Vandaag reizen we naar Hanoi waar we een nachtje slapen om daar vandaan weer richting Ninh Binh te reizen. We zijn op tijd op het vliegveld, maar op het moment dat we inchecken krijgen we een vertraging van twee en een half uur aan de broek: delayed incoming aircraft due to weather conditions. Het blijkt bijzonder mistig te zijn in het noordelijk gelegen Hanoi en daardoor dus geen uitgaande vliegtuigen richting Hanoi en Saigon vanuit Hue. We nemen plaats in de vertrekhal met zo’n tweeduizend andere wachtenden en proberen de tijd te doden met internetten, blog schrijven en kijken kijken en niet kopen. Om de vijf minuten wordt in plat Vietnamees uitgelegd waarom er vertraging is en welke vluchten het behelst. Ieder bericht gaat vergezeld van een soort ding dong geluid wat je ook hoort als in het zwembad het golfslagbad geactiveerd wordt. Na een uur is de Traveler bereid alles op te biechten, als het ding dong geluid maar niet meer afgespeeld wordt. Een ware hel, het wachten op een incoming vietnamees vliegtuig. Maar gelukkig na twee uur onder luid applaus, land het eerste vliegtuig en al gauw staat het vliegtuig richting Hanoi ook klaar voor vertrek. Na een klein uurtje vliegen arriveert het reisgezelschap in Hanoi en wordt opgepikt door een bus die de Traveler & Co naar het Boutique 1 hotel brengt in ‘the old quarter’ in Hanoi. Helaas is het een beetje druilerig in Hanoi, maar gelukkig is de temperatuur gewoon op nivo, zo’n 28 graden. Als we in de buurt van het hotel komen, stopt de chauffeur en legt ons in gebrekkig Engels uit, dat de bus te groot is voor de straat waar het hotel aangelegen is. Of we er maar heen willen wandelen…….. De opgetrommelde bellboy heeft een motor met zijspan geregeld om de koffers richting hotel te brengen, dus lopen we, nog bijkomend van de nieuwe indrukken, naar ons hotel.
Het hotel is een echt boutique hotel; het ziet er prachtig uit zowel lobby als kamers maar het is schone schijn. De traveler heeft geluk hij krijgt de kamer op de 9e verdieping, echter de lift gaat maar tot de achtste.
Gelukkig is de kamer groot genoeg om twee koffers en dito rugzakken te bevatten en is er een heuse inloopdouche waar zowaar af en toe water uitkomt. In dit soort landen is waterdruk een issue en dat wordt hier maar weer eens bevestigd.
We besluiten de stad in te gaan om een voorstelling van het waterpoppen theater te gaan boeken en daarna een restaurant te zoeken. Marina en Full Blossom hebben zich de route richting het theater eigen gemaakt en in ganzepas gaat het in het Old Quarter richting het Hoan Kiemmeer waar het theater op uitkijkt. Hanoi kan je wel zeggen is een iets luxere en meer ( je kan het je bijna niet voorstellen) chaotische versie van Kathmandu. Kilometers straat met allerlei winkeltjes, restaurantjes en vooral heel veel verkeer; auto’s, scooters en fietsers. Ook is er meer blauw op straat voorzien van hockey fluitjes waarmee ze orde in de chaos proberen te scheppen wat een heiloze activiteit is. Bij het theater aangekomen blijkt er een behoorlijke rij voor de kassa te staan maar gelukkig middels een “Marinaatje” weten de dames de cassiere te gijzelen. De rij groeit en groeit en de cassiere spartelt tegen want de voorstelling van vandaag is uitverkocht en die van zaterdag heeft alleen maar plaatsen achterin. De druk wordt door Marina en Full Blossom opgevoerd als de dame in kwestie het reserveringsboek erbij pakt en er goede plekken nog niet gereserveerd staan. De rij begint te morren dat het veel te lang duurt en de cassiere bezwijkt; we hebben kaartjes voor de goede plekken voor a.s. zaterdag als we weer terugkeren in Hanoi. Inmiddels is het donker en besluiten we om naar de nr 6 van Tripadvisor te gaan, helaas bad luck, volledig vol. Gelukkig krijgen we daar de tip om bij de Green Tangerine te gaan eten en daar krijgen we geen spijt van.
Na een fantastisch diner lopen we terug richting ons hotel en genieten van Hanoi by night. De locals eten hier buiten gezeten op plastic tuinstoeltjes en krukjes. Het ruikt heerlijk en het is een komen en gaan van mensen.
Bandjes spelen op straat en het publiek zit er gezellig omheen.
Daartussen door rijden auto’s en scooters luid toeterend, kortom volledige feestvreugde. We treffen het want er is ook een avondmarkt waar er van alles gekocht kan worden van bradwurst tot Hello Kitty……
Het doet de wormholetraveler goed dat de autoriteiten de brandweer op standby hebben gezet
en dat de Hermandad aanwezig is met voertuigen om bij iedere calamiteit kordaat in te grijpen.
Bij het Hoan Kiemmeer blijkt de Japanse brug mooi verlicht te zijn. Een feeëriek gezicht valt de Traveler & co ten deel.
Na kilometers geslenterd te hebben en toch wel las ogen van het felle neon gekregen besluiten de Traveler en Marina weer naar het hotel te gaan. Na snel nat geworden te zijn onder de douche, de koffers weer ingepakt want morgen gaat het op Ninh Binh aan.
Hanoi – Ninh Binh
Vandaag verplaatsen we ons naar Ninh Binh, maar alvorens daar aan te komen bezoeken we eerst de beroemde Parfumpagode die op 60 km van Hanoi ligt. Een mooie rit door het platteland en karstgebergte brengt ons naar de Rode Rivierdelta.
De gids, Hai voor z’n vrienden, waarschuwt ons dat het kittig druk kan zijn omdat het zondag is, maar we wagen het erop. Bij aankomst zegt de gids dat we geluk hebben, volgens hem is het niet druk. Nadat hij kaartjes heeft gekocht worden er twee roeipramen klaar gemaakt waar het reisgezelschap in plaats neemt.
Bijna lukt het Gerrit San om de roeiboot te doen omslaan maar door kordaat in grijpen van de Traveler wordt verdere schade voorkomen.
We krijgen een heerlijk tochtje van ongeveer een uur over de Yen Rivier. Wij blijken zo’n beetje de enige westerlingen te zijn en we worden gefotografeerd en begroet alsof we van Mars komen.
We krijgen goede gaven door bootjes die ons enteren en we zwaaien naar iedereen, alsof we met de Groene Draeck door de Amsterdamse grachten varen, tijdens koninginnedag.
We komen aan bij het tempelcomplex wat eigenlijk een complex van pagodes en altaren is, gebouwd in de bergen. De eerste is gelegen aan de voet van de Huong Tich berg, wat zoiets betekent als ‘berg van de geurende sporen’. We gaan van boord en wandelen naar de ‘Pagode Thien Chu die leidt naar de hemel’.
Hier zien we allerlei offer rituelen en we kijken onze ogen uit.
De gids neemt ons mee naar de cabine lift die ons nnaarcde Huong Tich Chu pagode brengt, één van de belangrijkste van het land voor de Mahayana Boeddhisten.
Het lijkt wel of we in het spitsuur van de paardenmarkt in Heenvliet zijn beland; duizenden en duizenden mensen wringen zich een weg omhoog tussen allerlei kramen waar de verkopers elkaar proberen te overstemmen met krakerige geluidsinstallaties en hun waar luidkeels aanprijzen.
We komen aan bij de Doppelmeyer cabinelift en moeten aansluiten in een rij waar de rij voor cabinelift naar de cime de garon volledig verbleekt.
In een soort OK Corral sluis worden we richting lift geleid, na anderhalf uur wachten is het zover we worden in 5 minuten naar bovengebracht.
Daar aangekomen, hetzelfde ritueel;
stapvoets en uren wachtend komen we uiteidelijk bij het heilige der heilige aan; je moet je voorstellen een soort bat cave waar een altaar is opgericht.
Ook hier zover als je kan kijken pelgrims die allerlei zaken ter offering en zegenig meedragen. Wat een happening…….
Na het eten van wat heilige bradwursten gaan we weer naar beneden, gelukkig besluit het merendeel van de pelgrims te voet de berg af te dalen zodat het rustig is bij de lift naar beneden.
Geradbraakt van het bijna 4 uur wachten en staan en schuifelen, klimmen we weer in de boot en varen we terug richting bus.
De gids neemt afscheid van ons en keert terug richting Hanoi, “Doei Hai !”.
Na een rit van twee uur komen we uiteindelijk aan in Ninh Binh waar we inchecken in het prachtige Tam Coc Garden.
Na een snelle douche schuiven we aan tafel waar we in stijl bijkomen van de dag en daarna alle indrukken proberen te verwerken. Het was zeer bijzonder.
Holy freakin moly die rijen!!!!😱😱😱😱