Het reisgezelschap zit al weer vroeg aan de ochtend yoghurt want we verplaatsen ons vandaag richting de Etosha Safari Lodge een rit van zo’n 180 km over dirt roads. We ontbijten in de De Boer tent en lopen na uitcheckt te hebben via het steile pad naar beneden.
De koffers volgen met het golfkarretje. Ondanks dat het een niet al te lange rit wordt zijn wij niet van plan er kort over te doen. Wij gaan iedere waterhole die enigszins in de buurt van onze route ligt aan doen. Er zijn drie spelregels bij het game driven; je blijft in de auto, je maakt geen geluid bij de waterhole en je gunt elkaar een goed ploatje. Op weg naar onze eerste waterplaats hebben we gelijk geluk; een cheetah is bezig met zijn standaard ochtend wandeling en ziet ons aankomen en duikt in elkaar. Spotter Ploffer geeft commando stop, onderwerp Cheetah en locatie tien over twaalf. Wij hebben geluk het beest is op weg naar de waterplaats en steekt voor de woestijntank de weg over. Het heeft ons in het snotje maar loopt gewoon door. Totale opwinding in de woestijntank en vol goede moed gaan we door richting volgende waterhole.
De waterholes hebben illustere namen zoals Dolomietpunt,Duineveld, Nomab en Olifantsrus. We scoren beesies aan de lopende band zoals bergzebra’s, giraffen, gieren en olifanten en een slapende rhino.
En als we dan ook nog een een troep leeuwen spotten met papa leeuw op drie meter van de woestijntank slapend onder een boom slaat de Safari gekte pas echt toe.
Zoals gezegd dienen we onze toilet en eet pauzes goed in te delen daar je niet zomaar uit de auto kan stappen, de wilde beesies sturen je binnen een paar minuten naar de eeuwige jachtvelden.
Olifantsrus is de eerste omheinde rustgelegenheid en wij stoppen er om de benen te strekken en van het toilet gebruik te maken. Olifantsrus Camp is de nieuwste camping in Etosha National Park. Het ligt in het noordwestelijke deel van het park, tussen Okaukuejo en Dolomite Camp. Er zijn tien plekken en er kunnen maximaal 8 personen op één plek verblijven. Het is veelbetekenend dat er rondom Olifantsrus Camp talloze waterpoelen zijn, wat betekent dat het uitstekend geschikt is voor het bekijken van wild. De droogte die in het jaar 1980 begon, resulteerde in de grootste vangst- en ruimingsoperatie in de geschiedenis van het park. 525 olifanten werden geruimd en verwerkt in een tijdelijk slachthuis nabij Olifantsrus. Je ziet hier nog steeds de overblijfselen van, een zwarte bladzijde in de geschiedenis.
De koffie is er heerlijk en het reisgezelschap komt bij van de eerste indrukken.
Natuurlijk kijken we ook even bij de waterhole waar niet veel actie is maar we scoren er wel springbokken en wildebeest. met gevaar voor eigen leven trotseren wij de gebouwde stellage die ons moet vrijwaren van eventuele vijandige aanvallen van roofdieren. Het geheel kwam de WHT niet heel erg stevig over.
Voort gaat het en we scoren opnieuw veel beesies, dit keer hebben we zelfs een lopende neushoorn in het vizier.
Geen slechte score voor een eerste dag en als we dan ook weer een jakhals scoren moet het niet gekker worden.
Bij Sonderkop gaan we lunchen. Gelukkig is het hek hoog en is er een picknick tafel met parasol. Het is er ongelofelijk heet: 37 C en 10% luchtvochtigheid. Voordeel je zweet maar je wordt er niet nat van. We genieten van ons meegenomen lunchpakket, de WHT vindt vooral de braadwurst heerlijk.
De aanwezige vogels zijn niet geïnteresseerd in de kruimels maar veel meer in het bakje water wat wij voor hen neerzetten.
Na de lunch vluchten wij weer de auto in, niet nadat wij van de wc’s gebruik hebben gemaakt. Je kan op zo’n afgelegen plek van alles verwachten maar een wc die door de vogels besmeurd is had zelfs de WHT niet verwacht.
De woestijntank wordt wederom gestart en nu gaat het richting Sprokieswoud, inmiddels is de dirt road veranderd in een extreme trilplaat en de WHT vraagt zich af wanneer zijn tanden uit zijn mond trillen zo gaat het tekeer.
Sprokieswoud heeft inderdaad een sprookjesbos achtige uitstraling die zeer fotogeniek is.
Na helemaal door elkaar gehusseld te zijn gaan we onderweg naar de Andersson’s gate niet voordat we een heuse albino springbok catchen.
Na een dagje spotten komen we aan bij de Andersson’s gate waar we vrolijk door de parkwachters verwelkomd worden.
Na controle van de papieren mogen we het park uit en hoeven nog maar 5 minuten te rijden naar Etosha Safari Camp. Het scheelde niet veel of daar waren we niet aangekomen want een springbok wilde ineens aan de andere kant van de weg gaan eten en stapte onverhoeds de weg op. De WHT anticipeerde alert en kon erger voorkomen.
Ook de lodge is weer zeer bijzonder; een zwembad waar heerlijke cocktails geserveerd worden, een openlucht restaurant met life muziek en een geweldige aankleding en sfeer.
Minder was dat tussen de bladeren de WHT een heuse slang in strike positie aantrof. Na consultering van de plaatselijke ranger bleek het om een bruin gestreepte slang te gaan die voornamelijk klein spul eet. De beet hooguit pijnlijk voor een of twee dagen.
De WHT maande vooral MJ om de gebaande paden te gebruiken en niet zomaar dwars over te steken.
Dit keer weer een buffet diner waar we uitermate over te spreken waren. Morgen vroeg op want we gaan op game drive…
