Vandaag verlaten wij Cuba, na een ochtendje strand rijden we via de highway naar La Habana. Gelukkig weet Galileo ons naar het vliegveld te brengen want anders had de twee uur durende rit veel langer geduurd. Aangezien we de auto leeg in moeten leveren wordt het nog spannend of we voldoende brandstof over hebben om de last miles te overbruggen. Bij inlevering van de auto wordt de borg terug betaald in dollars terwijl die absoluut niet te krijgen zijn in Cuba, laat staan in te wisselen.
De penningmeester wil de nog in haar bezit zijnde cuc’s inwisselen maar dat is geen sinecure. De rij voor het grenswisselkantoor is mega en de beambte moet naar goed latijns amerikaans gebruik 100 formulieren invullen uiteindelijk is Marina 10 minuten voor het sluiten van de incheckbalie klaar.
We zijn van dit schizofrene land gaan houden, van de mensen die ondanks alle ellende en armoede positief zijn en vrolijk en open en belangstellend zijn.
Die vanuit het niets ineens een feestje maken.
We zijn gaan houden van de prachtige natuur, wat ondanks het ontbreken van milieuregels, nog steeds niet vervuild is.
Dit fotogenieke, af en toe knotsgekke, land hebben we in ons hart gesloten.
De Traveler sluit het boek dat reizen heet en kijkt met verwondering terug naar dat schizofrene land dat Cuba heet. De potentie is enorm, de mensen zijn leuk maar zolang de schaduw van baardmans over dit land hangt zal er niet veel veranderen.
Hi Fried ,
Complimenten voor al je blogs! een mooie herinnnering van je geschreven indrukken van onze speciale reis door een speciaal eiland?
gr Erik en Saskia
>