Het wekkertje gaat super vroeg want de WHT en moeder jachthaven gaan de zonsopgang bekijken in Wadi Rum.
Wadi Rum ( Arabisch : وادي رم Wādī Ramm , ook wel Wādī al-Ramm ), ook bekend als de Vallei van de Maan ( Arabisch : وادي القمر Wādī al-Qamar ), is een vallei die in de zandsteen en granietrots in het zuiden van Jordanië is uitgesleten 60 km ten oosten van Aqaba ; het is de grootste wadi in Jordanië.
Wadi Rum wordt sinds de prehistorie bewoond door vele menselijke culturen, waarbij veel culturen, waaronder de Nabateeërs , hun sporen hebben achtergelaten in de vorm van rotstekeningen, inscripties en tempels. In het Westen is Wadi Rum misschien het best bekend om zijn connectie met de Britse officier TE Lawrence , die er tijdens de Arabische Opstand van 1917-18 verschillende keren doorheen ging. Het dorp Wadi Rum zelf bestaat uit enkele honderden bedoeïenen met hun tenten van geitenhaar en betonnen huizen en ook hun vierwielige voertuigen, een school voor jongens en een voor meisjes, een paar winkels en het hoofdkwartier van de Desert Patrol.
Het gebied is gebruikt als achtergrond in een aantal films. Zoals
Lawrence of Arabia – Red Planet -Mission to Mars – Passion in the Desert
Het is bewolkt dus een heldere sunset zal het niet worden. De WHT denkt zelfs dat het ‘s nachts regende, echter blijkt dat de touwtjes op het tentdak door de wind een tikkend geluid maken. We sluipen om 05:39 de tent uit en starten de 4WD en rijden van het kamp weg.
Dan maakt de WHT een beginnersfout en vergeet het sper differentieel te activeren. Gevolg het apparaat graaft zich in in het zandduin en is niet meer in beweging te krijgen. Gelukkig staat de 4WD onder een helling en is de WHT in staat de auto weer in in beweging te krijgen door hem achterwaarts te duwen terwijl MJ de auto behoedzaam uit het zand manoeuvreert en weer op de stenen krijgt.
We parkeren de auto en leggen de sunrise vast. Na een tijdje keren we terug richting koepel voor het ontbijt.
Na het ontbijt pakken we weer in en gaan we opweg richting Aqaba, het weer verbeterd en de zonnebril kan weer op.
We rijden terug richting de kings highway wat een druk bereden vierbaansweg is. Ondanks dat het een hoofdverbindingsweg is tussen Amman en Aqaba moet je als chauffeur goed opletten.
Er zijn veel spookrijders die een shortcut nemen om zo omrijden te vermijden, veel dieren (kamelen, geiten en ezels) op de weg, wandelaars en niet te vergeten de bumps! Dit zijn verkeersdrempels waar je een Sherman tank op kapot rijdt en ze zijn een soort van gecamoufleerd dus moet je als chauffeur continue op je qui-vive zijn om te vermijden dat je je voortrein aan barrels rijdt.
Aqaba is een freezone dus moeten we een grens passeren; de auto wordt gevisiteerd en onze paspoorten gecontroleerd. Gelukkig mogen we doorrijden. Voordeel dat Aqaba een freezone is, is dat de alcohol een stuk goedkoper is. Ook uit eten wordt hier behoorlijk minder belast dan in de rest van Jordanie.
Uiteindelijk arriveren we in Aqaba bij dit keer, een 5*-en hotel. Een hotel binnengaan in Jordanie is geen sinecure; er zijn beweegbare keer drempels en alle bagage wordt gescand. Het Mövenpick is geen uitzondering op deze regel en we ondergaan gedwee alle instructies.
Bij het inchecken wordt de Wormholetraveler welkom geheten en als geste krijgen we ruime kamers met zeezicht. Helaas zijn de kamers nog niet klaar dus hebben we alle tijd om het complex te verkennen. Het vijf sterren hotel is van alle gemakken voorzien en het is een behoorlijk groot complex. Het grenst aan de zee (straat van Aqaba) en heeft een prive strand, daarnaast diverse zwembaden, een spa, gym en allerlei verwennerij voor de vermoeide expeditie deelnemer.
We vinden een leuk restaurant waar ze van allerlei lekkers serveren en we besluiten hier te lunchen en te wachten op het seintje van de receptie dat we onze kamers kunnen betrekken.
Uiteindelijk belt de receptie met het goede nieuws dat de kamers klaar zijn en dat we de sleutels/keycard kunnen ophalen. We leggen de bagage op de kamer en spoedden ons terug naar het strand om even te dippen in de zee en in ieder geval, even op een strandbedje gelegen te hebben.
Ook constateren wij dat de locale glassbottom boats vooral op de sensatie beluste toerist mikken, ondanks hun mega reiservaring zijn de GPD en Full Maya niet van plan met een locale boot te gaan dus gaan we vanmiddag op zoek naar iets anders.
Inmiddels heeft het gezelschap besloten zich de volgende dag te splitsen in twee groepen, te weten, Moeder Jachthaven en de Traveler gaan golfen en de GPD en Full Maya gaan Aqaba verkennen waarna we ‘s middags gezamenlijk iets ondernemen. Ook vandaag wordt een verkenningsvlucht gemaakt richting het, volgens de Locals, mooiste strand van Aqaba, South Beach. Daar zijn ook de mooiste snorkel plekken te vinden en groeit imposant koraal. Het is een publiek strand dus hier vindt je backpackers en locals, de grote toeristenstroom komt hier niet die blijven veilig op hun resort strandje zitten. Kortom een mooie plek om heen te gaan.
De temperatuur begint aardig op te lopen inmiddels is het 33 graden en nog steeds stijgende. Gelukkig is er een heavy duty ac aan boord zodat we enigszins comfortabel kunnen cruisen richting South Beach.
We passeren de haven van Aqaba en komen aan bij het begin van South Beach, een stuk strand wat nog geheel onder ontwikkeling is gezien het feit dat de boulevard nog niet af is en grote delen van wegen nog niet ontsloten zijn. Gelukkig hebben we de 4WD die alle lastige stukjes prima zonder problemen neemt.
Voor het snorkelen hebben we een reuze keuze uit allerlei duikplekken met mooie namen als Japanese garden en Underwater Military Museum.
We rijden door naar het Tala Bay Resort waar we na het laten checken van onze paspoorten naar binnen mogen, want Full Maja en de GPD willen daar een semi onderwater tocht boeken in de Neptune. Helaas is het boekingskantoor gesloten dus moet de boeking via de telefoon verlopen en is het nog onzeker of de tocht voor morgenmiddag afgesproken kan worden.
We lopen wat rond in Tala Bay en we verbazen ons over het feit dat het uitgestorven lijkt; de jachthaven ligt vol met miljoenen jachten maar geen mens op de kade laat staan op de schepen.
Moeder Jachthaven wil terug naar ons hotel om daar vanaf het strand de zonsondergang mee te maken. Het is ongeveer 15 minuten rijden en de Traveler weet inmiddels met welke snelheid hij de politiecontroles kan voorbij rijden zonder aangehouden te worden. Dus inderdaad zijn we mooi op tijd terug in het hotel en kunnen ons op het prive strand installeren voor een sunset experience. Op het strand is er best wel wat te doen, voor de gasten wordt er van alles georganiseerd zoals een ondefinieerbare cursus waarin mensen verkleed in clowns pakken gefilmd worden. Klaarblijkelijk met het doel op de socials een interessante posting te kunnen doen.
Aqaba ligt tegen de grens met Israel en in het bijzonder met Eilat wat aan Aqaba vast zit met een no go area ertussen. Er is behoorlijk wat militaire activiteit want er vliegt veel militair vrachtverkeer voorbij en ook regelmatig Apache helicopters.
We concentreren ons op de sunset die heel mooi is en Moeder Jachthaven en de GPD schieten heel wat plaatjes van dit altijd fascinerende fenomeen.
Toch wel bezweet van de hoge temperatuur die inmiddels is opgelopen naar 36 graden keren we terug naar de kamer om ons op te frissen en klaar te maken om naar het centrum van Aqaba te lopen om daar in het goed aangeschreven Rakwet Kanaan Restaurant te gaan eten. Het blijkt een schot in de roos en via een trap met verlichte paddestoelen krijgen we een mooie plek op de eerste verdieping met zicht naar buiten en een heerlijke zwoele wind die ons enigszins afkoelt.
Het eten ziet er geweldig uit en nog belangrijker het is een grote smaakexplosie.
We vermaken ons prima in dit restaurant met zijn zeer vriendelijke staf waar we weer van alles leren over Jordanie en diens inwoners.
Na uitgebreid bedankt voor het heerlijke eten wandelen we terug richting hotel; ook dan zie je van alles op straat zoals reclame voor een duikcursus waarvoor het niet nodig is dat je kan zwemmen
en een dranken winkel waar je alle drank die je maar kan bedenken kan kopen.
De dames schaffen wat Rose en Witte Wijn aan zodat we op de hotelkamer onze eigen drankvoorraad kunnen aanvullen. Tot aan Aqaba was drank kopen een onmogelijke missie maar in deze freezone is alles mogelijk. Helaas zijn de heren van de drank winkel niet in staat om een bonnetje te produceren maar als oplossing mag MJ de kassa fotograferen zodat we toch een soort van bonnetje hebben.
Met een goed en tevreden gevoel gaan we terug naar de kamer waar de bergschoenen van de Traveler schoon gemaakt moeten worden want daar moet morgen op gegolfd worden.
De Traveler en MoederJachthaven wensen de GPD en Full Maya een mooie nacht toe en veel plezier in de ochtend, via onze Orange Jordanie telefoons beloven we contact met elkaar te houden. Morgen golfen de Traveler verheugt zich erop……
