The magical moment bij de Borobudur

De vogels zijn nog niet wakker als het alarm afgaat om half vier. De Traveler laat zich uit bed vallen, stoot onmiddellijk zijn schenen, omdat hij tegen het nachtkastje aanloopt; het is best lastig als je iedere avond in een andere kamer slaapt. Om tien over vier staat er een chauffeur klaar om ons naar de Borobudur te brengen.

Borobudur is afgeleid van het Sanskriet “Vihara Buddha Ur” wat “boeddhistische tempel op de berg” betekent. Het is gebouwd tussen 750 en 850 AD met een basis van 123x123m en er is in totaal 56640 m3 steen gebruikt. De eerste vier rechthoekige verdiepingen van de Borobudur laten ruim 1500 reliëfs zien, die het leven van Boeddha illustreren. In totaal zijn er 2672 reliëfs en 504 Boeddha beelden. In totaal zijn er 9 verdiepingen, waarvan 6 vierkante en 3 cirkelvormige, die elk een oefening in meditatie voorstellen ( 7 x rond met de klok) ter voorbereiding op de aankomst op het hoogste platform, het Nirwana of hiernamaals.

De Borobudur is ontdekt door een Nederlandse medewerker van de toenmalige Britse Gouverneur van Java Sir Thomas Raffles, H.C. Cornelius.

Het tempelcomplex is gelegen vlakbij de Merapi een nog werkende vulkaan.

Wij arriveren in het pikkedonker bij de ticket-office bij gate 8 waar we onze gereserveerde tickets kunnen ophalen. Alvorens het pand te betreden dienen we een volledige security check te ondergaan, ook hier is men beducht op terroristische aanslagen op dit belangrijkste Boeddhistische object ter wereld.

Wij zijn niet alleen, vanuit de hele wereld werkt dit werelderfgoed complex als een magneet. Bij de balie worden de paspoorten gecontroleerd, met de bevestiging die wij van ons hotel hebben meegekregen, krijgen we een sticker op de borst geplakt en een tasje met een souvenir, een batik shawl.

Bovendien krijgt iedereen, indien gewenst, een zaklantaren uitgereikt want het eerste uur is het aardedonker en moet er naar de negende verdieping geklommen worden om een goed plekje te vinden op de Borobudur, voor de zonsopgang. De Traveler en Marina hebben hun tickets en gaan onderweg naar de Tempel. Het al aardig druk gegeven het tijdstip en het oogt redelijk spookachtig al die zwaaiende lichtjes in het donker.

De Traveler onder aanvoering van Marina, weet een mooi plekje recht voor de Merapi met zicht op de plek waar de zon gaat opkomen, te veroveren. Ondanks dat het reeds 28 graden is heeft iedereen het koud en zit met omgeslagen dekens te wachten op de zaken die komen gaan.

Het wordt drukker en drukker en het lijkt de toren van Babel wel. Langzamerhand begint het te gloren en worden de beelden spectaculairder

Uiteindelijk is het dan zover, de zon komt boven de kim uit en kleurt de rook van de Merapi oranje. Een magisch moment, de Traveler zal dat niet snel vergeten.

Na de volledige zonsopgang wordt het even wat stiller op de Borobudur en geeft ons de gelegenheid nog wat herinneringen vast te leggen.

Daarna lopen we terug en maken gebruik van het ontbijt wat bij het ticket inbegrepen was. We lopen terug richting hotel, waarbij we gedwongen over een snuisterijen pasar moeten lopen, om bij de uitgang te komen.

In het hotel aangekomen verkleden wij ons en gaan nog even bij het zwembad liggen alvorens we weer in de Traveler mobiel stappen om ons te verplaatsen richting Yogyakarta.

Om 11:00 uur scherp vertrekken wij en komen onmiddellijk vast te staan in de file. Met de bekende Indonesische doortastendheid, heeft de Polis, inmiddels de route waarover straks de Boeddhisten optrekken richting tempel, afgesloten. Gevolg: chaos en anarchie ! Iedereen probeert elkaar in te halen en een tweebaansweg wordt ineens beschouwd als een vierbaansweg.

Helaas is de hoofdweg richting Yogyakarta afgesloten en een alternatieve route wordt niet echt aangegeven. Chauffeur Rahmat gelooft niet in de sterkte van een navigatie app en negeert de aanwijzingen van Marina aan de hand van Guru maps consequent. Nadat we door zijn eigenwijzigheid opnieuw de file induiken grijpt Moeder Jachthaven in; Rahmat wordt daar zo confuus van dat hij een stopteken van de politie negeert en gewoon de afgesloten route richting Yogya alsnog in rijdt. In tegenstelling tot in Nederland vindt de Polis het teveel werk om hem staande te houden en rijden wij op een stille weg Borobudur uit richting Yogya.

Aangekomen in Yogya gaan we eerst nog bij een zilversmid langs waarbij het proces op een duidelijke manier beschreven wordt, helaas vinden we niets van onze gading en gaan we onverrichter zake verder.

Rahmat weet nog een batik atelier waar we een rondleiding krijgen over het batik proces. Batik is Javaans voor ‘veel puntjes’. Om te batikken wordt de stof eerst gedeeltelijk met was beschilderd. De behandelde delen kunnen geen verf opnemen. Na het verven wordt de was verwijderd. Geavanceerde batik bestaat uit verschillende kleurgangen, waarbij tussen de verfbaden door de was (deels) wordt verwijderd of opnieuw wordt aangebracht. Ook worden er houtstempels gemaakt waarbij de stof dan bedrukt wordt, een precies werkje waarbij de stempel exact neergezet moet worden.

Ook hier zien we niets wat ons kan bekoren en we verlaten het pand om richting hotel te gaan. We chillen bij het zwembad en besluiten tegen vijf uur nog even naar De winkelstraat, genaamd jl. Malioboro,van Yogya te lopen.

Het is er extreem druk, de Kalverstraat in 020 is er niets bij. Ook hier hebben we als blanke toeristen veel bekijks en wordt je regelmatig aangeschoten om zo maar wat te praten in het Engels of een selfie te maken. In een van de winkels ontmoeten we een docent van de kunst Academie van Yogya die ons attent maakt op een expositie waar o.a. afstudeerwerken van studenten en werken van docenten geëxposeerd worden. We worden meegetroond en zien interessante werken en besluiten a l’ improvise twee werken aan te schaffen. Ter plekke hebben we een interessante discussie over batik kunst met het hoofd van de afdeling van wiens hand deze werken blijken te zijn.

Helaas is net de bodem van de schatkist bereikt en moeten we eerst gaan pinnen om deze weer aan te vullen en in staat te zijn de koop te bezegelen. Er wordt iemand gecharterd om samen met ons in de tegenover gelegen shopping mall een ATM te plunderen. Na dat het geld gepind is betalen we onze begeleider en kunnen we de aangeschafte kunstwerken meenemen.

Aangezien het een lange dag was kiezen we voor een restaurant in de buurt, Madam Tan. We eten er heerlijk en hoeven alleen de straat over te steken om toch nog redelijk op tijd het bed in te duiken.