Over watervallen en een flipperkast vogel

Deze ochtend hebben de WHT en MJ de tijd aan zichzelf want ThoLau moeten werken. Natuurlijk doet Moeder Jachthaven ontzorgen en worden er eerst boodschappen gedaan, bijvoorbeeld bij de lekkerste bakker van Katoomba waar voor een grijpstuiver brood gekocht kan worden. We kiezen wat ambachtelijke broden en voor een bijzonder exemplaar moeten we acht euro neerleggen. De WHT verlaat enigszins shellshocked de winkel en is is ervan overtuigd dat in Europa opstand zou ontstaan bij zulke prijzen.

Na gedane boodschappen gaan de WHT en Ibu Marina hiken richting de Leura waterval. De start van de hike is vlakbij de B&B dus dat komt goed uit. Het eerste deel van de hike is behoorlijk nat want al het regenwater loopt via de laagste delen inclusief tracks richting de rivier beneden in de Canyon.

Vele bomen zijn omgevallen en nog veel meer verliezen hun bast wat normaal is bij de eucalyptus bomen die teveel water hebben gekregen.

Geheel ongevaarlijk is het niet, af en toe hoort de WHT stukken rots langs suizen en komen ze langs verse aardverschuivingen.

Het is constant balanceren en kijken of je de volgende stap kunt zetten. Uiteindelijk komen we aan bij de voet van de Leura Waterval, een mooie beloning voor een moeilijke afdaling.

Na even uitgeblazen te hebben besluiten we door te gaan, want wat we hebben afgedaald (zo’n 300 m ), moeten we ook weer omhoog.

De vegetatie blijft bijzonder en steeds komen we weer nieuwe onderdelen tegen in het regenwoud. Eenmaal weer op hoogte ziet de waterval er nog spectaculairder uit. Lang hebben de WHT en Ibu Marina niet want het begint tegen zessen te lopen en dan valt de duisternis in.

De Australiërs maken gebruik van de natuur om rust- en schuilplekken te creëren. Deze natuurlijk gevormde Abri paste volledig in het landschap

Vogels te over in de Blue Mountains , sommigen laten zich niet graag fotograferen andere gaan er echt voor zitten…..

Dan horen de WHT en MJ een raar geluid midden in het regenwoud; alsof er iemand een flipperkast bedient, al gauw zien ze wat het is: een Lier vogel. Een van de twee grote, op de grond levende Australische zangvogels , van het geslacht Menura , genaamd vanwege de prachtige staartveren van het mannetje van de Menura novaehollandiae, die kunnen worden opgericht om eruit te zien als een lier. Ze staan bekend voor hun buitengewone vermogen om natuurlijke en kunstmatige geluiden uit hun omgeving na te bootsen .

In dit geval probeerde een mannetje indruk te maken terwijl zij aangaf hoe bedreven zij is in het scharrelen naar voedsel. De beide vogels gingen volledig op in hun spel en besteedde totaal geen aandacht aan de travelers.

Na al dit moois arriveren we weer in ons woonwijkje waar een heerlijk diner op ons wacht en waar de WHT s avonds leert hoe het spel Sushi en go werkt. Na vier keer alle hoeken van de kamer gezien te hebben is de WHT er wel klaar mee, tot groot vermaak van de anderen.

Uiteindelijk wordt het tijd om naar bed te gaan want iedereen is toch wel vermoeid na een dagje hard werken (op kantoor of in de canyon). Dan een serieuze roep van Thomas uit de badkamer, wat blijkt, hij is op een spin gaan staan in de badkamer en het beest heeft hem gebeten. Direct gaat bij Laurence het alarm protocol in werking: waar ben je gebeten, hoe ziet de spin eruit, liefst maak een foto, doet het pijn. In dit geval heeft Thomas het beest levend op het badkleedje meegenomen en weten we het beest in een glas te krijgen. Na determinatie van de spin met de spinnen app blijkt het om een niet giftige baby wolfspin te gaan.

Het beest mist twee poten die Tomas verbrijzeld heeft, gek dat het beest hem gebeten heeft. Thomas heeft geluk gehad, als het de Sydney Funnel Web Spider was geweest dan was hij nu onderweg naar het hospitaal.

Lessons Learned: iedereen vanaf nu op tenminste slippers in huis en als je je schoenen aantrekt eerst leeg schudden.