Volledig verfrist staat de WHT vroeg op deze keer geen enge brommers of hijgende hippo’s. Na een prima openlucht douchebeurt en dito scheerbeurt is het zaaks de koffers weer in te pakken en uit te checken.
We gaan vandaag voor onze laatste bestemming in Grootfontein Roy’s Rest Camp genaamd. De sunrise is zowat mooier dan ever en zelfs de hippo’s werken mee aan een mooi shot.
Maar eerst even genieten van het Full Monty ontbijt met 4 downer coffee in de ontbijt ruimte met zicht op de Okavango en het National Parc.
De WHT vindt het best wel moeilijk om deze fijne plek te moeten verlaten maar dat is het mooie aan reizen aan alles komt een eind. We moeten zo’n 400 km rijden gelukkig wel over een asfaltweg wat de reistijd binnen de perken houdt.
Na ontbijt en het vaste Tetris inpakritueel zijn we klaar om te gaan, we rijden natuurlijk via het 4×4 pad met onze woestijntank weg van het camp.
Gelukkig hebben we nog wel tijd om wat souveniers te kopen van de lokale bevolking die massaal uitloopt. Want zoveel verkopen ze niet op de zondag.
Ondanks dat de asfaltweg reden tot ontspanning geeft is het zaaks toch op te letten want er gebeurt van alles op en rond de weg; geiten die last moment besluiten toch over te steken, idem dito, koeien formaat groot die zelfs op hun gemak op het asfalt naar de woestijntank gaan staren en alle mensen die vandaag gaan winkelen, ter kerke gaan of ook per voertuig de weg op willen.
Na een lange rit komen we aan bij Roy’s Rest Camp, de entree belooft veel en bij aankomst worden we vriendelijk ontvangen.
We krijgen twee mooie mijnwerkershuisjes aangewezen
waar we snel kwartier maken en ons bij het zwembad vervoegen om enigzins af te koelen.
Roy heeft een leuk ingericht Camp gemaakt met een heuse waterplaats waar vast wel beesies komen maar vandaag niet echt.
We borrelen bij de vuurplaats op stevige bush stoelen met leuningen van antiloop en oryx hoorns.
Al snel worden we omring door parelhoenders die door Ron een van de eigenaren van de Campsite grootgebracht zijn.
De parelhoenders krijgen appel en mogen dan op stok via het dak naar hun favoriete boom.
Vanaf zeven uur mogen we aan tafel en de WHT moet zeggen het eten is weer verukkelijk.
We ontfutselen de chef haar recepten dus daar gaan we thuis in het kikkerlandje maar eens op oefenen.
Met een mooi glas wijn bezegelen we ons galgenmaal.
Morgen naar Windhoek om terug te vliegen naar Joburg en dan door naar Amsterdam.
