Vandaag is er geen tijd voor uitslapen want de Traveler en Marina gaan een rondje fietsen. We rijden Yogya uit om een uur verder in the middle of nowhere uit te stappen. We gaan onder leiding van de eigenaar van de fietsenverhuur rijden door de desa. Towil is zijn naam en hij is 11 jaar geleden bij toeval ontdekt door de directrice van van Verre Reizen die met hem in een hotel aan de praat raakte en toen bleek dat hij fietsen verzamelde en daar een passie voor had. Uiteindelijk heeft het er toe geleid dat hij een bedrijf in fietsen verhuur heeft gestart en daar inmiddels heel succesvol in is.
Het concept is redelijk eenvoudig; door een aantal uur door de desa te fietsen en bij diverse mensen thuis demonstraties te krijgen wat er zoal in het leven van een kampong-er gebeurt. Towil is een vreselijk aardige vent en een graag geziene gast bij zijn dorpsgenoten.
Een rijst ontvel machine
We mogen bij een lagere school even binnen kijken, erg leuk want het was de eerste dag van het nieuwe school jaar.
En voor verkopers van allerlei zaken is er geen toegang tot de school
Wij krijgen bijna geen tijd om te fietsen want bij ieder huis, boom en plant heeft hij wel een verhaal en wordt er gestopt voor uitleg. Her en der wordt er geproefd van fruit, kroepoek en allerlei zoetige snacks.
Deze vrucht smaakt naar groene appel en wordt tegen de Kalongs beschermd door ze in plastic zakjes te verpakken. Niet alle vruchten worden ingepakt want de Kalongs moeten wel kunnen blijven fourageren.
Groene Rawit zo vers van het land
De mensen zijn zo vrolijk en blij als je bij hun stopt, we drinken er thee en krijgen emping aangeboden.
Alles vers uit de tuin om lekker gado gado of soto te maken
Dit is het echte Indonesië zoals de Traveler het kent van de verhalen van zijn moeder.
Na een paar uur fietsen stoppen we voor een lunch break we krijgen koffie en allerlei lekkers
Om bij te verdienen in de slappe tijd weven de vrouwen sjaals en natuurlijk moest moeder Jachthaven ook even proberen.
Deze Ular Sawah heeft helaas de klap met de klewang niet overleefd, deze niet giftige slang vind je veel in de rijstvelden.
Deze pakketjes worden gemaakt om tempeh in te verkopen en dat wordt in grote getale afgenomen door de kampung bewoners
Ter afscheid krijgen we gebakken tempeh mee.
De tijd vliegt om en Towil kan nog uren doorgaan maar de Traveler moet terug naar Yogya want hij heeft daar een afspraak met de sultan.
Na uitgebreid afscheid van Towil genomen te hebben keren we terug naar Yogya om de Kraton te gaan bekijken. Deze stad is de stad van het sultanaat en het culturele hart van Indonesië.
De Kraton Ngayogyakarta Hadiningrat is een paleis in Yogyakarta. Het complex bestaat uit meerdere paviljoens. Het oorspronkelijke paleis werd gebouwd in opdracht van sultan Hamengkoeboewono I, nadat hij het verdrag van Giyanti had getekend waarin de vrede tussen verschillende Javaanse vorsten en de Vereenigde Oostindische Compagnie werd geregeld. Het paleis werd in 1812 door troepen van Thomas Stamford Raffles geplunderd. De meeste gebouwen waar het huidige paleis uit bestaat zijn gebouwd in opdracht van sultan Hamengkoeboewono VIII.
Het sultanaat Jogjakarta (Indonesisch: Kesultanan Yogyakarta; Javaans: Kasultanan/Keraton Ngayogyakerto Hadiningrat) is een voormalige Javaanse monarchie gelegen in de provincie Jogjakarta, Indonesië. Het sultanaat stond tot 1945 onder souvereiniteit van het Koninkrijk der Nederlanden.
De heilige waringin boom op het kraton plein
Nadat sultan Agung van Mataram stierf, verwaterde de macht van de sultan binnen het sultanaat Mataram steeds meer. De Vereenigde Oostindische Compagnie maakte hier handig gebruik van om haar greep op het sultanaat te versterken. Op het hoogtepunt van het conflict werd het sultanaat gesplitst in twee rijken. Dit gebeurde op basis van het Verdrag van Giyanti op 13 februari 1755. Een van de twee nieuwe rijken was het sultanaat Jogjakarta. Het andere was het soenanaat Soerakarta.
Het verdrag benoemde Hamengkoeboewono I tot sultan van Jojgjakarta. Zijn volledige titel luidde Sampeyan Dalem Ingkang Sinuwun Kanjeng Sultan Hamengkubuwono Senopati Ingalaga Abdul Rakhman Sayidin Khalifatullah Panatagama.
Het erfelijke vorstendom Pakoealaman (Javaans: Kadipaten Pakualaman) was een deel van het sultanaat Jogjakarta, dat tussen juni 1812 en maart 1813, tijdens de Britse overheersing van Nederlands-Indië, werd opgericht als beloning voor de hulp die prins Natakusuma (ook Notokusumo) aan de Britse troepen had verleend in de strijd tegen het in opstand gekomen Jogjakarta. Dit tweede rijk bleef gedurende de verdere Nederlandse overheersing van Indonesië bestaan naast het sultanaat Jogjakarta. De Nederlandse koloniale overheid hield autonoom de macht over deze rijken via een politiek contract.
Toen Indonesië onafhankelijk werd, stemden de heersers van zowel het sultanaat Jogjakarta als Pakualaman toe dat hun rijken bij de nieuwe republiek zouden worden gevoegd. De twee rijken gingen op in de regio Jogjakarta. De sultan van Jogjakarta werd de gouverneur van deze regio en de prins van Pakualaman de vice-gouverneur. Beide waren ondergeschikt aan de president van Indonesië. De eerste gouverneur was Hamengkoeboewono IX.
Het hoofd van de Traveler zit nu werkelijk vol met Javaanse geschiedenis en eigenlijk verlangt hij naar het zwembad.
Er wordt besloten nog bij een leermakerij langs te gaan die in de buurt van de Kraton ligt. Jaya Langgen is een mooie leren tassen winkel waar het gehele proces van leerbewerking in de werkplaats aanschouwt kan worden. De Nederlandse eigenaar leidt ons zelf rond en de Traveler vindt eindelijk de leren riem in de kleur die hij al lang zoekt.
Daarna keren we terug richting hotel waar we een luie namiddag hebben met een heuse fles witte wijn en nacho’s to share.
‘s avonds eten we in het hotel restaurant waarna de koffers weer ingepakt worden, morgen vertrekken we richting Solo.
Schitterend! Wat zien jullie veel!