Vandaag kunnen we aan de bak 380 km waarvan een kleine 150 km dirt road is. Kortom dit gaat meer dan 5 uur duren. We checken vroeg uit en controleren de factuur en betalen zoals we iedere keer doen. Alleen vinden we het wel erg weinig maar goed Namibië is geen erg duur land. We rijden weg na een goed potje auto Tetris, maar halverwege weten we waarom het zo goedkoop was, er staat maar een afrekening van een kamer op dat hadden er twee moeten zijn. We keren om en melden ons bij de receptie waar we onze twijfels over de factuur uitspreken. Dan blijkt dat niet alleen het fietsen gratis was maar ook de drankjes. Kortom Jacob heeft woord gehouden en ons schadeloos gesteld. We worden bedankt voor onze eerlijkheid en opnieuw rijden we weg richting bestemming Fish Canyon. We zwaaien nog een keer richting de stokstaartjes bij de uitgang en rijden de poort uit.
We volgen de borden Keetmanshoop, de grootste stad uit het zuiden. Deze voormalige missiepost is niet erg bijzonder maar er vlakbij gelegen ligt het Kokerbomenbos en the giants playground. Eerst stoppen we bij een tankstation om diesel tot ons te nemen we worden met gejuich ontvangen zo blij zijn ze,dat je er komt tanken……
Daarna frequenteren we de SPAR. We kopen er 6 verse puntbroodjes voor 50 cent en scoren ook nog kaas. Daar wordt straks de lunch van gemaakt.
Daarna gaan we eindelijk weer weg.
We volgen de B1 wat normaliter een prima geasfalteerde weg is, echter er is werk aan de weg, er wordt een opgehoogd trace aangelegd met nieuwe kunstwerken zoals ondere andere nieuwe bruggen. De diverse wegversmallingen zijn hemeltergend iedere keer moet je 10 minuten wachten en dan mag je weer. De WHT is blij dat er geen echt spitsverkeer is en rijdt de auto geduldig richting het volgende oponthoud. Dit keer worden er lijnen op de weggetrokken en is men bezig een touw te trekken waarna een van de locals deze met stenen vast zet. Dan komt er een mijnheer met een kwast die op regelmatige afstand een verf punt zet op het astalt. Nadat dat werk gedaan is kan de lijnentrekker aan de slag. Gezien het aantal kilometers duurt de werk nog wel een tijdje.
Natuurlijk zien we ook wat beestjes vooral in de verte of in de berm van de weg. De spoorlijn die parallel loopt aan de B1 is klaarblijkelijk een populaire plek om te chillen voor de apen, we spotten er vele, zoveel dat we het op gegeven moment niet meer zien.
Na ettelijke kilometers komen we aan bij de eerste bezienswaardigheid, het kokerbomen bos. We moeten wel entree betalen voor zowel het kokerbomen bos als voor de giants playground, met het verzoek: doe vooral het hek weer dicht als je erin gaat of eruit rijdt.
De kokerboom is geen boom in de engere zin van dat woord, maar een plant van het geslacht Aloë, die uitgroeit en vertakt tot hij de proporties van een flinke knotwilg heeft. Aloë’s zijn een Afrikaans vetplantengeslacht waarvan slechts enkele bomen vormen. De kokerboom komt voor in erg droge streken in het noordoosten van de Karoo in Zuid-Afrika (onder andere bij Brandvlei) en het naburige zuiden van Namibië.
De naam kokerboom (Quivertree) is afgeleid van het feit dat de Bosjesmannen (San) de holle takken van de plant gebruiken om er pijlkokers van te maken.
De meeste kokerbomen groeien over, op, of tegen blokken basalt. Deze blokken nemen gedurende de dag de hitte van de zon op, welke warmte vervolgens gedurende de nacht wordt afgestaan. Ondanks de koude nachten (het kan vriezen) is er op deze manier sprake van een microklimaat dat wordt gekenmerkt door een relatief constante omgevingstemperatuur.
Na al dit schoons stappen we in de woestijntank en gaan we richting giants playground. Bij aankomst eten we eerst onze lunch op alvorens een 30 minuten wandeling door het park te maken.
De Giants’ Playground is een bizar rotsachtig landschap in het zuiden van Namibië . De torenhoge dolerietrotsen lijken op het werk van reuzen, maar zijn gevormd door blokverwering, een hoekige variant van wolzakverwering. De rotsblokken bestaan uit 170 miljoen jaar oud basalt van vulkanische oorsprong, dat vaak bedekt is met woestijnvernis ( Ijzer en Mangaan) en door middel van zanderosie is gepolijst. De verticale witte strepen op de rotsen zijn sporen van urine van de rotshyrax die daar leven.
Helaas kunnen we niet langer blijven en stappen in de auto om naar onze volgende onderkomen te gaan. De dirt roads worden er niet beter op en de stofwolken die de woestijntank genereert liegen er niet om.
De volgende stop is de Naute dam waar we door het water moeten om de overkant te bereiken.
Net nadat de WHT het rijden over het wasbord begon te haten arriveerden wij voor zonsondergang bij de Fish Canyon Village. Ons onderkomen opnieuw perfect, echter de buitentemperatuur was gedaald onder het voor de Wormholetraveler aanvaardbare nivo van 18 graden. De thermometer tikte de 8 graden aan toen de WHT uit de woestijntank stapte. Snel het iso ondergoed verruild voor truien en gevoerde broeken zodat deze extreme temperatuur te dragen was. De sunset tour was inmiddels vertrokken dus wandelen we zelf richting de plek waar de zonsondergang spectaculair te volgen is. Helaas is er geen ondergaande zon maar alleen maar wolken en een snerpend koude wind. We keren terug richting het hoofdgebouw waar we mogen aanschuiven bij het buffet, maar eerst wordt er wat in de bar gedronken en we toasten op een behouden aankomst.
MJ is inmiddels grote maatjes met het personeel en weet precies hoeveel kinderen ze hebben, waar ze wonen, hoe vaak ze naar huis gaan en wat zij nou lekkere witte wijn vinden.
Het eten is opnieuw heerlijk en met volle buikjes kruipen we snel tussen de klamme lappen. Morgen naar de grootste Canyon van Afrika
Mooie dag ! Super leuk om weer mee te lezen .. groet aan allen ❣️
Hallo familie,
Wij trekken op dit moment Schotland door maar het blijft een feest om jullie verhalen te lezen. Fijn dat jullie zonder schrammen op het volgende punt zijn aangekomen. Tot snel 😘😘
Heel veel plezier daar en drink niet teveel whiskey 👋👋