We nemen vandaag afscheid van Etosha Safari Camp, deze tot de Gondwana groep behorende lodge heeft ons wederom niet teleurgesteld. De lodge heeft als thema vrijheidsstrijders en we maken nog snel wat foto’s.
Daarna passeren we de Andersson’s gate waar we opnieuw de administratieve mallemolen ingaan.
Na toegelaten te zijn rijden we het Etosha National Parc binnen. Het spot alert gaat onmiddellijk aan, wat gaan we zien een nummer een, twee of drie of allemaal? We rijden nog geen vijf minuten of we spotten de honingdas, die schichtig rond loopt.
Toch wel heel bijzonder en even later komen we een jakhals tegen die lekker in het ochtend zonnetje staat op te warmen.
Het is koud geweest vannacht en deze ochtend zijn er zelfs wolken verschenen. Die verdwijnen in de loop van de ochtend want de luchtvochtigheid is zo laag dat geen wolk de verdamping kan tegen gaan.
Een van de zekerheden is dat we vandaag een klein stukje van de zoutpan van Etosha kunnen bekijken daar de route daar vlak langs loopt. De zoutpan is oneindig groot zover je kijkt richting de horizon zie je fata morgana’s en geen begroeiing, laat staan dieren.
Natuurlijk komen we weer op een aantal bijzondere waterplaatsen waar van alles te zien is, nummer twee, nummer een, running bush, wildebeest en de onvermijdelijke common zebra.
Ook vandaag is het belangrijk de plaspauzes en lunchpauze te plannen, we willen natuurlijk niet opgegeten worden. Dus rijden we de vooraf geplande omheinde Raststatte binnen die dusdanig vervuild is dat we daar niet gaan lunchen. We eten in de auto terwijl de beesies langs ons heen trekken.
Na een hele dag gespot te hebben komen we aan bij Halali Camp. Halali Camp is gelegen tussen Okaukuejo en Namutoni. Duitse soldaten genoten hier van de jacht totdat Gouverneur Von Lindequist de jacht verbood en het park tot een reservaat verklaarde. O ja, Halali betekent het geluid van de jachthoorn wat het einde van de jacht betekent.
De lodge bevindt zich binnen het Etosha park dus na zonsopgang gaat het park dicht tot zonsopgang. Wij melden ons bij de receptie die niet echt geïnteresseerd zijn; verveeld wordt er uit gelegd waar onze onderkomens zijn en waar het zwembad en camping gelegen zijn. Je ziet aan alles dat tijd hier vol gemaakt moet worden; het tijdsregistratie systeem hoort hier natuurlijk bij.
Gelukkig zijn de kamers prima, helaas is de campingwinkel bijna leeg dus kopen we water want daar heb je nooit genoeg van.
Voor het eten lopen we naar de waterhole die bijna aan het park vast zit. Als wij daar aankomen blijkt de aangelegde natuurlijke tribune vol te zitten. De WHT denkt dat er wel 100 mensen in dit natuurlijke amfitheater zitten.
Het is een komen en gaan van beesies en als we na het eten er terugkeren zijn er naast de nummer een en nummer twee ook uilen en vogels van allerlei pluimages.
Zelfs een Hyena komt een slokje nemen
‘s Avonds zien we toch ook nog een van de ugly five; een spin van wel 15 cm doorsnede die gelukkig banger was voor ons dan wij voor hem.
Met moeite nemen we afscheid van deze prachtige waterhole en nemen ons voor morgenochtend er terug te keren. Morgen richting Namutoni camp opnieuw in het Etosha Camp
