Medan, slagveld der sultanaten

Vandaag is dan eindelijk het moment aangebroken dat de Traveler & Co richting Indonesië afreizen. Ze vliegen met Garuda naar Jakarta en raken onderweg al volledig in de stemming door de heerlijke Indische maaltijden die geserveerd worden . Vooral de rendang is goed op smaak ! Daarnaast is Marina dikke vriendinnen geworden met de stewardessen wat geresulteerd heeft dat zowel de Traveler als Marina de beschikking heeft over drie stoelen op rij zodat er languit geslapen kan worden.

Volkomen uitgeslapen arriveren we ruim voor schema aankomsttijd op het vliegveld van Jakarta. Daardoor heeft het gezelschap voldoende tijd om wat foto’s te maken en een bliksembezoek aan de vip lounge te brengen.

Het speciale kunstwerk van Eddi Prabondono heet travel en is uit aluminium gemaakt.

Natuurlijk moeten alle fotomoment plekken gebruikt worden wat tot veel gegiechel van de omstanders leidt.

Gelukkig vinden we nog tijd om in vip lounge cappuccino te nemen waarna we in gezwinde pas naar de gate moeten waar onze vlucht naar Medan wacht.

Het vliegveld is zo groot dat je in de rij kunt staan bij een halte om door een golfkarretje naar de gate gebracht te worden maar de Wormholetraveler prefereert te gaan lopen.

Garuda vertrekt stipt op tijd naar Medan en daar aangekomen blijkt dat de bagage zowaar ook is aangekomen. Sofar so good !

Na immigratie en douane komen we dan eindelijk in de aankomsthal alwaar onze gids Maurice op ons wacht. Een plezierige verassing is dat hij meerdere talen spreekt waaronder Nederlands.

We gaan op weg naar onze auto die door onze chauffeur Udi voorgereden wordt. Terwijl het zweet uit werkelijk alle poriën van de Traveler gutst vermeld Maurice dat we geluk hebben, het is een ongewoon warme dag voor Medan want het is 40 plus graden. Gelukkig is ons reismobiel voorzien van A/C en kunnen we enigszins bijkomen van de drie minuten wachten in de schaduw voordat de auto arriveert.

In zo’n drie kwartier zal de afstand tussen het vliegveld en Medan afgelegd worden. In Medan gaan we eerst wat bezienswaardigheden spotten om daarna in te checken in het Deli River hotel waar wij onze eerste nacht zullen doorbrengen.

De hoofdstad van (Noord) Sumatra is Medan en betekent letterlijk ‘slagveld’. De naam is gebaseerd op het feit dat de sultanaten Deli en Aceh elkaar in 1630 het bezit van de stad betwistten. Sinds de stad later geheel onder Nederlands bestuur gekomen was, is het een belangrijke en geschiedenisrijke handelsstad geworden, waarbij de haven een grote rol speelt. De luchthaven van Medan wordt ook wel gezien als de poort voor het internationale luchtverkeer tussen de westelijke landen en Indonesië. Regelmatig arriveren en vertrekken er van daaruit vluchten van en naar Singapore en Kuala Lumpur. Na Jakarta en Surabaya is Medan de grootste stad van Indonesië en telt ongeveer 2 miljoen inwoners.

Medan is een hedendaagse Aziatische stad met veel lawaaierig verkeer en gezellige chaos. In de koloniale tijd heerste er echter orde en netheid volgens Nederlandse normen. Medan werd ook wel het “ Parijs van Sumatra” genoemd. De stad had keurig geasfalteerde wegen, prachtige villawijken, brede lanen met veel groen, bloemen en smetteloze witte bungalows. Tegenwoordig wil Medan niet meer aan het verleden herinnerd worden dat samenhangt met de Nederlandse overheersing. De Nederlandse architectuur daarentegen is (gelukkig) bewaard gebleven en representatief voor de stad.

Als eerste bezoeken we de uit 1906 daterende Mesjid Raya moskee staat, die staat op de kruising van Jalan Mesjid Raya en Jalan Sisingamangaraja. Deze moskee is de grootste van Sumatra en ontworpen door de Amsterdamse architect A.J. Dingemans naar Marokkaanse en Turkse voorbeelden. De Italiaanse klok heeft koningin Wilhelmina cadeau aan de moskee geschonken.

Natuurlijk is het hier shoes off and on, maar de traveler houdt zijn sokken aan want de betegelde vloer is loei heet; als je er naar kijkt krijg je al blaren op je voetzool.

Gelukkig vindt Marina het niet erg om foto’s te maken voor families en andere buitenlui, ze kan zich echt uitleven hier. Op een gegeven moment is de Traveler Marina kwijt; en even krijgt hij een Japans deja vu, maar gelukkig blijkt al gauw dat ze de vrouwen afdeling van de moskee is in gesleurd waar ze met letterlijk iedereen op de foto moet.

De moskee heeft prachtige gebrandschilderde ramen en smeedwerk wat nog uit de begin tijd van de nederlandse kolonisatie stamt. Ook het tegelwerk is indrukwekkend.

Na al dit moois besluiten we richting het sultanpaleis ofwel “Istana Maimoon,”, op Jalan Brigjen Katamso nr. 66 te wandelen. Het Maimum Paleis is eind 19e eeuw gebouwd en is ontworpen door een Italiaanse architect die zich heeft laten inspireren door de architectuur van de oostkust van Maleisië. Bij de ingang staat in het Nederlands op een gedenksteen geschreven dat de eerste steen is gelegd op 26 augustus 1888 door Z.H. den sultan van Deli Mahmoed El Rasjidperkasa Al.

Na het shoes on and off ritueel gaan we naar binnen om het exotische interieur van het sultanpaleis te aanschouwen.

We hebben nog niet de trap beklommen van het paleis of de Wormholetraveler wordt door zijn fans herkend, natuurlijk moet hij met hen op de foto.

Ook binnen en buiten het paleis zijn er weer vele foto momenten die de pracht en praal vastleggen.

De huidige sultan en zijn familie wonen nog in een van de vleugels van het paleis, maar dit gedeelte van het paleis is niet toegankelijk voor het publiek.

Daarna stappen we weer in de auto om de zogenaamde Paleisweg te rijden. De Jalan Jend. Ahmad Yani, ook wel bekend als de hoofdstraat naar de sawa’s (rijstvelden), waarbij
het oude koloniale huis van de rijke Chineze familie Tjong A Fie die een fortuin vergaarde in de plantage wereld erg mooi is. De invloed van de Tjong gebroeders strekte uit tot Penang, Singapore, China, Java, en Amsterdam.

Tegenover het huis van Tjong A Fie, dat ooit een favoriete ontmoetingsplaats van de rijke elite was ligt het Cafe Tip Top. Het café/ restaurant van de jaren dertig van de vorige eeuw verkeert nog steeds in goede staat, hoewel het veel van zijn grandeur verloren heeft. We kunnen er buiten op het terras zitten wat voor Indonesische begrippen uniek is. Er worden ook nog altijd Nederlandse koekjes verkocht. De Wormholetraveler en Marina besluiten een pits stop te maken en er een klein hapje te eten.

Vooral de nasi en het soepje vallen in goede aarde en voldaan gaat het gezelschap verder, en route aanschouwen we nog het het oude stadhuis, de Javaansche bank (tegenwoordig Bank of Indonesia), het oude Hotel de Boer (tegenwoordig hotel Dharma Deli), waar vroeger planters voor de rijsttafel kwamen en om nieuwtjes uit te wisselen en het oude koloniale postkantoor, op de hoek van de Jalan Puteri Hijau, met
Jugendstilversieringen en gebrandschilderde glazen.

Ondertussen begint het verkeer draconische proporties aan te nemen, in Nederland zou van een verkeersinfarct sprake zijn. In Medan echter niet, naast wat ongeduldig getoeter, laat iedereen het gelaten over zich heen komen. Uiteindelijk komen we bij het Deli River hotel aan waar we met ons neus in de boter vallen; de aanwezige muskieten worden machinaal uitgeroeid. Dit houdt in dat er op subtiele wijze rook over het hotel terrein wordt verspreid waarbij mens en dier een goed heenkomen zoeken.

Natuurlijk worden we verwelkomd met een drankje.

Waarna we worden verzocht ons een kwartiertje in onze overigens prachtige kamer terug te trekken.

Daarna plonzen we in het zwembad wat op een terras boven de Deli rivier uitsteekt.

Aangezien de nog overgebleven muggen huishouden tussen zes en half zeven, besluiten we die tijd te gebruiken om te mandiën en ons op te frissen. De duisternis is inmiddels ingevallen en de junglegoden hebben de geluidsknop wat verder open gedraaid: kikkers, krekels en apen proberen om het hardst te klinken. De krekels die als een slijptol klinken winnen ruim !

Aangezien de Traveler en Marina nu langzamerhand trek krijgen verplaatsen we ons naar het restaurant alwaar ze trots melden dat ze bitterballen op het menu hebben staan. Wij besluiten voor heerlijk nasi met rendang en gado gado te gaan. Wat een uitstekende keuze blijkt te zijn.

Voldaan zoeken we ons bed op en snurken in een keer door naar de volgende morgen.