Vandaag is het een luie dag voor De Traveler & Co; ThoLau zijn vroeg gaan werken in Sydney en dus hebben ze het rijk alleen. Na een luie koffie ochtend waarbij voornamelijk op de veranda gezeten wordt, besluit de WHT om samen met Ibu Marina een kleine hike te doen waarbij we via Banksia look out en Honeymoon point richting Echo point lopen. Zo gezegd zo gedaan, ondanks dat de temperatuur zo rond de 20 graden is, begint de vegetatie zich steeds meer herfstig te gedragen. De bomen laten hun bast vallen en er verschijnen steeds meer paddestoelen.
De hike tracks hebben na de zware regenval in de afgelopen periode groot onderhoud nodig en er wordt groot materieel ingezet. Vooral zand om te stabiliseren en drempels om treden te verstevigen worden in grote getallen aangevoerd.
Onderweg worden voortdurend gewezen op allerlei gevaren, zoals hier op de nadering van een wespennest. Gelukkig is het nest niet te horen, laat staan dat er überhaupt wespen rondvliegen, dus met een gerust hard kan het reisgezelschap de bewuste plek passeren.
Even later treffen we een dode lemuur aan die inmiddels opgeruimd wordt door de roteb van het bos; vliegen en wormen.
Bij Banksia outlook genieten we van het uitzicht, een van de vele in de Blue Mountains.
Onze laatste look out van vandaag is honeymoon point en opnieuw een adembenemend uitzicht. Inmiddels is de zon achter de wolken vandaan gekomen en al zwetend en puffend vertrekt de WHT met in z’n kielzog Ibu Marina richting dorp.
Na een half uurtje lopen stuitten de WHT en Moeder Jachthaven op het Gingerbread House wat nog heerlijk in kerstsfeer is. De WHT heeft zich laten uitleggen dat veel ex-Europeanen graag kerst in wintersfeer vieren en daar heeft de plaatselijke horeca op in gespeeld met de X-Mas in July actie. Dat is nl. de periode dat er sneeuw ligt in de Blue Mountains en met name in Katoomba. Kortom in deze kerstsfeer bestelt de WHT koek en sopie wat met smaak geconsumeerd wordt.
Daarna gaat het weer heuvel af richting B&B, onderweg scoren we nog een plaatselijk suffertje die in een plastic zak bij iedereen op het gazon geworpen wordt. Aangezien vele vakantiehuizen onbewoond zijn nu blijven de Gazetten soms wekenlang liggen.
Na aankomst in de B&B kunnen de jassen uit en genieten de WHT en MJ van een lekker zonnetje op de veranda. De pret wordt nog meer vergroot als diverse vogels besluiten ook de tuin van de B&B te bezoeken. Vooral een jonge Kookaburra is dusdanig nieuwsgierig dat het op de balustrade nog geen meter van de WHT gaat zitten en hem brutaal aankijkt.
De kookaburra of lachvogel is een ijsvogelsoort. De naam lachvogel slaat op de roep van deze vogel die erg op de menselijke lach lijkt.
De kookaburra heeft een lengte van ongeveer 42 centimeter en een gewicht van 310 tot 480 gram. De kookaburra heeft een lange, forse snavel en is roomkleurig op de kop en de borst. De kruin is bruin en daaronder loopt weer een brede, bruine oogstreep. Op de bruine vleugel zitten wat blauw gekleurde dekveren en de staart is roodbruin met een donkere band. Mannetjes en vrouwtjes lijken sterk op elkaar. In tegenstelling tot veel andere, meestal kleine soorten ijsvogels is deze ijsvogel niet aan water gebonden maar jaagt hij op landdieren: insecten, slakken, kikkers, reptielen en soms kleine vogels. Uiteindelijk verdwijnt hij weer met een kakelende lach.
Inmiddels keren de harde werkers uit Sydney retour en heeft Ibu Marina voor de inwendige mens gezorgd. Naast een hartige taart is een groot formaat borrelplank voorzien van lekkere hapjes en kan een ieder z’n trek naar eigen believen stillen.
Om de dag op een goede manier af te sluiten gaat het gezelschap ook nog een nachtwandeling doen.
Voorzien van petzels en ultra beams loopt het gezelschap een gedeeltelijk verlichte wandelroute.
Waarbij tot gruwel van iedereen een close encounters of the third kind is met een zeker 10 cm bruin gele spin die zich verdekt had opgesteld onder de balustrade en bij aankomst van het gezelschap er met een ratelende tred op de houten vlonder vandoor ging. Gillend en met verhoogde hartslag stoof het gezelschap uiteen en het duurde zeker een kwartier voordat iedereen weer een normale hartslag had.
Natuurlijk werd er ook van het uitzicht (zover dat mogelijk was) genoten.
En brak iedereen z’n hoofd wat voor naaktslak we nu weer hadden aangetroffen.
Kortom het was een vermakelijke nachtwandeling die voor de WHT wel wat langer had mogen duren maar aan al het leuks komt altijd een eind! Een glaasje rode wijn tegen de opwinding deed de WHT goed en zo kwam er aan een chill dagje toch nog een opwindend einde.
