetris met koffers op tijd vertrekken richting Rotterdam CS. De WHT & co hadden geluk bij aankomst stond de intercity direct te wachten en ondanks spitsuur hadden we een goede plek met veel ruimte voor alle rugzaken, koffers en douchebags. Het ritje van twintig minuten naar schiphol verliep zonder noemenswaardige problemen maar bij aankomst op Schiphol bleken de duren van vele rijtuigen niet open te gaan. Uiteindelijk wist een van de aanwezige platform-chefs een deur te openen waarna de volledige trein via die ene deur moest uitstappen. Na onnoemelijk veel gezeul met brede koffers door te smalle gangpaden stond het gezelschap zwetend en hijgend eindelijk op het perron. Gelukkig weet de WHT de weg op schiphol en ondanks dat het al knap druk was stonden we al snel bij de priority balie van de KLM. Een vriendelijke grondstewardess wist efficiënt en snel onze tickets te printen waarbij ze gelukkig wel ontdekte dat er twee personen met dezelfde achternaam in het gezelschap zaten. Met wat toetsaanslagen wist ze te voorkomen dat ploffer voor een extra koffer aangeslagen zou worden daar de koffer van moeder Jachthaven aan haar naam was gelinkt. Met de boarding kaarten op zak gingen we uiteindelijk op weg richting security wat sinds het echec van vorig jaar (wachtrijen van 10 km) een stuk efficiënter opgezet is. Helaas werden Moeder Jachthaven en Ploffer geweigerd bij de poortjes, wat bleek beide dames hadden een boarding ticket op dezelfde plaats en naam uitgereikt gekregen. Gelukkig was het misverstand snel opgelost en had iedereen de boardingkaart die bij hem of haar hoorde. Een lounge bezoek behoorde dit keer niet tot de mogelijkheden daar de lounge under construction was en de crown lounge wel heel veel rekende voor extra gasten. Gelukkig was Starbucks vlak bij onze gate gelegen en werd daar koek en sopie geregeld.
Na een probleemloze priority boarding procedure vond het reisgezelschap snel haar plekjes in de blauwe triple zeven die hen naar Johannesburg bracht.
Ondanks dat de vlucht vol zat had moeder Jachthaven het geluk dat er tussen haar en de WHT geen andere passagier zat zodat ze zich over twee stoelen kon neervlijen en dus eigenlijk een comfortabele vliegreis had.
Na 11 uur vliegen ( we vliegen een deel over zee om de brandhaarden in de Sahel te vermijden) landen we in Johannesburg.
Natuurlijk moet er direct geposeerd worden
en MJ ziet zelfs kans bij de paspoortcontrole foto’s te maken tot grote onsteltenis van de WHT.
Zoals gebruikelijk is het een gezellige chaos bij de bagagebanden want onze koffers zouden op band 9 aankomen echter de luchthaven regie had besloten ze anoniem op band 7 en 8 binnen te laten komen. Wat ook niet hielp was dat de priority labels dusdanig toegepast werden dat de koffers als laatste van de band rolde. Met uiteindelijk onze koffers in ons bezit togen we richting het City Lodge hotel wat op 5 min lopen op de luchthaven gesitueerd was. Na check-in en kamer inspectie besloten we nog een wijntje te gaan slobberen bij P&P. Ploffer en Pensionado hadden wijn in hun bagage en wilde dat graag delen met de WHT en MJ. Het betekende wel een aardig loopje voor de Traveler want de kamer van P&P was 300 m verderop in de gang.
Toen de WHT uiteindelijk door een slaperige Amerikaanse erop gewezen werd dat hij wel erg luid praatte werd het bacchanaal opgeheven en moest er geslapen worden want morgen gaan we richting Windhoek.
Dag 1 Check !
