Kjölur Highland Route

Vandaag vertrekken we uit Myvatn en gaan we, wat betreft de Wormholetraveler, de meest interessante rit van de hele reis maken. We gaan de Kjolur route doen. Daarvoor moeten we van Myvatn eerst een kleine 180 km terug langs Varmahlid om daarna de F35 te nemen richting Langjokull.

In Myvatn bekijken we snel wat pseudo kraters en genieten we van het uitzicht

Het is vandaag een zeer stormachtige dag en aangezien we over een hoogland route gaan waait het zowaar nog harder dan in de dalen. Bij het parkeren moet de traveler rekening houden met de wind daar er geen “deur waait eraf verzekering” is afgesloten en bij deze windsnelheden dat wel degelijk tot de mogelijkheden behoort.

We keren terug op onze schreden en passeren in Varmahlid de Sporthuis Centrum huisjes waar de Traveler zijn favoriete beany verloren heeft. Op aandringen van Marina wordt er besloten om toch nog even navraag te doen bij de receptie. Even later heerst er een euforie stemming want de beany is gevonden en de organisatie heeft het verstuurd naar het hotel in Reykjavik tav de Wormholetraveler. Wat een service, deze dag kan niet meer stuk.

Opgetogen nemen we de afslag richting het Kjolur en beginnen aan onze tocht.

Het Kjolur is een plateau in in de highlands van IJsland, min of meer gedefinieerd als het gebied tussen de Langjökull en de Hofsjökull gletschers.Het ligt tussen de 600–700 meter. Het gebied is reeds bekend sinds de tijd van de eerste vestiging van mensen in IJsland en komt voor in vele sagen. Een pad langs Langjökull werd gebruikt als shortcut tussen de regio’s in de zomer. Dit is vandaag de dag bekend als Kjalvegur hinn forni (Old Kjalvegur) en is nog steeds gebruikt voor treks en paardrij tochten. Stonemen markeren de route door de highland woestijn. Nadat er in de 18e eeuw mensen waren verdwenen in een sneeuwstorm werd de Kjölur route gemeden voor meer dan een eeuw. In de 19e eeuw werd het opnieuw ontdekt.

De F35 wordt als dirt road aangegeven maar dat mag geen naam hebben; in principe is het een verzameling keien waarop gereden wordt. De weg mag alleen door 4×4 auto’s bereden worden. De dirt road ook wel bekend als Kjalvegur loopt door het midden van IJsland en verbind de zuidelijke regio met de noord westelijke regio. Om richting Kerlingarfjoll te gaan dienen er diverse rivieren overgestoken te worden en worden 4×4 vaardigheden van Wormholetraveler getest.

In het mountain restaurant in Hveravellir nemen we wat rust en bestellen jagerspastei en wat vissoep.

Hveravellir heeft natuurlijk ook een hotpot echter deze keer heeft het gezelschap geen tijd om te badderen.

De temperatuur daalt snel naarmate de hoogtemeters stijgen, al gauw rijden we in de sneeuw wat niet zo gek is bij 2 gr C .

Al snel komen we de eerste rivier tegen die overgestoken dient te worden, de Traveler zet de landcruiser in de lage giering en activeert het splitdifferentieel. Dan met het gevoel op hoop en zege rijdt hij de wagen de rivier in, een spli second heeft het gezelschap het gevoel dat we afdrijven richting de belendende waterval maar dan herwint de auto grip en sleurt de sterke motor het gezelschap de kant op, piece of cake ! Maar wel met een verhoogde hartslag……..

Uiteindelijk arriveren we in Langjökull waar we de nacht zullen door brengen. Het is het startpunt voor allerlei treks dus een gemeleerd gezelschap tref je er aan. De traveler en zijn gezelschap worden onder gebracht in het net nieuw gebouwde onderkomen wat niet slecht is.

Ondertussen is een heuse blizzard opgestoken en normaal zou de Traveler niet naar buiten gaan maar een kleine rampspoed heeft zich voltrokken, we hebben geconstateerd dat de rechterachterband leegloopt en die moet vervangen worden. Allereerst moet het reserve wiel gevonden worden en de instructie hoe deze onder de auto vandaan te krijgen. Theorie en praktijk blijken niet te matchen en de werkelijkheid is dat met behulp van de Belgische kok die een werkende telefoon met internet heeft en op youtube de instructies weet op te snorren, na 2,5 uur in de vrieskou uiteindelijk het wiel gewisseld is. Totaal onderkoeld moet de WHT onder de hete zwaveldouche om weer op temperatuur komen terwijl zijn lieftallige assistent de GPD (grijze post duif) bijna fluitend weer naar binnen gaat. Met deze reddingsactie wordt zo voorkomen dat de Traveler en Co in het midden van het onherbergzame IJsland stranden. De dader blijkt een 5 cm grote puntige steen te zijn die de off the road band geperforeerd heeft.

De kok heeft ons tijdens de reddingsactie ingefluisterd dat de zalm met patatten heerlijk is en natuurlijk bestellen we dat. Dat de patatten aardappels blijken te zijn nemen we op de koop toe; het is een overheerlijk maal in de eetzaal voor gasten waar je met shoes off zitting kan nemen. Na deze avontuurlijke dag zoeken we snel de kamer op om bij te komen van alle indrukken. Morgen een spannend dagje voor de boeg, zonder reserve wiel 70 km off road door een van de ruwste terreinen van IJsland.