Vandaag niet echt een vast plan met dien verstande dat we in ieder geval met de hybride thuiswerkers ThLau gaan lunchen in Noord Bondi. De Traveler is inmiddels al volledig gewend aan het strandleven en doet in ieder geval in de ochtend met Ibu Marina een koffietje bij Chaper One die inmiddels de parents of Lauuuuu (op zijn Filipijns uitgesproken) kennen en als vaste clientèle gewaardeerd worden. Zelfs mogen we gebruik maken van de kortingskaart van ThoLau en worden we begroet als verloren zoon/dochter. Na even gecheckt te hebben hoe de swell erbij lag op Bondi Zuid werd het tijd om te gaan lunchen bij Shuk, een mediterrane lunchroom waar het goed toeven is. We rijden met de City Tank naar Noord Bondi omdat Thomas ‘s middags nog moet werken terwijl Lau met ons terug gaat lopen richt Bondi center waar we op jacht gaan naar vintage spullen en een kado voor Lau die dit jaar in juni dertig wordt.
Het is goed bij Shuk en na goed gebruik delen we alles wat op tafel staat behalve de Cider waar de WHT volledig verslaafd aan is.
Na een mooie lunch in de zon splitst het gezelschap zich Tho gaat richting thuis kantoor en de rest wandelt richting Bondi. Onderweg vallen er toch een aantal zaken weer op; overal zijn er muurschilderingen en bij huurwoningen en appartementen zijn water en gas meters gewoon in de buitenlucht en vrij toegankelijk voor iedereen.
De vintage winkel vinnies heeft dit keer niets wat de WHT zou willen aanschaffen, een Hawaii shirt was erg aantrekkelijk ware het niet, dat het een vlek had, die volgens Ibu Marina, niet makkelijk te verwijderen was, dus de koop ging niet door.
Het cadeau van Lau daarentegen ging een stuk gemakkelijker, niet zo gek, want een winter wetsuit van Ripcurl in Bondi kopen, is als een fiets in Rotterdam kopen..gemakkelijk dus. Uiteindelijk valt de keuze op een e-bomb wetsuit van Ripcurl, waar Lau de hele winter (watertemp 23 C ) mee kan surfen.
Vermoeid van het winkelen lopen we terug richting de thuisbasis, waar Thomas staat te trappelen om nog even te gaan surfen. MJ voelt hier ook wel voor en Lau wil natuurlijk haar verjaardagscadeau uitproberen. De Traveler gaat niet, hij draagt zorg voor de foto’s. Gelukkig is er voor MJ ook een surfpak,waar ze met vereende krachten in gehesen wordt.
Surfen en Body boarden is nog niet zo makkelijk, zeker niet in de behoorlijk swell die er staat en de Backpackers Rip, die constant je terug richting rotsen zuigt. MJ heeft het moeilijk, terwijl ThoLau als ware surfgoden heersen, wordt MJ uiteindelijk als een huilertje op het wad terug het strand op geworpen, ze krijgt complimenten van iedereen want zo slecht ging het niet, maar echt een golf riden zat er niet in vandaag. Als we dan ook nog constateren dat de blue bottle kwal het surfwater onveilig maakt, wordt de zin om weer het water in te gaan minder. ThoLau maken hardhandig kennis met het beest; het voelt alsof er iemand met een zweep op je handen of gezicht slaat. Vermoeid maar tevreden wordt het vertrek sein gehesen en gaan we weer op huus an.
Daar hebben ThoLau inmiddels de ingrediënten voor de befaamde Tho burgers tevoorschijn gehaald en sluiten we deze dag weer af met een voldaan gevoel. Inmiddels gaan we ons laatste weekend in, waar de WHT weer niet vrolijk van wordt.
