Deze keer was het uitslapen geblazen, om 07:00 AM werd het ontbijt uitgeserveerd door Ingrid en Martin van El Sol Verde. Je werd gewoon verlegen van de mogelijkheden die er geboden werden bij het tenkiezen eitje; zacht medium hard gekookt en alle varianten er tussen in, gebakken met of zonder accesoires en met sunny side op of down en alle varianten daar weer op. Tevens brood in allerlei soorten, de wormholetraveler werd gewoon zenuwachtig van de keuze mogelijkheden. Uiteindelijk een goed ontbijt genoten en bepakt en gezakt werd het NP Rincon de la Vieja bezocht. Op aanraden van Ingrid zouden we de trail tegen de klok in lopen omdat we dan op het koelste moment van de dag in het open veld zouden lopen en als het zonnetje echt ging schijnen liepen we alweer onder de bomen. We moesten maar 8 km afleggen om bij de ingang van het rangerstation te komen over een onverharde weg; stuiterend kwamen we aan waarbij we soms een halve meter los kwamen van de stoel. Na het verplicht parkeren van de auto in de richting van de uitgang (ivm vluchten bij een vulkaan uitbarsting) hebben we ons gemeld met paspoort en na geregistreerd te zijn konden we onze weg vervolgen; bij terugkomst uitchecken als team 4. Deze in en uitcheck procedure was het gevolg van het feit dat de zoon van een bekende amerikaanse senator vermist is geraakt en de rangers dat pas twee dagen later door hadden…… In het park hebben we pruttelende moddermeertjes gezien en geroken, stoomgeisers en zwavelmeertjes.bedenk dat deze trail op de flank van een vulkaan liep en voor een groot deel regenwoud was.
Zoals gezegd begonnen we in het open veld met een zonnetje maar algauw begonnen zich forse regenbuien te ontwikkelen en we waren nog niet onder de bomen of de kraan ging open. In dit gebied valt er tussen de 6000 en 7000 mm regen op jaarbasis, de wormholtraveler schat in dat minstens 3/4 op deze dag viel.
>
Gevolg ondanks regenjassen, beschermhoezen e.d. Een verzopen camera, verdronken horloge en waterdichte schoenen die via de schacht van de schoen lekker vol liep. Paadjes werden sloten en hellingen watervallen……als twee verzopen katten kwamen we weer aan bij de het check-in/check-out punt. Prioriteit was natuurlijk de reanimatie van de camera hetgeen geschiedde, niet nadat team 4 zich bij een grijnzende ranger afmeldde. Middels de heater van de kachel van de dinky toy werd de camera gedroogd en na een half uur vertoonde het weer tekenen van leven. De wormholetraveler daarentegen lag op apegapen want bij een omgevingstemperatuur van 30 graden de kachel op max in een dinky toy is niet te harden. Uiteindelijk is het goed gekomen en functioneert het toestel weer prima, lessons learned…..altijd een zakje er omheen ! Nat keerden we terug naar de lodge waar we de middag in het inmiddels weer uitbundig schijnende zonnetje hebben zitten drogen. Aan het eind van de middag werd Liberia bezocht waarbij we een aantal restaurant adviezen van lodge eigenaresse ingrid mee hadden gekregen om te gaan eten en we hadden het adres van de Lonley Planet Top Pick meegenomen….dus dat moest goedkomen. Liberia is een aparte plaats met een studenten populatie wat het tot een gezellige stad maakt waar best wel wat te zien is,
<br /
uiteindelijk zijn we bij de Copo Doro gaan eten, op zich een prima tent, maar in het laag seizoen niet een van de gezelligste….. Na een verassende surf en turf waarbij de wormholetraveler de schelp restanten uit zijn mond moest vissen werd de terugreis aanvaard.
Morgen een reisdag: 6 uur reizen over de panamerican met als toetje le Cerro de la Muerte. Een mistige bergweg die ons naar 2400 m moet brengen en waar we de Quetzal gaan zien. Pura Vida!!!
