We zijn al vroeg in het fort om de sun rise mee te maken en van het uitzicht te genieten.
Deze keer cirkelen we na het ontbijt om het Namutoni kamp heen, we hebben ons voorgenomen een rondritje te maken en een aantal waterholes te bezoeken op zoek naar beesies. We beginnen met Klein Okevi en Groot Okevi waterholes waar het alleen maar droog is met af en toe een verdwaalde zebra waarna we een rondje doen om de Fischer’s Pan waar we al gauw stuiten op iets bijzonders; een Martial Eagle die een Helmeted Guineafowl geslagen heeft en deze boven in de boom heerlijk aan het oppeuzelen is. De overgebleven parelhoenders zijn redelijk in paniek en zenden hun alarmschreeuwen uit maar het is te laat de adelaar heeft er een te pakken.
We rijden door naar de volgende waterhole en treffen deze verdroogd aan, niets te zien dus. Voort gaat het en als we langs een pan rijden denken we een gedode zebra te zien, maar dat blijkt een fata morgana als het beest even later rechtop gaat zitten als wij luid aan het speculeren zijn over diens status.
Op de kop van de pan treffen we allerlei vogels aan die natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd moeten worden.
We rijden weer langzaam richting het fort van Namutoni als we in de verte olifanten ontwaren, helaas komen ze niet onze richting op dus genieten wij op grote afstand.
Dan vanuit het niets is het over met de grote stilte, eerst drie wrattenzwijnen rustend in de schaduw,
dan wildebeesten ook in de schaduw
en een schichtige Koedoe die over de weg stuift, met gemak springt deze gigant over 3 meter en wordt daarom door de lokals wel crazy koedoe genoemd.
We eindigen door via het dik dik pad bij de kleine Namutoni waterhole waar we weer veel beesies spotten
Na een ochtendje spotten zijn we wel klaar met doorelkaar gehusseld te worden en rusten we uit aan het zwembad. In de schaduw proberen we high noon te overleven, het loopt inmiddels tegen de 40 graden dus niet bewegen en veel drinken is het devies.
We dineren vroeg dit keer want we gaan op avond safari met onze gids Fatima, die het reisgezelschap aangevuld met twee leuke Nederlanders uit Wageningen gaat rond rijden in het pikkedonker. Ze is diep onder de indruk dat de WHT de geheime spotter code kent en wil graag van hem weten wie dat gelekt heeft, natuurlijk zijn de lippen van de WHT gesealed en geeft zijn bron niet prijs.
We rijden richting klein Namutoni en voordat we daar zijn hebben we al een hyena, een dikdik en een woestijnhaas gespot.
Fatima is zeer bedreven in het hanteren van het rode spotlight waarmee vooral de ogen van de beesies gespot worden. Bij de waterhole treffen we number one en two aan die we absoluut gemist hadden ware het niet dat Fatima ze feilloos spotte.
Voort gaat het en we passeren de Namutoni waterhole waar overdag niets te zien was maar waar nu een grote kude number ones vertrekt na gedronken te hebben. Fatima legt uit dat we richting springbok-fontein rijden waar we kans op nog meer beesies hebben: nou dat blijkt wel als we daar zowel de witte als de zwarte neushoorn (number two) aantreffen, tezamen met number ones.
We genieten van het uitzicht in het rode licht wat de dieren niet verstoord als we worden opgeschrikt door het gebrul van leeuwen.
Fatima weet ze helaas niet te spotten, ze weet heel zeker dat ze vlakbij zijn en op het punt staan aan te vallen. Helaas weten we ze niet te vinden en met de schrik in ons lijf keren we uitzicht weer terug naar Namutoni waar we voordat de poort voor ons wordt geopend toch nog een voortsnellende groep number ones tegenkomen die in stof gehuld richting waterhole gaan.
Wat een avontuur en nadat Pensionado eigenhandig het personeel de drankkaart ontfutselt heeft en wijn organiseert, drinken we er nog een op de goede afloop.
Morgen nemen we afscheid van Etosha en gaan onderweg naar Rundu.
