Op onze laatste dag in de Kyoto area maken we een dag trip naar Nara. Nara was ooit de hoofdstad van Japan en heeft vele tempels die op de werelderfgoedlijst staan. Verder telt de stad 6 universiteiten. Al met al een plaats waard te bezoeken. We verplaatsen ons met de metro naar het trein station van Kyoto van waaruit we de trein naar Nara kunnen nemen. Tijdens zo’n verplaatsing vallen een aantal zaken op. Geluiden….. Japanners worden gedreven door geluidjes. Als het voetgangerslicht op groen gaat hoor je een koekoek of een tjiftaf afhankelijk van de looprichting, in de metro worden er continue geluidjes afgespeeld die aanduidden of er een station komt, of de deuren open gaan, of de deuren dicht gaan, of de conducteur wat te melden heeft. In de lift als er teveel mensen in zitten, een goede morgen deuntje, een goedemiddag deuntje en als hoogtepunt Stef Meeder die een vrolijk riedeltje speelt tijdens de treinrit.
Tekens…. Japan is volledig ingericht op slechtziende mensen, braille tekens en profielsignalering op de straat en meldpunten waar een blinde een begeleider kan oproepen die hem/haar meeneemt een winkelcentrum in.
Daarnaast doen ze veel aan crowd control op stations; opstelvakken voor instappen, opstelvakken voor alleen vrouwen( zodat ze niet lastig gevallen kunnen worden in het gedrang) en volledige voetgangersbewijzering op de vloer voor looprichting en bestemmingen.
Als westerling komt het soms wat overdone over maar als je met het ov reist is het zeer gemakkelijk.
Nu ook weer vinden we zonder noemenswaardige problemen de trein richting Nara die zoals gebruikelijk met alle treinen in Japan op tijd vertrekt.
Na aankomst in Nara wordt onmiddelijk de tourist Information belaagd door Marina en Linda. De engels sprekende gids wordt tot op de laatste druppel informatie uitgeperst.
De wormholetraveler en Ger weten inmiddels de wifi code en de kortste route naar een behoorlijke koffietent. Onder het genot van een bakje koffie met een taartje wordt de route doorgenomen en gaan we opweg.
De een na hoogste pagode van Japan de Kofuku-ji zien we al gauw liggen.
Ook hier weer vele tamme herten die door de Japanners beschouwd worden als boodschappers van God. Het tempel complex bevatte 175 gebouwen maar veel zijn tijdens brand verloren gegaan. De Japanse overheid is alles aan het reconstrueren waarbij traditionele bouwmethodes gehanteerd worden.
Op onze route bezoeken we een prachtig aangelegde tuin, Yoshiki-en genaamd. Na eigendom te zijn geweest van een hoge priester van Todai-ji kwam het in 1918 in prive bezit en werd het opnieuw aangelegd. Het thee ceremonie gebouw en de vijver met gigantische koi karpers zijn indrukwekkend.
Uiteindelijk arriveren we bij het hoofddoel van deze trip; de Daibutsu-den het hoogste houten gebouw van de wereld waarin zich een 15 meter bronzen Buddha bevindt, gegoten uit 440 kg brons en bevat 135 kg goud.
Bij aankomst krijg je echt het Wow gevoel ……. Het houten gebouw torent hoog boven ons uit en vele kodak momentjes vallen ons ten deel.
We lopen uiteindelijk naar het hoogste punt waar de Nigatsu-do is gelegen, een tempel waarvan de veranda een fantastich uitzicht biedt over Nara.
Afsluitend gaan we richting de Kasuga Taisha schrijn die als bijzonderheid een weg er naar toe heeft, met meer dan honderd lantaarns, die groter zijn dan een mens.
Na deze pittige wandeling van meer dan 5 km uphill en down hill besluiten we in Nara te blijven eten en dan de trein en taxi te nemen om ons laatste nachtje in ons Geisha huisje door te brengen.
Na het diner en een rustig treinritje staan we weer in Kyoto op straat. Helaas staan we aan de verkeerde kant van het station waar geen mens laat staan taxi te bekennen is. Gelukkig voor ons komt er fietser slingerend aan gereden die door Marina gevangen wordt. Deze man die enkele biertjes op heeft helpt ons een taxi te vangen. We nemen plaats in de taxi en de man, Marina en de taxi chauffeuse overleggen hoe wij bij ons Geisha huisje moeten komen. De taxi chauffeuse heeft totaal geen idee waar wij wonen, maar Marina heeft de wind eronder; de man wordt de taxi uit gebonjourd en de taxi chauffeuse gemaand te gaan rijden. Met de kaart op schoot onder het uitslaken van Japanse kreten als Hai, Neii en oshi oshi oshi en gewoon plat nederlands dirigeert Marina de taxi naar ons huisje. De chauffeuse is onder de indruk en denkt dat de man die ons geholpen heeft een vriend van ons is en houdt, terwijl Marina met haar in engels nederlands japans praat, hele verhalen in het Japans. Uiteindelijk arriveren we op de plek van bestemming en krijgen we zelfs korting van de chauffeuse onder het slaken van de kreet sumimasen (sorry) en duizend keer buigen met het hoofd op het stuurwiel. We bedanken haar hartelijk en buigen net zo lang tot ze uit het zicht verdwenen is. Na deze mooie dag pakken we de koffers weer in want we gaan morgen verder richting Kanazawa.
