Namaste in Nargarkot

Na een smooth nachtvluchtje naar Abu Dhabi zagen we een prachtige zonsopgang terwijl we in de landing naar het vliegveld zaten. Als transfer passagier probeer je onmiddelijk te ontdekken van welke gate je volgende vlucht vertrekt. We hadden geluk want we hoefden geen lastige verplaatsingen met rail of taxi; gewoon de benenwagen. De Wormholetraveler, verkwikt na een kort maar hevig slaapje en twee geweldige filmpjes op het entertainment systeem, had behoefte aan een pitsstop en ging op zoek naar het toilet. Hij was niet de enige gezien de flinke rij met arabieren en aziaten die allemaal hun plas op moesten houden totdat er een toiletpot vrij kwam. De beheerder/schoonmaker van deze toiletruimte was een machtig man want hij kon de ruimte naar believen vrij geven of niet. Klaarblijkelijk zag de wormholetraveler er interessant (met zijn leren hoed) of wanhopig uit want de beheerder sommeerde de traveler uit de rij te stappen en hem te volgen. Een speciaal (naar later bleek) toilet werd voor de traveler ontsloten en kon door hem gebruikt worden. De rij wanhopige wachtende achterlatend kon de traveler zich weer bij de zijn gezelschap aansluiten. Eindelijk slachtoffer van positieve discriminatie. De tweede vlucht die ons naar Kathmandu zou brengen vertrok op tijd en was net als de eeste vlucht een soepel vluchtje. Na lang boven het wolkendek gevlogen te hebben konden we gelukkig de uitlopers van de Himalaya ontwaren terwijl we begonnen met landen richting Kathmandu.

De landing op zich was wel spannend want het vliegveld ontbeerd een ILS zodat de gemiddelde piloot z’n kist met de hand op de grond moet zetten. Maar door hem strak op de grond te zetten en met maximale brakes een high speed turn off stonden we al snel op onze parkeerplek.

Als een stel makke koeien werden we het stationgebouw in gedreven waar een zeer grote menigte in de rij stond om een visum ter plekke te regelen. Gelukkig hadden wij ons visum al in NL geregeld dus konden wij een iets kortere rij in. Helemaal super werd het toen de reisleiding ons meenam naar het diplomatenloket zodat we ineens in enkele minuten door de immigratie heen waren. We konden door naar de volgende ronde, “het verkrijgen” van de koffers. Nou dat is nog een hele tour, allereerst de bagageband waarop de koffers arriveren is niet gelijk bekend en er komt bagage van meerdere vluchten tegelijk op die band binnen. En ook staat er nog bagage op die nog niet is afgehaald. En om het helemaal uitdagend te maken wordt de niet afgehaalde bagage op een grote hoop gegooid.

Uiteindelijk kunnen we het stationsgebouw verlaten waar we door Linda en Ger opgewacht worden.

In de verkeerschaos lopen we naar onze bus waar we onze gids en chauffeur voor de komende twee weken ontmoeten. In Nepal als je iemand tegenkomt en begroet zeg je Namaste dus te oas en te onpas roepen we dat de mensen toe wat soms voor hilariteit zorgt.

En dan kunnen we onderweg naar ons hotel Het Fort genaamd.

In Nagarkot ligt dit hotel op 2400 m en de laatste 400 m moeten te voet worden afgelegd. Het is een steil en stenig pad en de traveler komt met verschijnselen van caison ziekte aan bij de receptie. Na een ontvangst met welkom drank worden we naar onze kamer gebracht; een topkamer met twee vleugels en uitzicht op de Himalaya. De 6 en 7 duizenders kijken op ons neer. Na een heerlijk diner gaan we slapen, want in Nepal slaapt men vroeg om 22:00 uur. De volgende ochtend vroeg op om de zonsopgang mee te maken. Om zes uur is het reveille en om 06:20 worden de besneeuwde toppen van de Himalaya beschenen. We treffen het, het is helder en de eerst MB worden digitaal geconsumeerd. Het zal een klus worden de foto’s op te schonen na afloop van deze reis; het land is zo fotogeniek !