Yudanaka: Snow monkey’s & hot tubs

Het sneeuwt deze morgen als we uit Matsumoto vertrekken…..gelukkig is het een klein stukje lopen naar het station. Daar nemen we Shinkansen naar Nagano ( stad van de Olympische Winterspelen 1998 en de Marathon)

waar we overstappen op de Snow Monkey express naar Yudanaka.

Yudanaka ligt in het berggebied Nagano. Yudanaka is omringd door het Joshinetsu Kogen National park. In dit natuurgebied leven niet alleen de beroemde Makaki apen, maar ook vossen, herten en de met uitsterven bedreigde Aziatische zwarte beer. Vlakbij ons hotel ligt de Jigokudani Hot Spring en dat is waar de apen in bad zitten en spelen langs de rivier. Dit is gelijk ook de enige plek ter wereld waar apen zich verwarmen in de onsen.

Op het moment dat we arriveren in Yudanaka worden we opgevangen door een vrijwilligster van de tourist information. Dat zijn vrijwilligers die engels hebben geleerd en dat graag in praktijk brengen. Ze spelen graag voor gids of zoals in dit geval voor vraagbaak voor westerse toeristen die informatie nodig hebben. Deze vrouw valt in de handen van Linda en Marina en wordt volledig uitgehoord over alles wat er te beleven is en moet haar volledig assortiment engelse brochures van alle evenementen afstaan. Tevens zorgt ze er voor dat het hotel gewaarschuwd wordt en ons komt ophalen met hun shuttle. Al gauw verschijnt er een busje met aan boord de general manager die ons naar het hotel brengt. Hij verontschuldigd zich onderweg en deelt ons mede dat de kamers pas na 15:00 u gereed zijn. Hij stelt voor ons naar de snow monkeys te brengen nadat we onze spullen in het hotel hebben afgegeven. Na kort overleg besluiten we op dit voorstel in te gaan. We kleden ons dik aan want het is inmiddels dik gaan sneeuwen en we moeten tenminste 25 minuten wandelen alvorens we bij de hot tub met apen aankomen. Na een behoôrlijk ritje de bergen in arriveren we op de plek des onheils. Gelukkig is er een restaurantje waar we eerst wat warms naar binnen werken en een liter zelf gemaakte appelsap opslobberen. Appel teelt is hier big business naast sake brouwen, dus het smaakt goed ! We worden behandeld als familie hier, de mensen zijn zo vriendelijk. ze spreken behoorlijk engels dus we kunnen ook goed communiceren met ze. Het blijkt dat het gebied 4 maanden gesloten is geweest uit solidariteit met het gebeuren in Fukoshima en dat heeft het toerisme geen goed gedaan. Na goed opgewarmd te zijn gaan we op weg. We lopen inmiddels in een winterlandschap en het ziet re prachtig uit. Na een 25 minuten durend tochtje komen we aan bij de voet van de helling die beklommen dient te worden alvorens op de hoogte van de heet water bron te komen waarin de apen zich baden. Dat we in vulkanisch gebied zitten moge duidelijk zijn gezien de actieve geiser die onder hoge druk continue stoom wegblaast.

Uiteindelijk komen we bij de Snow Monkeys aan en kunnen ons hart ophalen aan grote aantallen apen die in het bad zitten. Iets wat ze doen als het koud en guur weer is. Zodra ze uit het bad komen verliezen ze geen warmte want dat houden ze vast. We fotograferen en filmen dat het een lieve lust is.

En pas na twee uur nemen we afscheid van de apen met de gedachte dat we morgen ze nog een keer kun aanschouwen. Na een vlotte terugtocht warmen we weer op in het restaurantje en wachten tot de hotelshuttle ons weer komt afhalen. We beloven aan de restaurant eigenaresse de volgende dag weer terug te komen wat ze bijna ongelovig aan hoort.

In het hotel blijken we kamers te hebben waar ook een slipperregime heerst (op tatami en wc) maar het bed is op normale hoogte en je kan in het hotel op je schoenen lopen behalve in de eetzaal, waar je op kousen naar binnen moet.

Het hotel heeft ook een aantal Onsen waarvan er een op de achste verdieping is.

Na een geweldig Japans diner met opnieuw allerlei heerlijke zaken

heeft Marina samen met de Wormholetraveler de prive Onsen op de achste verdieping afgehuurd. Om 22:00 uur gaat de wormholetraveler gehuld in kimono en handdoek on mandje op zn slippers naar boven, om daar tot de ontdekking te komen dat de Onsen gesitueerd is buiten op het dak van het 8 verdiepingen tellende hotel. Alvorens de Onsen te betreden gaat er een volledig reinigingsritueel aan vooraf wat bij – 8 graden Celcius iedere romantische gedachte teniet doet. De traveler past het verkorte reinigingsritueel toe en plompt de Onsen in om tot de ontdekking te komen dat deze door vulkanisme verwarmde Onsen behoorlijk heet is. Tot aan zijn kin blijft de traveler in het water zitten ook als zijn ega haar plekje in Onsen veroverd heeft. Het heeft wel wat onder een sterrenhemel te poedelen en na een mooie selfie besluiten we de Onsen sessie af te breken en nog even in de bar van het hotel te bivakeren.

Daar maken we kennis met de eigenaresse van het hotel die een onderhoudende vrouw is die haar hotel goed weet te verkopen.

Na een dagje vol indrukken gaan we tevreden slapen.

De volgende dag blijkt het weer zo’n schitterende dag vol met zonneschijn te zijn en na een japans ontbijt vertrekken we weer richting Snow monkeys. Dit keer zitten er niet veel in de hot tub maar spelen er destemeer langs de rivier en op de rotsen.

We beseffen dat we gisteren geluk hebben gehad met het weer en tellen onze zegeningen. Deel twee van het programma trekt ons niet (het bezoek aan een sake brouwerij) en we besluiten gezien het schitterende weer de olympische piste te bezoeken. Na een half uur durend busritje waarbij de locale jeugd weer terug naar huis gebracht wordt na school,

komen we uiteindelijk aan aan de voet van mt Yokote

Inmiddels gewend als we zijn dat er bijna geen engels gesproken wordt kunnen we ons met boekje, gebaren en flarden Japans redelijk verstaanbaar maken en bestellen we wintersport voedsel maar wel op Japanse leest. O.a. Schnitzel met curry en een mie soep doen onze maagjes vullen.
We horen hier dat er een starbucks gevestigd is op de top en Marina besluit om ski’s en schoenen te huren.

Tevens onderhandeld ze een liftpas tegen bodemtarief en even later is ze met de stoeltjes lift onderweg om er toch wel enigzins verschrikt achter te komen dat deze liften geen beugel hebben, iets wat niet prettig is als je hoogtevrees hebt.

Na een half uurtje komt Marina weer beneden met een Cappuccino voor Ger, die deze heldendaad natuurlijk niet snel meer zal vergeten. Marina heeft ook een certificaat van het bezoek aan deze Starbucks op 2307 m ontvangen hetgeen als een troffee gevierd wordt.

Tot onze vreugde verschijnt plotseling onze hotelmanager op de piste en deze biedt ons aan ons naar beneden naar het hotel te brengen wat we maar al te graag aannemen. Na een verfrissende douche en/of Onsen

posteren we ons daarna in de hotel lobby waar we allerlei gasten ontmoeten zoals de eigenaar van een hotel uit Hawaii en zijn familie. Ook praten we langer met de eigenaresse van het hotel die ook nog eens een niet onverdienstelijke Japanse skister is geweest en die op vele promotionele posters te bewonderen is geweest.

Na weer een prima Japans diner en dito avond trekken we ons terug in de kamer om de koffer weer in te pakken.

Morgen gaan we richting onze laatste bestemming Tokyo…..