Over Ai-Ais , Aussenkehr en Aus oftewel hoe de WHT in het Bahnhof terecht komt.

Helaas trekken we weer verder en moeten we de luxe van onze lodge achter ons laten en gaan we vandaag weer honderden kilometers rijden en moeten proberen voor donker bij onze volgende bestemming binnen te zijn. We genieten van het uitgebreide ontbijt en een van de medewerkers van de lodge doet een poging de Douchebag van de WHT te repareren, als een echte Mcguiver repareert hij de tas en krijgt een berg kudos van de WHT.

Het ontbijt is opnieuw zeer uitgebreid en het gezelschap geniet met volle teugen.

We pakken in en inmiddels wordt de woestijntank binnen 3 minuten ingepakt en kan het reisgezelschap op pad. Dit keer wordt er afgeweken van de instructies van het reisburo ; we reizen via Ai-Ais, Aussenkehr richting Aus.

We rijden weg en nemen de dirt road richting Ais-Ais en we zijn nog niet net op weg of we spotten al de eerste beesies: in dit geval zijn het struisvogels die gezellig aan het foerageren zijn.

En een paar minuten later komen we Oryxen tegen

en uiteindelijk een fotogeniek auto wrak midden in de woestijn.

Voort gaat het en we hebben iedere vijf nanoseconde een nieuw landschap het is adembenemend en we raken er niet op uitgekeken.

Uiteindelijk bereiken we Ai-Ais waar we gaan tanken en de heet waterbron bezoeken. We rijden het stadje binnen en de eerste baboons staan ons al op te wachten dus het devies is ramen en deuren op slot.

Ai-Ais (in de taal Khoekhoe : vuurvuur , wat ‘heet als vuur’ of ‘gloeiend heet’ betekent) is een Namibisch vakantieoord met warme minerale bronnen in de bodem van de Fish River . Het is gelegen in de regio !Karas in Zuid-Namibië aan de voet van het Grote Karas-gebergte .De lokale legende gaat dat de warmwaterbronnen in 1850 werden ontdekt door een nomadische Nama- herder die verdwaalde schapen bijeenbracht. De bronnen ontspringen diep onder de rivierbedding en vormen een oase in het extreem droge gebied. In 1969 werden de bronnen een beschermd natuurgebied en op 16 maart 1971 werd het kamp officieel geopend. Het thermale water heeft een gemiddelde temperatuur van ongeveer 60 °C. Het water wordt naar een reeks binnenzwembaden en jacuzzi’s geleid.

We bekijken de bron die op zich niet heel erg fotogeniek is en gaan snel opzoek naar het tankstation waar we een lasser aantreffen die alle harken van de gemeente refurbished. Deze harken gaan regelmatig stuk op de zware harde stenen dus heeft hij er een aardig klus aan.

We tanken de auto weer vol met diesel want we moeten zo’n 500 km overbruggen op voornamelijk dirt roads. Het meisje wat ons helpt vertelt over haar vriendin dat deze in twee uur tijd 700 m omhoog is geklommen en de Namibische vlag heeft gepland op het hoogste punt. De WHT weet zeker hij zou met een reddingsdiensten van deze steile wand afgehaald moeten worden.

Voort gaat het en we volgen de C37 richting Aussenkehr alwaar we een stop hebben en we opzoek gaan naar een supermarkt.

Aussenkehr is een nederzetting in het zuiden van Namibië aan de noordelijke oever van de Oranje rivier, die de grens vormt met Zuid-Afrika. Aussenkehr werd als boerderij opgericht door een Duits bedrijf in Duits Zuidwest-Afrika , dat daar in 1910 met uitgebreide irrigatielandbouwprojecten begon . De teelt van tafeldruiven en de snelle ontwikkeling van de nederzetting begonnen echter pas in 1988, toen een Servische investeerder de boerderij verwierf. Zowel de gecultiveerde gebieden als de arbeidersnederzettingen werden aanvankelijk op particuliere landbouwgrond gebouwd. Pas in 2003 droeg de investeerder 644 hectare bouwgrond over aan de Namibische staat voor de formele vestiging van een stad. De permanente bevolking in de stad bedraagt waarschijnlijk slechts een paar honderd. Tijdens de druivenoogst (vanaf 2018 ) wonen hier soms wel 20.000 inwoners, helaas in zeer slechte omstandigheden in een township.

Een grootschalig irrigatieproject maakte Aussenkehr tot een van de snelst groeiende nederzettingen in Namibië. Tafeldruiven worden hier nu verbouwd op meer dan 3.000 hectare geïrrigeerd land, voornamelijk voor export naar Europa. Aussenkehr wordt beschouwd als het grootste druiventeeltgebied op het zuidelijk halfrond.

Hier bezoeken we een resort wat aan de oranje rivier gelegen is en uitkijk heeft op de oranjerivier die een natuurlijke grens met Zuid-Afrika vormt. Het is een prachtig resort en we houden er een goede pitsstop.

Na een tijde gaat het weer door en rijden we parallel aan de oranjerivier die uiteindelijk samengaat met de Fish River. Na een paar uur gereden te hebben treffen we een dag-camping aan de rivier aan waar we ons gekochte lunch uit de Spar gaan oppeuzelen. En ondanks dat het verlaten is zijn we toch opgemerkt en komt er iemand sta-geld ophalen bij ons, we moeten een heel document invullen maar MJ vraagt aan de beheerder of dat noodzakelijk is en het dan goedkoper is, en dat is zo. We zitten heerlijk in de schaduw en genieten van onze zelf samengestelde lunch.

Voort gaat het weer en we stoppen om het punt waar Fish en Oranje rivier samengaan vast te leggen.

We spotten een grote roofvogel die natuurlijk vastgelegd moet worden en opnieuw gaat het verder, ook een African Fish Eagle verschijnt voor de lens en wordt vereeuwigd.

Voort gaat het van landschap naar landschap en de WHT weet niet waar hij moet kijken.

Het moment dat de dirt road in een asfalt weg overgaat geeft een hele opluchting aan het reisgezelschap: geen getril en gestuiter, we zoeven door het landschap. Na 160 km arriveren we in Aus, Aus is een klein plaatsje waar tijdens de eerste wereldoorlog Duitse krijgsgevangenen werden ondergebracht in tentenkampen van het Zuid Afrikaanse leger. Niet veel overleefde de weerbarstige woestijn en een gedenkplaat staat daar bij stil.

In het voormalige treinstation checken wij in en het blijkt een drukte van bedoening te zijn. De NRV heeft een bus gedumpt en er zijn wat losse reisgezelschappen die er ook verblijven, kortom het is er gezellig druk en de laatste expeditie nieuwtjes uitwisselen met de aanwezige Nederlanders is best wel leuk. Het Bahnhof is een leuke bestemming maar is gelegen in een van de koudste plaatsen in Namibië.

Dus ‘s avonds na het diner (jazeker Schnitzel met pommes) treffen we een kruik aan in bed en wat extra dekens. Opnieuw vroeg naar bed en vroeg op 05:30 want we gaan richting Luderitz en het spookdorp Kolmanskop.