Rain rain go away come again another day

Vandaag moeten we de B&B verlaten want de planning is dat we een nachtje gaan kamperen vandaag. Het regent pijpenstelen dus we hebben geen haast de B&B te verlaten en er wordt zelfs door de kampleiding gespeculeerd het kamperen te schrappen als het zo blijft regenen. We besluiten in Leura de dag door te brengen en in ieder geval een lunch te hebben.

Leura is een van de reeks kleine steden die zich uitstrekken langs de Main Western-spoorlijn en de Great Western Highway die het Blue Mountains National Park doorsnijdt . Leura ligt naast Katoomba De eerste Europeanen die het gebied betraden, in 1813, waren de expeditie van Gregory Blaxland, William Lawson en William Charles Wentworth. Ze werden gevolgd door de expeditie van George Evans in november 1813 en de wegenbouwpartij van William Cox in het volgende jaar.
Leura’s hoogte van 985 meter leidt tot incidentele sneeuwval in de winter en een klimaat dat alle vier de seizoenen duidelijk weerspiegelt.
Het dorpscentrum ligt aan Leura Mall, dat op dit punt wordt gescheiden door een brede met gras begroeide middenstrook beplant met bloeiende kersenbomen. Het historische straatbeeld is grotendeels bewaard gebleven, al was er lokaal bezorgdheid over de ontwikkeling van een winkelcomplex op de plek van een voormalig distributiemagazijn. Het nieuwe winkelcomplex is opnieuw ontworpen om beter te passen bij de sfeer van Leura Mall na overleg met de bredere gemeenschap en is nu voltooid, met een Woolworths-supermarkt en een slijterij. In het historische postkantoor is nu een persbureau gevestigd. Het Alexandra Hotel, niet ver van het treinstation, biedt een panoramisch uitzicht vanaf de veranda aan de achterkant. Er is een aanzienlijk aantal restaurants, cafés en coffeeshops langs Leura Mall, tussen de boetieks, cadeau- en antiekwinkels.

We parkeren de auto en lopen in de stromende regen naar het dorps centrum waar we diverse boetiekjes aandoen waar vooral moeder Jachthaven aan kijken kijken en niet kopen doet. Uiteindelijk eindigen wij bij Leura’s Red Door Cafe waar we heerlijk lunchen.

Na de lunch bezoeken we een vreemde snuisterijen winkel waar je onder andere de tovenaars-staf van Harry Potter kan kopen, de WHT is tempted, maar weet zich te beheersen.

Uiteindelijk blijkt het weer toch dusdanig te verbeteren dat de kampleiding het er op waagt.

Natuurlijk moet er proviand en drank ingeslagen worden want de WHT en Ibu Marina krijgen de full treat van de kampleiding.

Terwijl het droger en droger wordt stappen we in de City Tank en gaan onderweg naar Blackheath Glen Reserve een camping in Megalong Valley.

Denk nu niet lieve lezertjes dat het hier om Glamping gaat, nee hier gaat het om hardcore kamperen waarbij de kampeerder self supporting moet zijn. Nou dat is wel besteed aan de gemiddelde Australische kampeerder; in hun uitrusting zit tenminste één generator, ledfloodlights, een motorzaag, een motorbladblazer, bijl, 4WD met snorkel,recovery track, roofracks, fishing gear, southern cross tattoo op kuit en daktent of all terrain caravan. De Traveler & Co voldoen aan een aantal vereisten, in dit geval zijn daktent en 4WD met snorkel sowieso aanwezig, daarnaast heeft iedere kampeerplek een vuurbak en gelukkig hebben ThoLau ervaring met hardcore kamperen en hebben brandhout meegenomen.

Een van de eerste zaken is dat de afwatering op de kampeerplek met waterloopkundige precisie aangelegd moet worden, een taak die je wel aan de Traveler over kan laten.

Tweede is dat de daktent die vrijwillig is afgestaan door ThoLau, zodat de WHT en MJ daarin hoog en droog kunnen slapen, terwijl zij in een Ali-Express trekkerstent slapen met alle ongemakken van dien.

De Camping is voorzien van een toilet unit waar zelfs de kakkerlakken voor terug deinzen en om er te komen moet eerst de snel stromende rivier doorwaad worden. Tactiek is stoppen met drinken een uur voor het naar bed gaan en in het donker je blaas legen aan de rand van de rivier, want als je naar het toilet moet midden in de nacht, dan heb je een probleem want dan ligt het ongedierte tuig op de loer in de buurt van de toilet-unit.

Inmiddels heeft Lau de voorbereidingen voor de maaltijd gedaan en kan Thomas het afmaken.

Het begint te schemeren en ThoLau maken het vuur aan zodat dingo’s, vossen en lemuren het niet in hun hoofd halen dichterbij te komen. De WHT heeft met z’n zakmeszaag nog een belangrijk aandeel in het op maat maken van stukken hout die in de korf passen.

Iedereen is voorzien van een Petzel en nu komt het zoeklicht van de Traveler volledig van pas. Zelfs onze hardcore kampeer buren hebben zoiets niet. Na het zingen van het overbekende Camaro lied wordt het kampvuur geblust en vertrekt iedereen naar z’n tent.

Voor de Wormholetraveler en Ibu Marina een hele klim, maar het ligt geweldig en het is zowaar warm in de tent, zelfs zodanig dat hij ‘s nachts zijn bivak muts af doet. Voor ThoLau is het afzien want het meegenomen grondzeil had isolatie waarde Z en de grond kou trok op als een Tesla vanuit stilstand. De volgende ochtend kon de Traveler melden dat hij goed geslapen had, terwijl ThoLau met onderkoelingsverschijnselen uit de tent kwamen.

Gelukkig was alle kampeerleed snel vergeten, toen bleek dat we deze dag kaiserwetter hadden; strak blauw en een heerlijk zonnetje. Na een goed ontbijt en dito koffie en thee, werd het kampement opgeruimd en de terugreis aanvaard.

Met een heuse koffiestop onderweg, waarbij een lokale markt bezocht werd en zowaar een plant en een boek over de blue mountains op de kop getikt werd,

arriveren we uiteindelijk weer in Bondi waar het 25 graden is. Snel wordt alles weer van de kampeerspullen opgeruimd en de vuile was van een week in de wasmachine gestopt. Iedereen heeft haast, want dit nazomerse weer is een cadeautje wat zo weer over kan zijn.

We haasten ons naar het strand waar we tot de invallende duisternis blijven zitten.

Als afsluiting eten we dit keer, het meesterkok gerecht uit Colombia, klaargemaakt door ThoLau.

Volledig verzadigt geniet de Traveler van de volle maan en kijkt terug op een fantastische week in de Blue Mountains.