Op de Okovango regeert de Hippo

Verwilderd tuurt de WHT om 03:00 door de klamboe naar buiten, MJ heeft zich zojuist met stokkende adem in een hoek van het bed verschanst, want een enorm gegrom achter de hut duidt op snode plannen van een roofdier en alleen een bamboe muurtje scheidt beiden van een aanval.

Bovenop dit, ziet en hoort de WHT ook het gesnuif en gebrul van de Hippo’s in het water, kortom pure paniek want met de elektronische vliegenmepper komen we niet ver in de strijd tegen nummer twee en drie. Naar het toilet gaan is geen optie maar als de nood heel hoog is na een uur, besluiten beiden toch maar te gaan, gewapend met een felle zaklamp. Daarna, na inspectie van de klamboe, weer in bed gekropen en uiteindelijk toch weer in slaap gevallen.

Uiteindelijk wordt de WHT wakker om 05:30 en maakt zich klaar voor de ochtend water safari. We gaan een tochtje doen op de Okavango waarbij allerlei beesies zullen worden gespot. Van te voren zullen we koffie doen en na de expeditie van vier uur gaan we ontbijten.

Om stipt zeven uur meldt kapitein Robert zich en neemt ons mee naar de boot, natuurlijk moet er een indemnity form door Moeder Jachthaven getekend worden waarbij wij ieder malheur wat zou kunnen geschieden accepteren als ons eigen genomen risico.

We schepen ons in en in tegenstelling tot eerdere expedities zijn wij de enige vier op de boot. We beginnen om de nummer zes van dichtbij te bekijken die onmiddelijk in linie zijn gaan liggen en ons bedreigend op afstand proberen te houden, we cirkelen om de Hippo’s heen die af en toe schijnaanvallen doen.

Een komt wel heel dicht bij de boot en we gaan verder.

Onderweg is er genoeg te zien; allerlei soorten Ooievaars, Hamerkoppen, Ibissen, Wrattenzwijnen en in het water de alom aanwezige krokodil.

De boot verplaatst zich stilletjes met de stroom mee dus kunnen we redelijk dichtbij de kust varen. Kapitein Robert is ook een goede spotter en heeft al gauw iets heel speciaals in de gaten; een drinkende leeuwin. Omzichtig benaderen we het beest en kunnen haar vastleggen op de gevoelige plaat. Wat een geluk hebben we.

Voort gaat het en het volgende beest meld zich, een jonge Hippo die waarschijnlijk net terugkeert van een strooptocht op het land. Hippo’s kunnen tot wel 10 km het binnenland ingaan op zoek naar eten. Dit exemplaar heeft wat aan zijn poten want hij hinkt een beetje. Bij nadering van onze boot hinkt het richting het water en duikt onder.

Niet veel later spot Robert een Water Monitor (Galago) die verscholen in een hol ons scherp in de gaten houdt.

Op verzoek van de WHT stuurt Robert de boot richting de kant waar we op bijeneters stuiten. Ze leven in holen in de rivieroever en zijn prachtig gekleurd.

Du moment dat wij aankomen stuiven ze uit een en vliegen weg, een prachtig gezicht.

Inmiddels is het wat harder gaan waaien en stuurt kapitein Robert de boot weer terug stroomopwaarts. We varen nu aan de andere oever retour en daar zijn minder beesten te zien omdat dit niet het Mahango National Parc is en hier mensen zich gevestigd hebben. Robert woont hier en we praten over hoe het is hier te leven. We zien zelfs de koeien van zijn grootvader

en wat dorpsleden die actief zijn langs de rivier.

Het blijft ook voor hen natuurlijk gevaarlijk met krokodillen en Hippo’s op de loer.

Na een prachtige tocht gemaakt te hebben arriveren we weer bij Ngepi Camp en hebben pauze tot laat in de middag want dan gaan we met de kano op stap.

Gelukkig hebben MJ en WHT nu even tijd om een inspectie van alle toiletten te doen; niet om te kijken of ze schoon zijn maar meer de bijzondere modellen dfie neergezet zijn.

De toilet of Eden is een bijzondere

Poop a Falls voor mensen met hoogte vrees een duidelijke no go

toiletten met een deur

Toiletten voor Tarzan en Jane

Toilet voor hem en haar

Buiten toilet

Na al dit moois beken te hebben gaat de WHT wat schrijven aan de rand van de rivier en gaat Moeder Jachthaven lekker zwemmen in het zwembad in de rivier; daar moet je een groot hart voor hebben want de crocs en hippo’s liggen op de loer. Met een mooi bommetje verjaagt ze alle crocs en hippo’s en zwemt in een ruk naar het trappetje om weer veilig op de kant te staan.

Om vier uur staan twee kano’s voor ons gereed om daarmee een sundowner toer te maken. De kano’s zie er niet erg zeewaardig uit, bovendien heeft de ontwerper vergeten dat er beesies in het water zitten die ons naar het leven staan.

Opnieuw ons doodvonnis ondertekend en met twee gondeliers aan het roer gaan we onderweg op de Okavango. Direct gaan we naar de chill plaats van de hippo’s die wederom in verdedigingslinie gaan liggen dit keer maken ze een hoop lawaai en laten het achterste van hun tong zien.

Gelukkig houden onze gondeliers redelijk afstand en peddelen weg van de plaats des onheils. Ook dit keer zien we spectaculaire dingen zolas de witte Igris, de zwarte ooievaar, het wrattenzwijn met zijn maten, waterbokken, en de Afrikaanse visarend die echt wel indrukwekkend groot is.

Natuurlijk bewonderen we de nesten van de Hammerkop en de weaverbirds en weten een ijsvogel op een tak perfect vast te leggen, een hele opgave in de wiebelende kano.

we komen steeds dichter bij het natuurlijke eilandje waar we rust houden, een drankje drinken en iets heel speciaals mee maken. Een kudde olifanten die netjes op een rij gaan drinken in de ondergaande zon. wat een kado van moeder natuur.

Na al dit moois gaat het weer op huis aan en blijven we in de buurt van het Ngepi Camp stationair om de zon achter de bomen te zien zakken.

Gelukkig zijn de Hippo’s in geen velden of wegen meer te bekennen en kunnen we ongestoord aan land gaan. Wat een mooi tochtje kunnen we weer bijschrijven in het grote travel boek.

We maken ons klaar voor opnieuw een mooi diner dit keer zonder hongerige sprinkhanen, alleen een klein groepje beleefde zwitsers en twee bereisde belgen zijn aanwezig. we genieten van het eten en de geluiden uit de zwarte jungle. We maken ons op voor de tocht richting ons laatste onderkomen in Grootfontein, Roys Camp. Alleen vannacht de Luipaarden en de Hyena’s overleven.