Deze ochtend checken we uit bij het Fransiskus hotel, na eerst van een copieus ontbijt gebruik gemaakt te hebben.
Wij bekijken in Stykkishólmur nog een prachtige kerk en genieten van het uitzicht richting zee.
We maken nog een foto van het Fransiskus hotel en gaan dan onderweg.
Al gauw rijden we door Helgafell waar we een heilige heuvel bezoeken waar in de 12e eeuw een klooster stond. Wanneer je deze berg voor de eerste maal beklimt en onderweg niet achterom kijkt en praat, mag je een goedaardige wens doen, waarbij je naar het oosten kijkt. Deze wens mag beslist niet door verteld worden. Na deze zware opgave succesvol uitgevoerd te hebben kan de Traveler dus helaas niet de inhoud van zijn wens kenbaar maken.
Aangezien we een behoorlijk aan kilometers moeten afleggen om in Patreksfjordur te geraken zijn er maar een paar stops gepland, de eerste bij een hotpot waar het vrouwelijk deel van het reisgezelschap uit de kleren gaat en een fantastisch warm bad heeft.
Het kleedhokje wat volgens de Traveler van voor de Vikingen dateerde was zeer fotogeniek.
De volgende stop was bij een vogeleiland waar zowaar het thermale water in het wild uit de grond kwam
en waar in de kleine gemeente een z.g. frisbee golfbaan gesitueerd was.
De vogels poseerden goed voor ons, waarvan acte.
Het weer verbeterde zich dusdanig dat we besloten om een late check-in en dito diner in het hotel te doen en direct naar de Latrabjarg te gaan. Het is de meest westelijke punt van Europa. Kilometers lange kliffen huizen miljoenen nestelende vogels; Alken, Zeekoeten, Drieteenmeeuwen en papegaaiduikers.
De rit naar de klif gaat over smalle, steile dirt roads waarbij de Discovery serie “dangerous roads” kinderspel is. 25 huiveringwekkende kilometers waarbij de Wormholetraveler al zijn off road ervaring moest inzetten om het gezelschap veilig aan de rand van de klif neer te zetten.
Onderweg troffen we nog een verlaten Amerikaanse marinebasis aan.
De timing was perfect; papegaaiduikers verlaten het nest ‘s ochtends om te foerageren en komen aan het eind van de middag weer bij het nest terug. Enige voorzichtigheid is wel geboden, deze snuiters graven holen om in te nestelen die wel 1 meter diep zijn en daarmee de klif ondergraven. Dus het fotograferen van de papegaaiduikers is niet zonder risico ! We hebben geluk, een heel eskadron papegaaiduikers landt op het moment dat het gezelschap op de klif rand aankomt en het kodak moment van de dag breekt aan tientallen foto’s worden er gemaakt en Marina wordt zo enthousiast dat de Traveler haar tot de orde moet roepen om te voorkomen dat ze 60 meter naar beneden stort.
Uiteindelijk zakt de adrenaline en keren we terug via de dangerous road richting Patrekfjordur waar we een late check-in hebben en van een prima diner genieten.
Opnieuw een mooie dag komt ten einde, in onze verduisterde kamer vallen we snel in slaap.
Weer mooie plaatjes ! En weer mooi weer 😊lucky you !