Over de 2000e nieuwe Kiwi en een top B&B

Vandaag verlaten we Rotorua en gaan op weg naar de plaats Thames gelegen op het schiereiland Coromandel. Het behoort tot de regio Waikato. Het schiereiland scheidt de Golf van Hauraki van de Grote Oceaan. Het schiereiland is steil en heuvelachtig en wordt voor het grootste deel bedekt met subtropisch regenwoud. Het is 85 km lang en op het breedste stuk 40 km breed. Het gebied ligt in de buurt van de steden als Auckland en Tauranga. In tegenstelling tot deze stedelijke gebieden is het schiereiland juist dunbevolkt. Het grootste deel van het binnenland wordt bedekt door bos. Voor de kust liggen eilandengroepen zoals de Motukawao eilanden in het noorden, de Alderman eilanden en het Slipper eiland in het zuidoosten en de Mercury islands in het noordoosten. Er zijn diverse tekenen van vulkanische activiteit op het schiereiland. In het Mioceen en het Plioceen was de vulkanische zone van Coromandel zeer actief. Hierna verschoof deze activiteit zich naar het vulkanisch gebied Taupo. Geothermische verschijnselen zijn nog steeds aanwezig op het schiereiland. Er zijn diverse warmwaterbronnen, zoals op Hot Water Beach.

Alvorens richting Thames te rijden, gaan we eerst nog een Kiwi conservatory bezoeken. The National Kiwi Hatchery Aotearoa is in Rainbow Springs Rotorua gevestigd. Het is de meest toonaangevende kiwi-broederij ter wereld, die elk jaar meer dan 130 Kiwikuikens uitbroedt en op laat groeien en uitzet in het wild (ongeveer 75 % van alle Kiwi’s in Nieuw-Zeeland is uitgebroed en uitgezet).

Rainbow Springs Nature park vindt zijn oorsprong in het feit dat in 1929 een jonge man met de naam Ted Bruce verhuisde van Fielding naar Rotorua en een vervallen melkveebedrijf gesitueerd op moerassige grond overnam. Ted moet wel iets in dat land hebben gezien, want bijna 90 jaar later is Rainbow Springs een van de belangrijkste toeristische attracties in Rotorua en verwelkomt jaarlijks duizenden gasten.

We boeken een tour die om tien uur begint en waarbij we een kijkje achter de schermen hebben bij het National Kiwi Hatchery Aotearoa We hebben geluk want de afgelopen nacht heeft de National Kiwi Hatchery Aotearoa een gigantische mijlpaal bereikt: het 2.000e kuiken is uit het ei gekropen sinds 1995.

De hele nacht is er een televisieploeg aanwezig geweest om deze mijlpaal live vast te leggen en als de Wormholetraveler & Co. de ruimte binnen lopen (helaas mag er niet gefotografeerd worden) wordt net het kuiken getoond. Een bijzonder moment……

Het ei werd tussen 75 en 78 dagen geleden gelegd, daarna door een speciaal team  binnen gebracht bij de The National Kiwi Hatchery Aotearoa.

Er zijn ongeveer 68.000 kiwi over in Nieuw-Zeeland en elk jaar overlijdt 3 procent van de onbeheerde Kiwi. Zonder voortdurende steun schatten experts dat de bruine kiwi binnen twee generaties in het wild zal uitsterven. Van elke 100 Kiwi-eieren die in holen in het bos worden gelegd, zullen slechts vijf kiwikuikens de volwassenheid bereiken. Door de Kiwi-eieren veilig uit te broeden in de broederij en ze te verzorgen totdat ze een “hermelijn-proef” gewicht van 1 kg bereiken, neemt hun overlevingskans toe tot 65 procent.

 

Het deze nacht geboren kuiken, wordt aan een volledige gezondheidscontrole onderworpen en vervolgens in een speciaal ontworpen broedplaats geplaatst.

Na twee dagen wordt het kuiken naar een broedbak verplaatst – een crèche voor baby-kiwi, een leuke veilige, warme plek om op te groeien zonder zich zorgen te hoeven maken over roofdieren. Als het kuiken drie weken oud is, wordt het vrijgelaten in een buitenverblijf dat de natuurlijke bosomstandigheden nabootst en daar blijven tot het een kilo zwaar wordt. Na vier tot vijf maanden zal het worden teruggebracht naar het wild, groot genoeg om voor zichzelf op te komen tegen roofdieren.

 

We bezoeken ook nog een ruimte waar een aantal Kiwi’s rondstruinen, Kiwi’s zijn nachtdieren en door de cyclus om te draaien (nacht = dag dag =nacht) zijn ze in het donkere hok overdag actief.

 

Uiteindelijk verlaten we de broedruimte en komen in een ruimte waar informatie over Kiwi’s tentoongesteld is en zeer wetenswaardig is

 

 

Na de tour duiken we het park in en natuurlijk moet de big splash attractie geprobeerd worden. Het is een soort water achtbaan waarin je met een boot via een lift naar boven wordt getakeld en door een soort samenvatting van de historie van Nieuw Zeeland uiteindelijk via een soort vrije val weer eindigt waar de boot weggevaren was. De operator die ons in de boot laat zegt dat we geen worries moeten hebben en dat we alleen maar minor spatten water zullen krijgen. Nou lieve lezertjes de WHT kan bevestigen dat naast een bijna Whiplash hij ook serieus nat was en dat hij tot ver in het park wijdbeens heeft moeten lopen om niet zijn natte onderbroek te voelen.

 

 

 

We spotten regenboog forellen die in een heldere beek en masse rondzwemmen

Sequoia’s zijn er legio te vinden en zijn zeer uitnodigend om een hug mee te hebben

De Kereru of te wel de New Zealand duif heeft de Traveler reeds in het wild gespot (Franz Josef Gletsjer), maar leuk om wat extra info over te verkrijgen.

De vogels in dit wildpark zitten in een gigantisch grote kooi waar je in kan rondlopen; de vogels in dit park zijn opgevangen en zullen te zijner tijd weer in het wild uitgezet worden.

Op de bekende New Zealand humoristische wijze krijgen we veel informatie over de Kea

ook waarschuwingen zijn humoristisch opgesteld maar met een serieuze ondertoon

Eindelijk ontmoeten we de Kaka

 

En in het struweel spotten we een IJsvogel

En ondanks dat we de super zeldzame blue duck niet in Tongariro hebben gespot komen we deze hier wel tegen. Niet verwonderlijk dat we deze niet in het wild gespot hebben: het heeft het formaat van een badeend !

 

Vuistdikke alen zitten verstopt in het bergbeekje maar met wat geduld kan je er toch een spotten

Na al dit moois verlaten we het natuur park; we zijn weer iets wijzer geworden over de flora en fauna van New Zealand.

Aangezien moeder Jachthaven nog steeds een schapenvelletje wil scoren gaan we kijken bij een farm waar je ook een tour kan boeken. Als de WHT de wens zou hebben deze tour te gaan doen dan liet hij dit idee zeker varen, na het aanschouwen van de overvolle karren met Aziaten, die waarschijnlijk voor het eerst van hun leven op een boerderij zijn.

Helaas is het velletje te duur (logisch in dit toeristische centrum) dus vertrekken we onverrichte zaken en gaan op weg naar Thames. Onderweg stoppen we nog even bij de Owharoa Falls die we snel op de gevoelige p[laat vastleggen.

Voort gaat het en uiteindelijk arriveren we in Thames bij de Cotswold lodge. Via een steile weg komen we aan bij het huis wat bovenop een heuvel ligt. Een prachtige B&B gerund door Garth en Adrienne. We worden ontvangen met een heuse high tea en hebben gelijk een klik met het echtpaar en voelen ons onmiddelijk thuis. We boffen want het is prachtig weer en de temperatuur tikt de 21 graden aan.

 

We zetten onze spullen in de kamers die overigens prachtig zijn en gaan lekker op het gemak gebruik maken van de tuin.

Tegen het einde van de dag, moet er natuurlijk mediterraan geborreld worden en dat kun je wel aan Moeder Jachthaven overlaten, om dat op professionele wijze te organiseren.

Tegen het vallen van de avond gaan we in Thames eten bij de GBD welke is aanbevolen door gastheer Garth. Voorzien van een visitekaartje met daarop het verzoek gratis drankjes bij het diner te verzorgen, schuiven we aan tafel in het Taveerne GBD, wat gezellig druk is. We hebben uitzicht op de houten kerk, die natuurlijk toch vastgelegd moet worden.

 

Het eten is prima en we vermaken ons kostelijk.

na het eten rijden we nog even naar de Thames Coastal Walkway waar we de aanwezige kunst bekijken fotograferen.

 

 

Uiteindelijk keren we weer terug bij de Cotswold B&B; een mooi dagje komt tot een einde. Morgen gaan we de Coromandel verkennen.