Het aanvragen van een visum voor een te bezoeken land is geen sinecure. De Wormholetraveler heeft natuurlijk een uitgebreide ervaring met het aanvragen van zo’n begeerd papiertje. In Nepal op het altijd chaotische vliegveld van Kathmandu duurde het nog geen 15 minuten voordat de zegels in het paspoort geplakt waren, maar voor de aanvraag van het visum van India, moest de Traveler op zoek in Rotterdam naar pasfoto’s met de afwijkende maat van 4 x 5 cm, waardoor hij eruit zag als een breedbekkikker. En het visum van Myanmar was snel geregeld alleen nadat er spiksplinternieuwe dollars overhandigd werden. Aangezien de traveler binnenkort richting Vietnam gaat en dit mooie land een visum vereist, moest de Wormholetraveler zich vergezeld van zijn reisgenote en een ingevuld visumformulier met pasfoto richting Den Haag begeven. In de mooie diplomatenwijk aan het Nassauplein vind je de Vietnamese ambassade. De ambassade is drie dagen per week geopend voor visum aanvragen tussen twee en vijf uur ‘s middags. Best wel lastig om dan een geschikt moment te vinden in de travelers agenda. Exact om twee uur stapt de Traveler naar binnen bij de Ambassade en wordt verwezen naar een deur waar de consulaire dienst gevestigd is. In een ruimte die niet groter is dan de gemiddelde Nederlandse woonkamer zit en staat een enorme menigte die allemaal een visum nodig hebben.
De traveler wil een volgnummer trekken maar de rol blijkt op te zijn en de aanwezigen hebben het praktisch opgelost door ieder voor zich te onthouden achter wie ze in de virtuele rij staan. Dus de Traveler vraagt ‘wie is de voorlaatste ?’ En warempel een bekende stem zegt ‘ik’ en draait zich om. Wat blijkt een van de mede-expeditieleden heeft zich ook in het visum circus gestort en gaat ook een poging wagen het begeerde papiertje te verkrijgen. Aziatische chaos is ons deel als de vietnamese balie medewerkster besluit om een nummer te roepen terwijl er geen volgnummers gedistribueerd zijn. Iedereen probeert haar duidelijk te maken dat er geen volgnummers uitgedeeld zijn en dan gebeurt het: de volgnummer-dispenser wordt alsnog gevuld. Door snel reageren heeft de Traveler en zijn kompanen volgnummers weten te bemachtigen en kunnen zij plaats nemen tot het moment daar is dat ze geroepen worden. Uiteindelijk wordt het paspoort ingeleverd en krijgt de Traveler een genummerde kwitantie. Het grote wachten begint….Intussen wordt het voller en voller in de ruimte en je vraagt je af of het paspoort nog wel terug komt. Een vrouw komt binnen en vraagt wie is de laatste…waarna de Traveler haar er fijntjes aan herinnert dat zij de laatste is. Hilariteit alom en het wordt steeds gezelliger. Iedereen kwettert door elkaar heen en er blijven maar nieuwe visum aanvragers binnenkomen. Het lijkt de weekmarkt in Hanoi wel…….Dan is het grote moment daar, het paspoort is terug met visumzegel en handtekening.
Alweer een horde genomen onderweg naar Vietnam
Was inderdaad een hele uitdaging. Toen waren gearriveerd wilden we naar binnen, maar en stonden zoveel mensen achter de deur dat ie bijna niet open ging. Toch binnen gekomen en gelukkig stond er iemand met een extra nummer, want de automaat stond helemaal bij de balie. Lekker handig. We hadden 30 wachtenden voor ons. Kortom een leuk middagje ambassade. Je komt dan ook wel leuke mensen tegen en dat is weer een voordeel. Iemand zij tegen ons, wen er maar aan dit is net Vietnam. Overmorgen reizen we af naar dat mooie land. We hebben er zin in.
Je zou bijna denken dat die landen liever niemand zien komen, maar dat is toch echt niet zo. Goede reis vrienden!