Vandaag vertrekken we naar Padang de stad waar de moeder van de Traveler gewoond heeft, gewapend met een briefje met wat aanwijzingen ( straatnaam, beschrijving van school enz.) gaan we zeker bij aankomst op verkenning uit. We verlaten de Harau Vallei en gaan onderweg. Het is een beetje treurig weer want het heeft zwaar geregend en het is zwaar bewolkt. Gelukkig blijft de temperatuur op orde en hoeven we niet bang te zijn dat we het koud krijgen. Na een tijdje slinger de slanger door de bergen stoppen we bij een coöperatie die koffie brandt en verpakt. Het is zwaar werk en de mannen staan bij hoge temperaturen de bonen te roosteren, waarna ze gemalen worden en uiteindelijk verpakt. Allemaal handwerk wat inkomen voor de gemeenschap betekent.
We drinken nog een kopje daar en gaan weer onderweg. Na een tijdje stoppen we in Pagaruyuang waar we het koninklijk paleis gaan bekijken. Vlak voordat we arriveren stoppen we om een aantal stenen te bekijken waarop in Sanskriet het een en ander beschreven staat.
Koning Adityawarman wordt verondersteld het koninkrijk te hebben gesticht en de centrale regio Sumatra te domineren tussen 1347 en 1375, waarschijnlijk om de lokale goudhandel te beheersen. De weinige artefacten die uit de regeerperiode van Adityawarman zijn gevonden, omvatten een aantal stenen met inscripties waarop de regels en statuten van zijn regering zijn te lezen.
Daarna bezoeken we het het paleis van Pagaruyung, ofwel Istano Basa Pagaruyuang, het is het voormalig paleis van de Koninklijke familie van het koninkrijk Pagaruyung dat in 1883 werd opgeheven. Hierna werd het paleis verlaten. Toch bleef het gebouw een hoge symbolische waarde houden.
Het gebouw is gebouwd in de Rumah Gadangstijl van het Minangkabauvolk.
Het werd in 1804 (tijdens de Padri-oorlogen), 1966 en 2007 door brand verwoest, maar elke keer weer herbouwd. Bij de laatste herbouw is gekozen voor een betonnen skelet waarbij het uiterlijk intact is gehouden.
Na al dit moois rijden we verder, snel gaat het niet de weg staat vol met vakantiegangers die het weekend in Padang willen doorbrengen. De rit duurt veel langer dan gepland en we arriveren dan ook super laat in Padang waar we onmiddellijk op zoek gaan naar de oude haven en de oude stad. De oude haven wordt eigenlijk alleen nog maar gebruikt door de vissersschepen en de pleziervaart.
Ook tref je de brug der geliefden aan, de Siti Nurbaya Bridge, deze brug verbindt Padang centrum met Seberang Padang.
Padang, aan de westkust van Sumatra, is het bestuurscentrum van West-Sumatra. Imposante overheidsgebouwen staan over de stad verspreid die vrijwel allen een fraai Minangkabau-dak dragen. Naar schatting bestaat 90% van de inwoners uit de Minangkabau- bevolkingsgroep. In Padang regent het vaak en veel (gemiddeld 320 mm per maand), waardoor huizen en straten regelmatig onderlopen.
We lopen verder de oude stad in en zien dat de huidige magistraten niet veel overlaten van het koloniale verleden. Dat is erg jammer want veel is er daarom hier in Padang niet meer te bekijken.
We trekken verder de stad in en komen in het Chinese gedeelte. In de vroege twintigste eeuw werkten de Chinezen en Nederlanders dicht bij elkaar bij de haven.
We stappen weer in de auto en we gaan op zoek naar de straat waar de moeder van de Traveler heeft gewoond, de Jalan Sawahan, helaas is er geen nummer bekend maar dat komt omdat Padang van een lieflijk dorp in de Dessa is uitgegroeid tot een miljoenen stad.
Het wordt het steeds donkerder want er ontwikkeld zich een thunderstorm. Gelukkig weten we de straat te vinden maar geen teken van oud Hollandse huizen. Ook hier heeft de ontwikkeling niet stil gestaan…
Inmiddels barst de onweersbui los en loopt binnen een mum van tijd de weg onder water, voordeel is dat het verkeer, voornamelijk scooters, een goed heenkomen zoekt. Udi en Morris brengen ons naar het hotel, het Pangarean Beach hotel wat zoals de naam doet vermoeden aan het strand ligt. Gelukkig hebben we morgen tijd om het strand te bezoeken en wat foto’s te nemen. In een ongekende hoosbui arriveren we bij het hotel wat gelukkig een overdekt aankomst gebied heeft zodat wij en de bagage droog naar binnen kunnen.
Wij besluiten in het restaurant te gaan eten wat weer een activiteit op zich is; niemand van het bedienend personeel spreekt Engels wat tot grote chaos leidt. De Traveler ontdekt lipstick op zijn glas koud water en reclameert hierover waarna hetzelfde glas komt met de lipstick en heet water. Gelukkig weet men eindelijk een Engels sprekende bediende op te trommelen waardoor de avond alsnog harmonieus eindigt.
Laatste activiteit voor vanavond, herpakken van de koffers want morgen vliegen wij naar Djakarta op Java.
Schitterend 🥰
Dat was weer een leuke les geschiedenis 👍