Vandaag gaan we proberen bij een van de luxe hotels op het strand te zitten. Vooral de penningmeester en Erik zijn grote fan van dit spel, de traveler en Saskia hebben wat meer gene. Als eerste proberen we bij het nieuwe Iberostar wat net een maand open is.
De eerste barriere wordt geslecht door bij de bewaking aan te geven dat we komen inchecken. Echter bij de receptie blijkt dat we voor 90 Cuc pp tussen negen en zes all inclusive mogen verblijven.
Na controle van de pool en het niet zo grote strand besluiten we geen gebruik te maken hiervan.
We besluiten bij mansion Xanasdo de auto te parkeren en het strand op te gaan. We gijzelen vier bedjes en twee parasols bij hotel Melia las Americas en gaan liggen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Na een uur worden we opgemerkt door een bewaker die op zijn beurt De Jefe de la Playa er bij haalt. De traveler onderhandeld met de man, we kunnen niet bedjes en parasols huren want die zijn exclusief voor de hotelgasten maar als wij aan het eind van de dag hem een tip geven komt het allemaal goed. De strijd om de cuc’s is begonnen. Het heeft geholpen want de gehele dag worden om ons heen locals en toeristen verwijderd die niet het vereiste rode bandje hebben, terwijl de Traveler & co rustig kunnen blijven zitten. Dan nadert uur U en de strand chef komt zijn tip ophalen. Onze penningmeester heeft inmiddels kennis verworven dat een enkele reis Varadero Havanna 3 Cuc kost en onderhandelt met de strand jefe zijn honorarium. Ondanks hevig protesteren neemt de man uiteindelijk genoegen met 3 Cuc voor 4 bedjes en 2 parasols. Als we dan uiteindelijk van het strand gaan en ook nog eens geen parkeergeld moeten betalen wordt het duidelijk dan onze penningmeester de strijd om de cucs gewonnen heeft.
Tijdens het afkoelen in zee ontmoet Marina twee locals uit La Habanna. Een moeder en zoon.
De zoon werkt bij een IT bedrijf en verdient 20 Cuc per maand en heeft een heel jaar gespaard om de reis van La Habanna naar Varadero voor hem en zijn moeder te bekostigen. De zoon spreekt Engels en vertaalt voor de moeder en andersom. Ze wonen in een huis waarvan een aantal kamers gedurende de revolutie naar de staat zijn gegaan. Marina schenkt hun het luchtbedje en koopt wat frisdrank en bier wat ze onder protest maar wat graag ontvangen.
We moeten beloven bij terugkeer in Cuba bij hun langs te gaan. Hetgeen we natuurlijk beloven. Aan het einde van deze wederom mooie dag keren we terug naar het appartement alwaar we ons gaan voorbereiden op de terugreis; de koffers moeten worden gepakt. We hebben morgen nog een ochtend die we vroeg aan het strand doorbrengen, om om 12 uur richting het vliegveld te gaan.
Later die avond gaan we bij ons favo restaurant eten, we vragen of de koffiemachine alweer gemaakt is, helaas geen koffie na afloop, want volgende week wordt ie gerepareerd. Maar goed nieuws we hebben desert ! De traveler en Erik delen een combi van kreeft, garnalen en red snapper en de meiden sharen beiden een helft van hun pizza’s. De Daiquiries en Pina Colada smaken goed dus het is de perfecte lastste avond. Toch op het laatste moment nog een kink in de kabel, het laatste desert wordt voor onze neus weggekaapt. Dus toch geen desert, de zes beschikbare toetjes zijn reeds vergeven en meer is er niet. We lachen erom het hoort bij dit knotsgekke land. In de zwoele avondwind lopen we naar de casa en spelen nog een potje en drinken een kleine alcoholische versnapering. Morgen nog een ochtend op de beach en dan gaat het weer op huis aan.
